"ငယ္က ခြင့္ျပဳၿပီးသားပါ.. ဂြၽန႔္မိဘႏွစ္ပါးက ငယ့္ရဲ႕မိဘပဲဟာ... သားကိုခ်စ္ေပးတာနဲ႔တင္ ငယ္က ေက်းဇူးေတြတင္ေနရတာ... သားေနရင္ တစ္ညမဟုတ္ဘူး... တစ္လလုံးေခၚထားလို႔လဲရတယ္"
"ငယ္ကရေပမယ့္ ဂြၽန္က မရဘူးဆိုရင္ေရာ... သားနဲ႔ခြဲမအိပ္ႏိုင္ပါဘူး... သားအက်င့္လဲငယ္သိေနတာပဲ... ေတာ္ၾကာ ေဖေဖတို႔နဲ႔ေနၿပီး အက်င့္ပါသြားမွ ျပန္ေခၚမရျဖစ္ေနမွာ"
လက္ဖဝါးႏုႏုေလးႏွစ္ဖက္ကိုပါးမွာအပ္ရင္း တဖြဖြေျပာမိေတာ့ ငယ္က ေဂ်ာင္ကုကိုေငးၾကည့္ရင္း သြားစြယ္ကေလးေတြေပၚတဲ့အထိ ရယ္ေနျပန္တယ္...။
"ဂြၽန္က အျဖစ္သည္းလိုက္တာ"
"အျဖစ္သည္းတာမဟုတ္ပါဘူး... အက်င့္ပါမွာေၾကာက္တာ... ရတယ္ေလ... သားမရွိရင္ပိုလို႔ေတာင္ ငယ့္အနားကပ္လို႔ရေသး~~ အဟက္ !"
ဟက္ကနဲတစ္ခ်က္ရယ္ေတာ့ ငယ္က မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ ေဂ်ာင္ကုကို မ်က္ေစာင္းထိုးေလသည္...။ အသည္းယားလြန္းလွတာေၾကာင့္ လက္ေလးကိုေဆာင့္ဆြဲကာ ရင္ခြင္ထဲထိေရာက္ေအာင္ ခႏၲာကိုယ္ေလးကိုဆြဲသြင္းထားသည္မွာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႏိုင္လွလွ်က္...။
ေက်ာျပင္ေပၚထု႐ိုက္လာတဲ့ လက္သီးဆုပ္ခပ္ဖြဖြေလးေတြကို မသိက်ိဳးကြၽံျပဳရင္း ႏို႔နံ႔သင္းတဲ့ ခ်ိဳအီအီရနံ႔ေလးကို တရႈိက္မက္မက္ တမက္တေမာ ရႉရႈိက္ေနမိသည္...။
"အဟင့္~~အင့္~~မံမံခ်ာေနပါၿပီခ်ိဳ
ဝါး~~ဝါး~~ဝါး !"
ဟုတ္သားပဲ... သားကို ေဂ်ာင္ကုေမ့ေနတာ...။ ငိုသံေလးက စူးကနဲေနေအာင္ထြက္လာတာေၾကာင့္ ငယ့္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ရင္း သားရဲ႕အနားသြားကာ ေပြ႕ခ်ီရင္းေခ်ာ့ရသည္...။ ငိုလိုက္တာဆိုတာ ေခ်ာ့ေလပိုၿပီးေအာ္ငိုေလ...။ ပါးစပ္ကလည္း မံမံဆာတဲ့အေၾကာင္း တဖြဖြကိုေျပာၿပီး ငိုေနတာ...။
"တိတ္ပါသားရယ္~~ ပါပါးခြံေကြၽးမယ္ေလ
သားပဲ မံမံဆာေနၿပီဆို"
"မံမံ~~အင့္~~မံမံခ်ာေနလို႔ပါခ်ိဳ"
သားကအငိုမရပ္ေတာ့တာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းမွာ ျဖည့္စြက္စာအာဟာရမႈန႔္ကို ကမန္းကတမ္းေဖ်ာ္ရသည္...။ ဆန္လုံးေလး အရမ္းဆိုးေနၿပီ...။ ေနာက္ဆို အလိုလိုက္တာေတြေလ်ာ့မွပဲ။
YOU ARE READING
~~STRING~~ (Completed)
Romanceအိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ရတယ်ဆိုတာ နိုင်ငံလေးတစ်နိုင်ငံကို ထူထောင်ရတာနဲ့တူတယ်~~ ယုံကြည်မှုဆိုတဲ့ ကော်လေးနဲ့ကပ်ထားနိုင်မှ အဲ့ဒီအိမ်ထောင်ရေးက ခိုင်မြဲတာတဲ့~~ အတွေ့တွေ အငွေ့တွေဆိုတာ နေရောင်လာရင် ပျောက်တဲ့နှင်းလိုပါပဲ~~ တကယ်တမ်းစစ်မှန်တဲ့ ခိုင်မြဲမှုဆိုတာ မ...
Part - 33
Start from the beginning
