"မရတော့ဘူး ဟင့် !"
ကိုယ့်ရဲ့ဆောင့်သွင်းမှုတွေကြောင့် လှုပ်ခါရမ်းနေတဲ့ကိုယ်လေးဟာ လှိုင်းဒဏ်ကြောင့် ကမ်းစပ်မှာလာတင်တဲ့ ရွှေငါးလေးတစ်ကောင်လို ဖျတ်ဖျတ်ကိုလူးတော့သည်...။ နောက်ဆုံးတဖြည်းဖြည်း ဝပ်ကျသွားတဲ့ကိုယ်လေးကြောင့် ခန္တာကိုယ်ပေါ်ထပ်ရပ် ဘေးတစောင်းလှဲချလိုက်ရင်း~~
"ချစ်တယ်ငယ် !"
"နှုတ်ခမ်းလေးကိုလဲချစ်တယ်"
"မျက်ရည်လေးတွေကိုလဲချစ်တယ်"
"လည်တိုင်ကမှည့်နက်ကလေးကိုလဲချစ်တယ်"
"ရင်အုံထက်ကမှည့်နက်ကလေးလဲချစ်တယ်"
"ဆံစကနေခြေဖျားအဆုံးထိ မောင့်ပိုင်ဆိုင်မှုလေးရဲ့ ဖြစ်တည်မှုတိုင်းကို မောင်ကချစ်ရတယ်"
"ဟင့်အင်း~~ငယ်ကပိုချစ်တာ"
ငြိမ်သက်နေတဲ့သူကြောင့် အိပ်ပျော်သွားပြီထင်လိုက်ပေမယ့် တိုးဖွဖွမပီမသထွက်လာတဲ့ အသံလေးကြောင့် နှုတ်ခမ်းတို့ကိုတွန့်ကွေးရုံပြုံးလိုက်ရင်း~~
"ဒါဆို နောက်တစ်ခေါက်လောက်အလိုလိုက်ဦး"
ပြန်ဖြေသံထွက်မလာတော့ပေမယ့် သိပ်မကြာခင် အချိန်လေးအတွင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလာတဲ့သူကြောင့်ဘေးတစောင်းအနေအထားကနေ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုဆွဲမြှောက်ကာ ကျွတ်ထွက်သွားတဲ့အရာကို ကိုင်ကာထိုးထည့်လိုက်ပြီး~~ နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် အပြာရောင်အချစ်နယ်မြေဆီသို့ နှစ်ဦးသား မမောနိုင်မပန်းနိုင်ခရီးဆက်ကြသည်မှာ ညည့်နက်မှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ပင်လယ်ပြင်ကြီး ရှက်သွေးဖြာတဲ့အထိ...။
.
.
.
.
တကယ်တော့ အိမ်ထောင်တစ်ခုတည်ထောင်တယ်ဆိုတာ နိုင်ငံလေးတစ်နိုင်ငံကို တည်ဆောက်ရတာနဲ့တူတယ်...။ မေတ္တာဆိုတဲ့စွမ်းအား၊ သစ္စာရှိမှုနဲ့ ချစ်ခြင်းတရား စိတ်နဲ့ချည်တဲ့နှောင်ကြိုး၊ ယုံကြည်မှုစတဲ့ ထိုအရာတွေစုပေါင်းထားတဲ့ ကော်လေးနဲ့ကပ်ထားနိုင်မှ အဲ့ဒီအိမ်ထောင်ရေးက ထာဝရတည်မြဲမှာတဲ့...။
တစ်ညလုံးနှစ်ကိုယ်တူစိတ်ကြိုက် ချစ်ခဲ့ကြပြီးတဲ့နောက် မိုးလင်းခါနီးမှ ဂျောင်ကု ငယ့်ကိုလွှတ်ပေးခဲ့တာဖြစ်သည်...။ နေရာအသစ်အဆန်းကြောင့် အိပ်မပျော်နိုင်သည့်အပြင် ညကပင်ပန်းထားတဲ့အရှိန်ကြောင့် လူကနုံးနေ၏...။
YOU ARE READING
~~STRING~~ (Completed)
Romanceအိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ရတယ်ဆိုတာ နိုင်ငံလေးတစ်နိုင်ငံကို ထူထောင်ရတာနဲ့တူတယ်~~ ယုံကြည်မှုဆိုတဲ့ ကော်လေးနဲ့ကပ်ထားနိုင်မှ အဲ့ဒီအိမ်ထောင်ရေးက ခိုင်မြဲတာတဲ့~~ အတွေ့တွေ အငွေ့တွေဆိုတာ နေရောင်လာရင် ပျောက်တဲ့နှင်းလိုပါပဲ~~ တကယ်တမ်းစစ်မှန်တဲ့ ခိုင်မြဲမှုဆိုတာ မ...
Part - 49 (Final)
Start from the beginning
