"မျပန္ဘူးဆိုမျပန္ဘူးကြာ... ခင္ဗ်ားနဲ႔လာအိပ္တာမဟုတ္ဘူး... သားကိုလာၿပီးဂ႐ုစိုက္ေပးတာ... မနက္လဲ ကုမၸဏီကိုမသြားဘူး... သားေနမေကာင္းမခ်င္း အနားကမခြာဘူး"
ကေလးကိုအတင္းဆြဲဖက္ထားျပန္တာေၾကာင့္ ႏိုးသြားမွာလည္းစိုးရသည္...။ ကေလးငိုရင္ သူေခ်ာ့တတ္တာလည္းမဟုတ္...။ ပစ္ထားတုန္းကေတာ့ သူပဲပစ္ထားၿပီး...။ သားလို႔ေတာင္ မေခၚႏိုင္တဲ့အထိရက္စက္ခဲ့ၿပီးမွ အခုသူမဟုတ္တဲ့အတိုင္း...။
"ဒါဆို ကိုယ္ဆိုဖာေပၚမွာပဲအိပ္လိုက္ေတာ့မယ္
ေဆးကုန္ရင္ ကိုယ့္ကိုႏႈိးေနာ္ !"
"စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ပါ သားကိုက်ဳပ္ပဲဂ႐ုစိုက္လိုက္မယ္... ေဆးကုန္ရင္ျပန္ခ်ိတ္တာ ခက္ခဲတဲ့ကိစၥလဲမဟုတ္ဘူး"
"မင္း မလုပ္တတ္မွာစိုးလို႔ပါ"
သူစိမ္းဆန္လိုက္တာ~~။ ကားေပၚမွာတုန္းကတစ္မ်ိဳး...။ အခုက်ႏွစ္ေယာက္ၾကား အေနေဝးသြားသလိုခံစားခ်က္ႀကီးက...။ သူ႔ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး အားကိုမရတာ...။ တစ္ခုခုကိုလွ်ိဳ႕ဝ်က္ေနသလိုမ်ိဳး စိတ္ထဲမတင္မက်နဲ႔...။ အရင္လိုသြက္သြက္လက္လက္မရွိပဲ ေလးပင္ၿပီး အားနည္းေနတာကိုက မသၤကာစရာ...။
"ခင္ဗ်ားေနေကာင္းရဲ႕လား !"
"အင္း !"
ဆိုဖာရွိရာဆီ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္မိေတာ့
သူကေခြေခြကေလး လွဲအိပ္လို႔ေနသည္...။
"ဘာအင္းတာလဲ ေကာင္းတာလားမေကာင္းတာလား"
"ကိုယ္ေနေကာင္းပါတယ္ "
တိုးဖြဖြေလးထြက္လာသည္ကိုက
စိတ္ထဲမခ်င့္မရဲႏိုင္လွစြာ...။
"တစ္ခုခုျဖစ္ေနသလိုခံစားေနရလို႔... အရင္ပုံစံနဲ႔မတူပဲ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ... က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားေယာက်္ားပါ... ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း !"
"ကိုယ္ပင္ပန္းေနၿပီ အိပ္ခ်င္ေနၿပီ"
ေဂ်ာင္ကုရဲ႕စကားမဆုံးခင္မွာပဲ ျဖတ္ေျပာလာတဲ့သူေၾကာင့္ ဆက္ၿပီးမေမးျဖစ္ေတာ့...။ အင္းေပါ့ေလ~~ သူပင္ပန္းေနလို႔ျဖစ္မွာပါ...။ ဒီရက္ပိုင္း တစ္ေယာက္တည္းခက္ခဲခဲ့မွာေပါ့...။ ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ စိတ္ေသာကေတြေရာက္ခဲ့ရမွာေပါ့...။ ဒါကို ေဂ်ာင္ကုကမသိပဲ အႏိုင္က်င့္မိေသးတယ္...။
YOU ARE READING
~~STRING~~ (Completed)
Romanceအိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ရတယ်ဆိုတာ နိုင်ငံလေးတစ်နိုင်ငံကို ထူထောင်ရတာနဲ့တူတယ်~~ ယုံကြည်မှုဆိုတဲ့ ကော်လေးနဲ့ကပ်ထားနိုင်မှ အဲ့ဒီအိမ်ထောင်ရေးက ခိုင်မြဲတာတဲ့~~ အတွေ့တွေ အငွေ့တွေဆိုတာ နေရောင်လာရင် ပျောက်တဲ့နှင်းလိုပါပဲ~~ တကယ်တမ်းစစ်မှန်တဲ့ ခိုင်မြဲမှုဆိုတာ မ...
Part - 39
Start from the beginning
