~~STRING~~ (Completed)

Part - 17 (Rated M)

ဘာလဲ...အခုမှအစပဲရှိသေးတယ်...။ သူ့အသံလေးကြားလိုက်တာနဲ့ ကိုယ့်ပိုင်ဆိုင်မှုက ဆန္ဒပြတယ်ဆိုတာ မဖြစ်သင့်ဘူး...။ ဆက်ဆံခါနီးတိုင်း နိုးကြွအောင်လုပ်နေရတဲ့ဟာက ဒီအသံသေးသေးလေးကြောင့် ခေါင်းထောင်လာသတဲ့...။

ဂျွန်ဟာ ထယ်ယောင်းရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်အလုပ်ရှုပ်နေရာမှ ရပ်တန့်သွားတာကြောင့် မျက်စိကိုအသာလေးဖွင့်ကာ ကြည့်လိုက်မိတဲ့အခါမှာပဲ မိမိခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ခွရက်သားအနေအထားဖြင့်ရှိနေတဲ့ ဂျွန့်ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်နဲ့တူတဲ့အရာတစ်ခုလေးပင် မရှိတော့‌ပေ...။
တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ အောက်ပိုင်းက ထောင်မတ်ကာခါရမ်းနေတဲ့ ဂျွန့်ရဲ့ကြီးမားတဲ့အရာကြောင့် ချက်ချင်းမျက်လုံးတို့အား ဖိပိတ်ပစ်လိုက်တော့သည်...။

ဒီလိုအခြေအနေကြီးကို ထယ်ယောင်းကြောက်လာသည်...။ ကိုယ့်ရဲ့ပထမဦးဆုံးဖြစ်တဲ့အပြင် အတွေ့အကြုံပင်မရှိတဲ့သူမို့ ပိုကြောက်မိသည်...။ ဖိချုပ်ထားတဲ့လက်တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ဂျွန့်ကိုဆောင့်တွန်းကာ အခန်းတံခါးဝဆီသို့ ဦးတည်ပြီးပြေးမိသည်...။

ဒီအခြေအနေကြီးကို ရင်မဆိုင်ရဲတော့ဘူး...။ ထယ်ယောင်းကြောက်တယ်...။ လက်ထပ်ပြီးသွားရင် ဒါတွေကိုဖြတ်ကျော်ရမှာသိသလို ဒီကိစ္စဟာလည်း ကိုယ့်ဘက်ကနေ သွားစထားတာကြောင့် ဘယ်လိုမှရှောင်လွဲလို့မရတဲ့အနေအထား...။

ဒါပေမဲ့လည်း အခုချိန်မှာတော့ ဂျွန်ဘာပဲပြောပြောခေါင်းငုံခံလိုက်တော့မည်...။ ပြောချင်သလိုပြောပါစေတော့။ ထယ်ယောင်းဘက်က ဂျွန်နဲ့ရင်းနှီးဖို့ အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူး...။

သို့သော် တံခါးလက်ကိုင်ကို ဆွဲဖွင့်ဖို့လက်အလှမ်းမှာ

"အမေ့ !!"

နောက်ကနေဆွဲပွေ့ကာချီလိုက်တာကြောင့် ထိကပ်လာတဲ့အရာနှင့်အတူ အမေကိုပါတ,မိသွားတဲ့အထိ...။ ထို့အတူ ထယ်ယောင်းခန္တာကိုယ်လေး ဂျွန့်လက်ထဲ
ပြန်ပါသွားရသည်...။

"အင့် !!"

ကုတင်ပေါ်သို့ အကြမ်းပတမ်းပစ်ချပြီး အပေါ်ပိုင်းသို့အုပ်မိုးလာတဲ့ အရိပ်တစ်ခု...။ ပြီးတော့ ဂျွန့်ရဲ့လက်တွေဟာ ထယ်ယောင်းရဲ့စတိုလ်ပန့်ပေါ်သို့ ဦးတည်လာတာကြောင့် ထယ်ယောင်းအကြောက်အကန်ငြင်းမိတော့သည်။