"ဂြၽန္ !"

မ်က္ႏွာေလးေပၚျဖတ္ေျပးသြားသည့္ ပန္းႏုေရာင္လႈိင္းကေလးကို တစ္ခ်က္ေငးၾကည့္ရင္း ေဂ်ာင္ကုၿပဳံးမိျပန္သည္...။

"အင္း~~ဟုတ္တယ္ ဂြၽန္ေလ
ငယ္ရဲ႕ေယာက်ာ္း~~ငယ့္ရဲ႕အိမ္ဦးနတ္"

အိစက္ေနသည့္ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္ကာ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ထားလိုက္ရင္း~~

"နမ္း~~ ငယ့္ဘက္ကမနမ္းရင္ ဂြၽန္က
အသက္ရႉရပ္တဲ့အထိ နမ္းပစ္မွာ"

ထယ္ေယာင္းပတ္ဝန္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ ေရကူးကန္တစ္ဖက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕...။ အပင္ေရေလာင္းသူရွိသလို အဝတ္လွန္းေနတဲ့သူလည္းရွိသည္...။ အားလုံးရဲ႕အၾကည့္ေတြက ထယ္ေယာင္းတို႔ဆီမွာပဲျဖစ္သည္...။

"ဟင့္အင္း !"

"ဘာလို႔လဲ~~စိန္လာမေခၚနဲ႔ေနာ္
ဂြၽန္ဂ႐ုမစိုက္တတ္တာ ငယ္သိရက္သားနဲ႔"

ခ်က္ခ်င္း ဂြၽန္႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံက ထယ္ေယာင္းႏႈတ္ခမ္းေတြရွိရာဆီ တိုးကပ္လာတာေၾကာင့္ အတင္းပင္မ်က္ႏွာကို လက္နဲ႔တြန္းဖယ္ထားရင္းက....

"ဟိုမွာ~~လူေတြရွိတယ္ဆို "

"ရွိရွိကြာ~~ကိုယ့္ေယာက်္ားကိုယ္နမ္းတာ
ဘယ္သူ႔ကိုဂ႐ုစိုက္ေနရဦးမွာလဲ"

မ်က္လုံးေလးေတြက ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္လာတာကိုၾကည့္ၿပီး အားမလိုအားမရျဖစ္ကာ ေခါင္းကေနထိန္းကိုင္ရင္း ေဂ်ာင္ကုႏႈတ္ခမ္းေတြက ႏွင္းဆီဖူးေလးရွိရာဆီသို႔တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕...။ သို႔ေသာ္ျငား......

"ဂြၽန္ အႏိုင္မက်င့္နဲ႔~~ဖယ္ !
လူေတြေရွ႕မွာ ကိုယ္မေနတတ္ဘူး"

ေခါင္းကိုအတင္းခါရမ္းေနတာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဖမ္းလို႔မမိ...။ မ်က္ႏွာေလး မၾကည္လင္ေတာ့တာေၾကာင့္ စိတ္ကိုတစ္ထစ္ေလ်ာ့ခ်ထားလိုက္ရင္း~~

"ဒါဆို ေရထဲဆင္းမလား !
ေရေအာက္မွာဆို သူတို႔မျမင္ေတာ့ဘူး"

ဂြၽန္က တစ္ခုမရရင္တစ္ခု...။ ဘယ္ေတာ့မွလက္ေလ်ာ့ၿပီး ျပန္တတ္တဲ့လူစားမ်ိဳးမဟုတ္...။ အခုလည္း ထယ္ေယာင္းကိုယ္ေလးကို ခါးကေနထိန္းကိုင္ကာ တျဖည္းျဖည္းေရထဲဆြဲခ်ဖို႔ လုပ္ေနတာေၾကာင့္....

~~STRING~~ (Completed)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora