~~STRING~~ (Completed)

Part - 29 (Rated M)

ဘယ်လောက်ပဲ အနက်ရှိုင်းဆုံးထိ ပတ်သတ်ဖူးပါစေ ဒီလိုအထိအတွေ့တွေမှာ ဂျောင်ကုဟာရူးမတတ်...။ ပွင့်ချပ်လွှာလေးတစ်ဖက်ချင်းဆီကို စုပ်ယူနေရင်းမှ အားမရနိုင်အောင်ရှိလှသည်...။ အတင်းစိထားတဲ့ ပေါင်တံလေးကိုဆွဲကားကာ ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ထားရင်းမှ ရီဝေဝေလေးမော့ကြည့်လို့လာသည်...။

အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ အံဆွဲရှိရာလက်လှမ်းကာ ချောဆီဘူးလေးကိုဆွဲထုတ်ရင်း လက်ချောင်းတို့အပေါ် သုတ်လိမ်းလိုက်သည်...။ ပြီးနောက်မှာတော့ ပန်းရောင်တွင်းဝလေးထဲသို့ လက်တစ်ချောင်းထိုးထည့်လိုက်တာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ အသံလေးတွေထွက်လို့လာတော့သည်...။

"အာ့ !"

"အရမ်းမတင်းထားနဲ့~~စိတ်ကိုလျော့ထား !"

ဒုတိယအကြိမ်တိုးဝင်လာတဲ့ အရေအတွက်ကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာ မျက်ရည်တွေဝဲတဲ့အထိ...။ လက်ချောင်းနဲ့တင် ဒီလောက်နာနေတာ ဂျွန့်ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုကိုသာ ထယ်ယောင်းလက်ခံတဲ့အချိန် ဘယ်လောက်တောင်နာကျင်လိမ့်မလဲ...။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း နှီးနှောထားပြီးသားဖြစ်သော်ငြား ထယ်ယောင်းအခုထိကျင့်သားမရသေးပါ...။

"နာတယ်~~အ့ !အင့် !"

နာကျင်မှုတို့သက်သာစေရန် နှုတ်ခမ်းလေးအားငုံထွေးကာ အောက်ပိုင်းကိုလည်း အဆက်မပြတ်အလုပ်ပေးရသည်...။ အသွင်းအထုတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးတိုးဝင်လိုက်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ဂျောင်ကုဗိုက်ပေါ်စိုရွှဲလာတဲ့ အရည်တစ်ချို့ကြောင့် ဟက်ကနဲရယ်မိတော့သည်...။

"အင့်~~ဂျွန်~~ဟင့် ! ဂျွန်~~ဂျွန် အထင်သေးသွားပြီမလား~~ ကိုယ်က ~~ဟင့် !"

လက်ချောင်းတို့အား အသာလေးဆွဲထုတ်ကာ နဖူးလေးပေါ်အနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေရင်း ရှက်ပြီးငိုနေတဲ့ ကလေးအဖေလေးကို ချော့ဖို့ပြင်ရသည်...။

"မငိုရဘူးလေ... ဒါရှက်စရာမှမဟုတ်တာ... ဂျွန့်ကြောင့် အခုလိုဖြစ်ရတာလေ မဟုတ်ဘူးလား ! ဒီမှာကြည့်~~ ကိုယ်လဲ ကလေးအဖေလေးကို လိုအပ်နေတာပဲ~~ ကြည့်ပါလား ထိန်းချုပ်ထားရတာ ဘယ်လောက်ခက်ခဲသလဲ"