ညစ္က်ယ္က်ယ္ၿပဳံးရင္း ခြန္းတုံ႔ျပန္ေတာ့ တုန္ရီရီအသံေလး ထပ္ထြက္မလာေတာ့ပဲ ရႈိက္သံတစ္ခ်ိဳ႕သာ ထြက္လို႔လာသည္...။ ၿပီးမွ~~

"သားငိုရင္ သူ႔အဖြားနဲ႔အဖိုးေခ်ာ့လိမ့္မယ္
ကိုယ္ငိုေနရင္ ကိုယ္စိတ္ဆိုးေနရင္သာ~~အင့္ !"

စကားသံထပ္မထြက္လာေတာ့ပဲ ရႈိက္သံေတြကသာ အခန္းထဲႀကီးစိုးလို႔လာသည္...။ ေက်ာခိုင္းထားရာကေန မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ေတာ့ ျဖဴအုအုမ်က္ႏွာေလးထက္ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတို႔က တလွိမ့္ခ်င္းက်ဆင္းေနတာမ်ား...။

"ဘာျဖစ္လို႔ငိုျပန္တာလဲ
ခင္ဗ်ားကေလးလားေျပာ !"

"ဂြၽန္က ကိုယ့္စကားမွနားမေထာင္ပဲ
ကိုယ္ကမသြားနဲ႔လို႔ေျပာေနတာကို~~"

မ်က္ရည္ေတြကို လက္မနဲ႔ခပ္ဖြဖြေလးဆြဲသုတ္ေပးေတာ့ ၿငိမ္ခံရွာသည္...။ စကားေတြတတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုၾကည့္ရင္းမွ အသည္းေတြယားလာရသည္...။ စိတ္ရွိတဲ့အတိုင္းလုပ္မိရင္လည္း ငိုရတာကသူပဲျဖစ္လွ်က္။

"ဘာလို႔မသြားေစခ်င္တာလဲ... ဂြၽန္စိတ္မထိန္းႏိုင္လို႔ တစ္ခုခုလုပ္မိရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မလဲ~~ဟင္ !"

မ်က္လႊာခ်ထားရာကေန မ်က္ေတာင္တိုစိတ္စိတ္ေလးေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လို႔လာသည္...။ ၿပီးလွ်င္ ေဂ်ာင္မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ရင္းမွ အၾကည့္လႊဲကာ....

"ဟင့္အင္း~~ကိုယ္
ကိုယ္မသိဘူး !"

"အဲ့ဒါဆို ဂြၽန႔္ကိုခ်စ္လား~~ေျပာ"

ဒီေမးခြန္းက ဘာမွကိုမဆိုင္တာ...။

"ဟင့္အင္း !"

"ဟင့္အင္း~~ဟင့္အင္းနဲ႔ ဘာကိုဟင့္အင္းတာလဲ... တစ္ခုေတာ့ေျဖ~~ လူကိုဆြဲတုန္းကေတာ့ ဆြဲထားၿပီး"

ၾသ~~ဂြၽန္ရယ္ လူလည္က်ပါေပ့...။ အႏိုင္ယူခ်င္လြန္းလွခ်ည္ေကာေနာ္...။ ေမးခြန္းႏွစ္ခုစလုံးက သူ႔ဘက္ကသာတာေတြခ်ည္းပဲ...။ သူ႔က်ေတာ့ လူကိုခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း အခုထက္ထိဝန္မခံေသးပဲ...။

"ဂြၽန္~ ဂြၽန္ အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္တိုင္း
ကိုယ္မေပးပဲေနခဲ့ဖူးလို႔လား "

~~STRING~~ (Completed)Where stories live. Discover now