~~STRING~~ (Completed)

Part - 25

"ဂျွန်~~ဂျွန်ကလဲ
ရှက်ပါတယ်ဆိုနေ !"

"ဘာရှက်စရာလိုလဲ ကိုယ့်ယောကျ်ားပဲဟာ... ဒီ့ထက်ဆိုးတဲ့အခြေအနေတောင် ကျူးလွန်ခဲ့ကြပြီးပြီကို"

"မပြောပါနဲ့~~ကိုယ်ရှက်လို့"

ဟုတ်တယ်... ထယ်ယောင်းက ဂျွန်နဲ့ပတ်သတ်လာရင် အထိအတွေ့ကအစ တိမ်းမူးသလို အခုလိုအပြောအဆိုတွေကြား ကျင့်သားမရနိုင်ဖြစ်နေရဆဲ...။ ယောကျ်ားချင်းမို့ ရှက်စရာမရှိပေမယ့် ဂျွန်ဖြစ်နေလို့ကို ထယ်ယောင်းရှက်သည်...။

"ပြပါဦး ရှက်နေတဲ့မျက်နှာလေးကို"

အရှက်သည်းနေတဲ့ မျက်နှာလေးကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ နဖူးလေးကိုနမ်းတော့ သူကမျက်လုံးတွေမှိတ်ထားရင်း ကိုယ့်အနမ်းကိုလက်ခံလေသည်...။

နှုတ်ခမ်းပိစိလေးကို အသံမြည်အောင်စုပ်နမ်းပြီး ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ဖက်ကို တရှုံ့ရှုံ့လိုက်နမ်းတော့ သူ့လက်တွေဟာ ကိုယ့်ခါးကိုတင်းကျပ်စွာ သိုင်းဖက်လျှက်သား...။ အင်္ကျီအောက်လက်လျှိုဝင်ကာ ခန္တာကိုယ်အနှံ့ပွတ်သပ်ထိတွေ့တော့ တုန်တက်သွားတဲ့ခန္တာကိုယ်လေးကြောင့် တစ်ချက်ရယ်မိသွားသည်...။

"ဂျွန် !"

ရုတ်တရက် အင်္ကျီကိုရင်ခေါင်းထိရောက်အောင် ဆွဲလှန်လိုက်တဲ့ဂျွန်ကြောင့် ထယ်ယောင်းမျက်လုံးတွေကို အတင်းဖိပိတ်လိုက်တော့သည်...။

"လှလိုက်တာ !"

မျက်စိရှေ့မှာပေါ်လာတဲ့မြင်ကွင်းဟာ လုံးဝအကြည့်လွှဲရက်စရာ တစ်ကွက်မှမရှိ...။ ခပ်ဖောင်းဖောင်း ရင်အုပ်လေးနှစ်ဖက်မှာကပ်နေတဲ့ ချယ်ရီရောင်ပွင့်လွှာလေးနှစ်ဖက်ကြောင့် ရေငတ်လာသလို တံတွေးကိုသာအကြိမ်ကြိမ်မြိုချမိတော့သည်...။

"အင့် !"

ထိပ်ကလေးကို လက်နဲ့ဆွဲညှစ်လိုက်တော့ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လို့သွားရသည်...။ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ကိုယ့်လက်ချက်ကြောင့် ဆူထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ ပွင့်လွှာလေးတစ်ဖက်ကို ပါးစပ်ထဲဆွဲငုံကာစုပ်ရင်း တစ်ဖက်ကိုလည်း လက်နဲ့ဖိချေပေးနေတော့ သူ့ဆီကနေ နာလို့ထွက်တဲ့အော်သံလေးတွေက အဆက်မပြတ်...။