"အာ့~~ဟင့်"
ထိပ်ဖျားပိုင်းကလေးဝင်တာနဲ့တင် ကျပ်သိပ်နေတာဖြစ်ပြီး ခပ်ဖြည်းဖြည်းဖိသွင်းတော့ ဂျောင်ကုကျောပြင်ပေါ် ကုတ်ခြစ်လာတဲ့လက်လေးတွေ...။ မသိကျိုးကျွံပြုရင်းမှ နွေးထွေးမှုတွေရှိရာဆီ တစ်ထစ်ချင်းဖိသွင်းရင်း ခပ်ဖြည်းဖြည်းလှုပ်ရှားနေမိသည်...။
"မောင်~~ဟင့် !"
အဆုံးထိမဝင်သေးပဲ တစ်ဝက်နဲ့တင် ဂျောင်ကုကိုပိုပြီးကြမ်းချင်အောင် ငယ့်အတွင်းသားတွေက ကျပ်သိပ်နေတာဖြစ်သည်...။ မထိတွေ့ခဲ့ရတာ နှစ်နှစ်ဆိုတော့လည်း~~။
လည်တိုင်ကိုဖိကပ်ကာနမ်းတော့ ခေါင်းလေးစောင်းပေးလာလေသည်...။ နာကျင်နေမှာကိုသိတာကြောင့် ခပ်ဖြည်းဖြည်းပဲ အဝင်အထွက်ပြုရင်း အနမ်းတွေနှင့်ချော့မိသည်...။
"ချမ်း~~ချမ်းနေပြီ
အာ့~~မောင်တော်~~ဟာ့"
"အိပ်ယာပေါ်သွားကြမယ်"
ခါးလေးကနေပွေ့ချီလိုက်တော့ သူ့ထဲဝင်နေတဲ့ကိုယ့်အရာက အဆုံးထိတိုးဝင်သွားတာဖြစ်ပြီး နာကျင်မှုကြောင့် ဂျောင်ကုကျောပြင်ထက်ကျရောက်လာတဲ့ ထုနှက်မှုလေးတွေ...။ နီရဲရဲမျက်နှာလေးထက်မှာ မျက်ရည်တွေလျှပ်ပြေးနေကြောင်း မမြင်ရပါပဲ သူခန့်မှန်းမိပါသည်...။
ရေချိုးခန်းထဲကနေထွက်ကာ ခေါ်လာတဲ့တစ်လျောက်လည်း ကိုယ့်လှုပ်ရှားမှုအဝင်အထွက်တွေကို အရှိန်တင်ခဲ့၏...။ ကိုယ့်ပခုံးပေါ်မေးတင်ထားရင်း ခွေးပေါက်လေးလို တအီအီဖြစ်နေတာလေးကအစ အသည်းယားစရာပါ...။
"ဒါ~~ဒါက ! "
မိုးပြာရောင် အိပ်ယာခင်းစွပ်တွေနှင့် king side ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ပြန့်ကျဲနေသည်က နီရဲရဲနှင်းဆီပွင့်ဖက်တွေဖြစ်ပြီး ကြမ်းခင်းတွေအထိပါတောက်လျောက်...။ နှင်းဆီရနံ့တွေက အခန်းထဲသင်းပျံ့လိုနေပြီး ဘယ်ကနေဘယ်လို ရောက်လာခဲ့မှန်းမသိ...။
ထယ်ယောင်းဟာအခုထိ မောင့်လက်ထဲမှာရှိနေပြီး ရှက်စရာအနေအထားမှာ ကလေးတစ်ယောက်လို ချီပွေ့ထားခံရတာဖြစ်သည်...။ မောင့်အရာက အခုထိမပြီးသေးတဲ့အပြင် အထဲမှာမာန်ပင်မကျသေး...။ ကလေးတွေကိုပစ်ထားပြီး မောင်နဲ့ဒီလိုဖြစ်ရတာက တရားရဲ့လား...။
YOU ARE READING
~~STRING~~ (Completed)
Romanceအိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ရတယ်ဆိုတာ နိုင်ငံလေးတစ်နိုင်ငံကို ထူထောင်ရတာနဲ့တူတယ်~~ ယုံကြည်မှုဆိုတဲ့ ကော်လေးနဲ့ကပ်ထားနိုင်မှ အဲ့ဒီအိမ်ထောင်ရေးက ခိုင်မြဲတာတဲ့~~ အတွေ့တွေ အငွေ့တွေဆိုတာ နေရောင်လာရင် ပျောက်တဲ့နှင်းလိုပါပဲ~~ တကယ်တမ်းစစ်မှန်တဲ့ ခိုင်မြဲမှုဆိုတာ မ...
Part - 49 (Final)
Start from the beginning
