(Unicode)
ဂျောင်ကုလက်ချက်ကြောင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဝတ်အစားနဲ့တူတာဆိုလို့ တစက်ကလေးပင်မရှိတော့...။ အဝတ်မဲ့အနေအထားမှာတောင် ဂျောင်ကုရဲ့ ကလေးအဖေလေးက လှရက်လွန်းနေ၏...။
အကြည့်ချင်းမဆုံဖြစ်အောင် တစ်ဖက်သို့ စောင်းငဲ့ထားတဲ့ လည်တိုင်ဖြူနုနုလေးကိုကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်မိသည်...။ ရင်အုပ်ခပ်မို့မို့ကလေးပေါ်မှာတင်နေတဲ့ ပွင့်လွှာလေးနှစ်ဖက်ဟာ စိုရဲကာပန်းသွေးကြွလျှက်...။
နှာတံမြင့်မြင့်လေးပေါ်ကပ်တင်နေတဲ့ အစက်လေးရှိရာဆီသို့ လျှာဖြင့်ဆွဲလျက်လိုက်တော့ တုန်တက်သွားတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက သိသိသာသာပင်...။ အသည်းယားလာလို့ လက်နဲ့ဆွဲညှစ်လိုက်တော့ နာသွားလို့ထင်သည်...။
"အ့ !"
ဘေးနားမှာကလေးရှိပါရက်နဲ့ ထယ်ယောင်းတို့ အတင့်ရဲနေမိတာ...။ အသံမထွက်အောင် ပါးစပ်ကိုလက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ထားရင်းကနေ ဂျွန့်ရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာ စိတ်ခံစားချက်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့တဲ့အထိ...။
"အွန်း !"
မျက်နှာလေးကို ကိုယ့်ဘက်ဆွဲယူကာ ပန်းပွင့်လွှာ ပါးလျလျလေးပေါ်သို့ နင့်နဲသောအကြင်နာတွေ ဆက်တိုက်ခြွေမိတော့သည်...။ နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံးအား လျှာဖြင့်လျက်ကာစုပ်ယူရင်း အတွင်းထဲသို့တိုးဝင်ကာ ကလူကမြူပြုတော့ လက်ကလေးတွေက ဂျောင်ကုရဲ့ကျောပြင်ထက် ပွတ်သပ်နေရင်းမှ ကိုယ့်အနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်လာတော့၏...။
"ပြွတ် !"
အသံမြည်အောင် တစ်ချက်စုပ်နမ်းပြီး လွှတ်ပေးလိုက်တော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားရင်းကနေ ပါးစပ်လေးဟကာ အသက်ရှူနေသောသူရဲ့အပြုအမူဟာ ဂျောင်ကုရဲ့စိတ်ကို အစွန်းရောက်စေတဲ့အထိ...။ တဖျတ်ဖျတ်ခတ်နေတဲ့ မျက်ခွံမို့မို့လေးပေါ် အနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေချလိုက်ပြီးနောက် အောက်သို့လျှောဆင်းကာ ပခုံးသားဝင်းမွတ်မွတ်လေးအား ခပ်ဖွဖွလေး ဖိကိုက်ပစ်လိုက်တော့သည်...။
ထို့နောက် ရင်ညွန့်၊ ညှပ်ရိုးလေးတွေပါမကျန် အရာထင်အောင်စုပ်နမ်းပြီးနောက် ဂျောင်ကုလက်ချက်ကြောင့် ဆူထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ အသီးလေးတစ်ဖက်ကို ငုံစုပ်ကာတစ်ဖက်ကိုလည်း ဆော့ကစားနေလိုက်သည်...။ ပင့်သက်ရှိုက်သံလေးတွေကအစ နားဝင်ချိုကာ အသွေးအသားတွေကိုပြောင်းပြန် ဆူပွက်စေတဲ့အထိ...။ ဂျောင်ကုဟာ သူနဲ့ပတ်သတ်တိုင်း ကိုယ့်ခံစားချက်ကို ဘယ်တုန်းကမှမထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့...။
YOU ARE READING
~~STRING~~ (Completed)
Romanceအိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ရတယ်ဆိုတာ နိုင်ငံလေးတစ်နိုင်ငံကို ထူထောင်ရတာနဲ့တူတယ်~~ ယုံကြည်မှုဆိုတဲ့ ကော်လေးနဲ့ကပ်ထားနိုင်မှ အဲ့ဒီအိမ်ထောင်ရေးက ခိုင်မြဲတာတဲ့~~ အတွေ့တွေ အငွေ့တွေဆိုတာ နေရောင်လာရင် ပျောက်တဲ့နှင်းလိုပါပဲ~~ တကယ်တမ်းစစ်မှန်တဲ့ ခိုင်မြဲမှုဆိုတာ မ...
