"မဖြေရင် မရပ်ပေးဘူး !"
သေးသွယ်လှသည့်ခါးလေးကိုထိန်းကိုင်ကာ အဆက်မပြတ်တိုးဝင်မိရင်း နွေးထွေးမှုတံတိုင်းတွေကြား မရပ်တန့်နိုင်တဲ့အထိ ဂျောင်ကုနစ်မြောနေမိသည်...။
"ဟင့်အင်း~~နာတယ် ! နာတယ်~~အ့ !"
နာကျင်မှုတွေသည် စိတ်နှလုံးသားအထိပါ ပျံ့နှံ့လာသလိုပင်...။ ဘာဖြစ်လို့ဒီလောက်ထိ အငြိုးကြီးနေရသလဲ...။ ထယ်ယောင်းကိုမှ သူဒီလိုဖြစ်နေတာ...။ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်စိတ်ကျေနပ်မှုရစေတဲ့ ဆက်နွယ်မှုမျိုးမဟုတ်ပဲ သူ့စိတ်ဆန္ဒတစ်ခုဖြည့်ဆည်းနိုင်ဖို့ ထယ်ယောင်းက သူ့အတွက်ဘာလဲ...။ ဘယ်လိုလူစားမျိုးလဲ...။ အဲ့ဒီလို မဟုတ်တဲ့အတွေး မတွေးချင်ပေမယ့် သူက~~။
"မောင် ~~ရပ်ပါ !
ရပ်ပါတော့ ကိုယ်မခံနိုင်တော့ဘူး"
"မောင့်ကိုနမ်း !"
အင်း~~ဟုတ်ပြီ...။ မောင်စိတ်ကြိုက်ဖြစ်စေရမယ်...။ မောင်ကျေနပ်တဲ့အထိ ထယ်ယောင်းဖျော်ဖြေပေးမယ်...။ ဟုတ်တယ် မောင့်အတွက် ထယ်ယောင်းက အဲ့လိုလူစားမျိုးပဲဟာ...။
"ပြွတ် !"
မျက်နှာအနှံ့ကျရောက်လာသည့် နွေးထွေးသည့် နှုတ်ခမ်းတစ်စုံရဲ့အထိအတွေ့တွေကြောင့် ဂျောင်ကုရဲ့ရင်ခုန်သံတွေသည် ပေါက်ကွဲခါနီး မီးတောင်တစ်ခုကဲ့သို့...။ နှုတ်ခမ်းပေါ်ထိတွေ့လာသည့် ပွင့်ဖက်ကလေးသည် ချွန်မြသည့်ဓားသွားတွေအလား ထင်မှတ်ရသည်...။ ကျွမ်းကျင်စွာပိုင်နိုင်စွာ အနမ်းတွေကိုပုံဖော်နေသည့် ပုံရိပ်လေးကို မင်သက်နေရင်းမှ သူ့ဆန္ဒတွေသည် ဘယ်အချိန်ကနေဘယ်လို ပြီးမြောက်ခဲ့ရမှန်း သူပင်မသိလိုက်နိုင်တဲ့အထိ ဒီနူးညံ့မှုလေးထဲ သူပျော်ဝင်ခဲ့ရသည်...။
"ကျေနပ်ပြီလား !"
ခန္တာကိုယ်အတွင်းဖြတ်စီးသွားသည့် နွေးထွေးသည့် ခံစားမှုတစ်ခုကြောင့် အနမ်းတွေကိုရပ်တန့်ရင်း သူ့ကိုမျက်လုံးတို့အားလှန်ကာ မော်ကြည့်မိတော့~~
"အွန့် !"
နွမ်းဖျော့နေသည့် မျက်နှာလေးသည် ကားမီးရောင်အောက်မှာတောင်မှ လှရက်နိုင်လွန်းသည်...။ အသည်းယားလှတာကြောင့် ပါးနှစ်ဖက်အားအုပ်ကိုင်ကာ အနမ်းတို့ကိုထပ်ဆက်မိတော့ လက်ကလေးတွေက ဂျောင်ကုရင်ဘတ်ကို တွန်းကန်ကာသတိပေးလာကြပြန်သည်...။ ဂျောင်ကုရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးဟာ အရုပ်ကလေးတစ်ရုပ်လို ကိုယ့်လက်ထဲမှာ ကိုယ်ပြုသမျှ သိမ်မွေ့ညံ့သက်လို့နေပြန်သည်...။
YOU ARE READING
~~STRING~~ (Completed)
Romanceအိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ရတယ်ဆိုတာ နိုင်ငံလေးတစ်နိုင်ငံကို ထူထောင်ရတာနဲ့တူတယ်~~ ယုံကြည်မှုဆိုတဲ့ ကော်လေးနဲ့ကပ်ထားနိုင်မှ အဲ့ဒီအိမ်ထောင်ရေးက ခိုင်မြဲတာတဲ့~~ အတွေ့တွေ အငွေ့တွေဆိုတာ နေရောင်လာရင် ပျောက်တဲ့နှင်းလိုပါပဲ~~ တကယ်တမ်းစစ်မှန်တဲ့ ခိုင်မြဲမှုဆိုတာ မ...
Part - 39
Start from the beginning
