"ဒါဆို ကိုယ်ဆိုဖာပေါ်မှာပဲအိပ်လိုက်တော့မယ်
ဆေးကုန်ရင် ကိုယ့်ကိုနှိုးနော် !"
"စိတ်ချလက်ချအိပ်ပါ သားကိုကျုပ်ပဲဂရုစိုက်လိုက်မယ်... ဆေးကုန်ရင်ပြန်ချိတ်တာ ခက်ခဲတဲ့ကိစ္စလဲမဟုတ်ဘူး"
"မင်း မလုပ်တတ်မှာစိုးလို့ပါ"
သူစိမ်းဆန်လိုက်တာ~~။ ကားပေါ်မှာတုန်းကတစ်မျိုး...။ အခုကျနှစ်ယောက်ကြား အနေဝေးသွားသလိုခံစားချက်ကြီးက...။ သူ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီး အားကိုမရတာ...။ တစ်ခုခုကိုလျှို့ဝျက်နေသလိုမျိုး စိတ်ထဲမတင်မကျနဲ့...။ အရင်လိုသွက်သွက်လက်လက်မရှိပဲ လေးပင်ပြီး အားနည်းနေတာကိုက မင်္သကာစရာ...။
"ခင်ဗျားနေကောင်းရဲ့လား !"
"အင်း !"
ဆိုဖာရှိရာဆီ ခေါင်းထောင်ကြည့်မိတော့
သူကခွေခွေကလေး လှဲအိပ်လို့နေသည်...။
"ဘာအင်းတာလဲ ကောင်းတာလားမကောင်းတာလား"
"ကိုယ်နေကောင်းပါတယ် "
တိုးဖွဖွလေးထွက်လာသည်ကိုက
စိတ်ထဲမချင့်မရဲနိုင်လှစွာ...။
"တစ်ခုခုဖြစ်နေသလိုခံစားနေရလို့... အရင်ပုံစံနဲ့မတူပဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ... ကျုပ်က ခင်ဗျားယောကျ်ားပါ... ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း !"
"ကိုယ်ပင်ပန်းနေပြီ အိပ်ချင်နေပြီ"
ဂျောင်ကုရဲ့စကားမဆုံးခင်မှာပဲ ဖြတ်ပြောလာတဲ့သူကြောင့် ဆက်ပြီးမမေးဖြစ်တော့...။ အင်းပေါ့လေ~~ သူပင်ပန်းနေလို့ဖြစ်မှာပါ...။ ဒီရက်ပိုင်း တစ်ယောက်တည်းခက်ခဲခဲ့မှာပေါ့...။ ကလေးတစ်ဖက်နဲ့ စိတ်သောကတွေရောက်ခဲ့ရမှာပေါ့...။ ဒါကို ဂျောင်ကုကမသိပဲ အနိုင်ကျင့်မိသေးတယ်...။
တစ်ခုပဲ~~။ သူ့ဆီကနေအရင်လို နွေးထွေးမှုရဲ့အရသာတွေ ပျောက်ဆုံးနေတာ...။ ဂျောင်ကုအပေါ်မှာထားတဲ့ သူ့ရဲ့မေတ္တာတွေ၊ စိတ်ရှည်မှု၊ သည်းခံမှုတွေ အရင်လိုမဟုတ်တော့ဘူး...။ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ လစ်ဟာသွားတဲ့ခံစားချက်ကြီးကလေ ဂျောင်ကုဘက်က သူ့အပေါ်လျော့ပေးလိုက်သင့်လား...။ အရင်လို အခြေအနေပြန်ဖြစ်ဖို့အတွက်လေ...။
YOU ARE READING
~~STRING~~ (Completed)
Romanceအိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ရတယ်ဆိုတာ နိုင်ငံလေးတစ်နိုင်ငံကို ထူထောင်ရတာနဲ့တူတယ်~~ ယုံကြည်မှုဆိုတဲ့ ကော်လေးနဲ့ကပ်ထားနိုင်မှ အဲ့ဒီအိမ်ထောင်ရေးက ခိုင်မြဲတာတဲ့~~ အတွေ့တွေ အငွေ့တွေဆိုတာ နေရောင်လာရင် ပျောက်တဲ့နှင်းလိုပါပဲ~~ တကယ်တမ်းစစ်မှန်တဲ့ ခိုင်မြဲမှုဆိုတာ မ...
Part - 39
Start from the beginning
