~~STRING~~ (Completed)

Part - 17 (Rated M)

"လှလိုက်တာ !!"

နဂိုထဲကမှ ဂျွန့်ရဲ့အကြည့်ရိုင်းရိုင်းတွေကို ရင်မဆိုင်ရဲပါဘူးဆိုမှ အခုလိုမျိုးထုတ်ပြောလာတော့ ပိုပြီးအနေရခက်လှသည်...။ မျက်လုံးချင်းမဆုံမိအောင် တစ်ဖက်သို့သာလှည့်ထားမိပေမယ့် စိတ်ကမလုံ...။ လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ဖမ်းချုပ်ထားတာကြောင့် ထယ်ယောင်းဟာ ဂျွန့်လက်ထဲက‌ ရုန်းထွက်လို့လည်းမရ...။

အကြည့်ချင်းဆုံနေရာမှ တစ်ဖက်သို့လှည့်သွားတဲ့သူကြောင့် ခေါင်းငုံ့ကာ လည်တိုင်ကို မျက်နှာအပ်ချလိုက်သည်...။ သွေးကြောလေးတွေစိမ်းကာ ဖွေးအုနေတဲ့လည်တိုင်လေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ညှပ်ကာ ဆွဲစုပ်နေရင်း အောက်ဘက်သို့ တဖြည်းဖြည်းလျောဆင်းသွားပြီး ပခုံးသားအိအိကလေးတွေကို သွားဖြင့်တတိတိ လိုက်ကိုက်နေမိသည်...။

ဂျောင်ကုသူ့လက်ကိုဖယ်လိုက်တဲ့အချိန် ထပ်တွေ့လိုက်တဲ့အရာတစ်ခုက ဘယ်ဘက်ရင်အုံထက်မှာ တည်ရှိနေတဲ့မှည့်နက်ကလေး...။ ပန်းသွေးရောင်ကြွနေတဲ့ ပွင့်ဖက်လွှာလေးနှစ်ခုကိုလည်း မြည်းစမ်းချင်လာတဲ့စိတ်ကြောင့် တရွေ့ရွေ့အောက်သို့ လျောဆင်းသွားပြီးနောက်မှာတော့......

"ဟင့်အင်း~~ဂျွန်!!"

ပန်းရောင်ပြေးနေတဲ့ ပွင့်ချပ်ကလေးကို ဆွဲငုံပြီးကိုက်ကာ လွတ်နေတဲ့လက်တစ်ဖက်ကိုလည်း အတင်းဖိချေနေမှုကြောင့် ကင်မ်ထယ်ယောင်းဆီကနေ နာကျင်လို့ထွက်ကျလာတဲ့ အသံတိုးတိုးလေးဟာ ဂျောင်ကုကို အဆုံးစွန်ထိခရီးဆက်ဖို့ တွန်းပို့ပေးနေသလိုပါပဲ...။

*ပြွတ်!!*

အသံတွေမြည်တဲ့အထိ စုပ်ယူနေမှုကြောင့် ထယ်ယောင်း တဖြည်းဖြည်းရှက်လာသည်...။ ဂျွန်ဟာ နို့မဝတဲ့ကလေးလေးလိုပဲ မလွှတ်ပေးပဲအတင်း အရယူနေတာကြောင့် နူးညံ့မှုမပါတဲ့ အစိမ်းသက်သက်ရရှိလာတဲ့ ခံစားမှုများဟာ ထယ်ယောင်းအတွက်တော့ နာကျင်မှုတွေသာ...။

"ဟင့်~~ဂျွန် !!"

ရင်ဘတ်ပေါ်တွင်ခေါင်းငုံ့ကာ အလုပ်ရှုပ်နေရာမှ သူ့ဆီကနေထွက်ကျလာတဲ့ ကိုယ့်နာမည်ကိုခေါ်တဲ့ တိုးဖွဖွညည်းညူသံလေးကြောင့် boxer ထဲကနေ ဆတ်ကနဲနိုးကြွလာတဲ့ ညီငယ်...။