~~STRING~~ (Completed)

Part - 34

"ငယ်က အရမ်းလှတာကိုး... ပြီးတော့ တအားနူးညံ့တော့ ဂျွန်က စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူးပေါ့"

"တော်ပြီ မပြောနဲ့တော့ !"

"အဲ့ဒါဆို ဖြည့်ဆည်းပေးမှာလား~~ဟင်
ဂျွန်ငြင်သာပေးမယ်လေနော်~~ဒီမှာ"

ပြောရင်းလက်တွေက ထယ်ယောင်းလက်ကိုဆွဲယူကာ သူ့အရာပေါ်တင်ပေးလိုက်တာကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးအေးစက်တောင့်တင်းကာ အာခေါင်တွေပင်ခြောက်လာသလို...။ တာဝါစတစ်ခုသာ သိုင်းပတ်ထားပေမယ့် ဂျွန့်ပိုင်ဆိုင်မှုက အထဲကနေခေါင်းထောင်ကာ အဆင်သင့်ပင်ဖြစ်လို့နေပြီ...။ အရင်တစ်ခေါက်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဂျွန့်စိတ်ကြိုက်လိုက်လျောပေးပြီး နောက်၃ရက်လောက် ထယ်ယောင်းအိပ်ယာထဲကပင် မထနိုင်တော့ပဲ ဆရာဝန်ပင့်ကာ ဆေးထိုးယူရတဲ့အဆင့်အထိ ဖြစ်ခဲ့ရသည်...။

ခေါင်းငြိမ့်လျှက်အဖြေပြန်ပေးမိတော့ ဂျွန်က ချက်ချင်းဆိုသလို တာဝါစကိုချွတ်ချလိုက်တာကြောင့် မျက်လုံးတွေကိုဖိပိတ်ထားမိတော့သည်...။ ပြီးတာနှင့် ထယ်ယောင်းကိုယ်လေးကို နံရံမှာအကြမ်းပတမ်းဆွဲကပ်ကာ ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို အတင်းဆွဲဖြုတ်တော့သည်...။

ဂျွန်က ထယ်ယောင်းမျက်နှာကိုဆွဲမော့ကာ အကြည့်ချင်းဆုံစေသည်...။ အသက်ရှူသံတွေပြင်းကာ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နှင့် မျက်စိထဲမြင်နေရသည့် ရင်အုပ်ခပ်ကျယ်ကျယ်ပေါ်ကို ထယ်ယောင်းလက်တွေပွတ်သတ်မိတော့ ခေါင်းကနေထိန်းကိုင်ကာ ထယ်ယောင်းနှုတ်ခမ်းတွေကို ဦးတည်တိုက်ခိုက်တော့သည်...။

"ပြွတ်စ် ~~ပြွတ်စ် !"

ပါးလျှလျှနှုတ်ခမ်းတစ်စုံဟာ ဂျောင်ကုရဲ့စိတ်ကို အထိန်းအကွပ်မဲ့စေသည်...။ လျှာဖျားချင်း ရစ်ပတ်ဆော့ကစားနေရာမှ ပါးစောင်းတစ်လျောက် နှုတ်ခမ်းတွေကိုပွတ်တိုက်ဆွဲသွားရင်း ဖြူအုအုလည်တိုင်ထက် ခေတ္တနားခိုမိသည်...။ ထို့နောက်ညှပ်ရိုး၊ ရင်အုပ်တွေအထိပါ အနီစက်လေးတွေချန်တဲ့အထိ အမှတ်အသားပြုရင်း အထိမခံနိုင်တဲ့တစ်နေရာမှာ အကြာကြီးနားခိုမိပြန်သည်...။

"ဟင့်~~နာတယ်
တအားမစုပ်ပါနဲ့~~အာ့ !"

ဂျွန်က ပြောပြီးရင် ဘယ်တော့မှကတိမတည်ဘူး...။ အခုလည်း သူ့အလိုရှိတဲ့အတိုင်း ထယ်ယောင်းကိုပြုမူနေတာ...။ ထယ်ယောင်းရဲ့တားမြစ်သံကို ကြားရဲ့လားပင်မသိ သူစိတ်ရှိတိုင်းပြုမူနေတော့တာ...။ ထယ်ယောင်းရဲ့ကိုယ်လေးကို ဆွဲကပ်ကာရင်ဘတ်ချင်းအပ်စေရင်း လက်တွေကတစ်စက်မှအငြိမ်မနေ...။ စတိုင်ပန့်ထဲ လက်လျှိုဝင်ကာ အနောက်ဘက်ရပ်ဝန်းတွေဆီ ကျူးကျော်တိုက်ခိုက်ပြန်တော့သည်...။