"ခဏလေးအတွင်း မောင်ကိုယ်တိုင်စီစဉ်လိုက်တာလေ... ကလေးတွေအကြောင်းတွေးမနေနဲ့... ဒီအချိန်ကဲနေလောက်ပြီ... မောင့်ကိုသာဒီညတစ်ညလုံးတွေးပေး"
ဒါဆို ထယ်ယောင်းတို့ရေချိုးနေတုန်း ဒါကြီးကိုလာလုပ်သွားတာလား...။ ရှက်လိုက်တာ...။ ပြီးတော့ ဒီအနေအထားထိရောက်အောင် မောင်ကတမင်...။
"မောင်တအားဆိုးတယ်"
ထယ်ယောင်းကိုယ်လေးကို အိပ်ယာထက်အသာလေး လှဲချလိုက်တဲ့မောင်ကြောင့် အောက်ဘက်မှာဝင်ထွက်နေတဲ့မောင့်အရာ ကျွတ်ထွက်သွားတာနဲ့တစ်ပြိုက်နက် ကုတင်ပေါ်ကပြေးဆင်းဖို့ ပြင်လိုက်ပေမယ့်~~~
"အားး !"
အိပ်ယာထက်ဆွဲလှဲချခံရတာက အကြမ်းပတမ်း...။ မိုက်ကနဲမူးဝေသွားတဲ့ခေါင်းကြောင့် တော်တော်နှင့်ပြန်မထနိုင်တဲ့အပြင် ခြေထောက်တွေကိုဆွှဲမြှောက်ကာ အောက်ဘက်ကနေတဆုံးထိတိုးဝင်လျှက် လှုပ်ရှားလိုက်တဲ့သူကြောင့် အော်သံတွေပါထွက်မိတဲ့အထိ...။
"အင်း~~ဟင့်"
မျက်ဝန်းလှလှလေးထက် မျက်ရည်တွေစီးကျသွားတာကြောင့် လှုပ်ရှားမှုကိုအရှိန်လျော့လိုက်ရင်း မျက်ရည်တွေကို ကိုယ့်အနမ်းတွေနဲ့ ပွတ်တိုက်ကာဖယ်ရှားပေးမိသည်...။
"အရမ်းနာသွားလား"
"မောင်က~~အတင်း"
ငိုသံလေးတွေစွက်နေပေမယ့် ချစ်စရာကောင်းနေဆဲ...။ ရင်ဘတ်တစ်လျောက် ညှပ်ရိုးတွေပါမကျန်စုပ်နမ်းရင်း ပွင့်လွှာလေးတွေဆီကနေ ဝတ်ရည်ကိုပါသူစုပ်ယူမိသည်...။ တစ်ပွင့်ပြီးတစ်ပွင့် မမောတမ်းစုပ်ယူနေမိပေမယ့် ကိုယ့်ကိုမငြိုငြင်တဲ့အပြင် ဆံပင်တွေကြားလက်ထိုးမွှေကာ အသံသေးသေးလေးတွေက အဆက်မပြတ်...။
"မောင်~~မလုပ်"
ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးပေါ်မှာ ၃လက်မအရွယ်ချုပ်ရိုးရာလေးကိုမြင်တော့ ကိုယ့်မှာကြည်နူးပြီး မျက်ရည်ဝဲရသေးသည်...။ ဒီနေရာလေးက သမီးလေးထွက်လာတဲ့နေရာလေးဆိုတဲ့အသိနဲ့တင် သူ့မှာ ခပ်ဖွဖွနမ်းရှိုက်တော့ ခေါင်းလေးထောင်ကာငေးကြည့်လာလေသည်...။ ထို့နောက် ပေါင်တံတစ်လျောက် ပိုင်ဆိုင်မှုအမှတ်သားတွေချန်ရစ်ရင်း နီရဲရဲခြေဖျားလေးတွေထက်မှာ ကိုယ့်အနမ်းတွေ တဒင်္ဂအဆုံးသတ်သည်...။တပ်မက်ချင်စိတ်တွေပိုဖြစ်မိတာ လာဗင်ဒါရနံ့သင်းပျံ့နေတဲ့ ဆပ်ပြာနံ့ကြောင့်ထင်သည်...။
YOU ARE READING
~~STRING~~ (Completed)
Romanceအိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ရတယ်ဆိုတာ နိုင်ငံလေးတစ်နိုင်ငံကို ထူထောင်ရတာနဲ့တူတယ်~~ ယုံကြည်မှုဆိုတဲ့ ကော်လေးနဲ့ကပ်ထားနိုင်မှ အဲ့ဒီအိမ်ထောင်ရေးက ခိုင်မြဲတာတဲ့~~ အတွေ့တွေ အငွေ့တွေဆိုတာ နေရောင်လာရင် ပျောက်တဲ့နှင်းလိုပါပဲ~~ တကယ်တမ်းစစ်မှန်တဲ့ ခိုင်မြဲမှုဆိုတာ မ...
Part - 49 (Final)
Start from the beginning
