~~STRING~~ (Completed)

Part - 17 (Rated M)

"ဟင်း~~ပြွတ် !"

မျက်လုံးလေးစုံမှိတ်ကာ ပါးစပ်ကလေးဟလျှက် အသက်လုရှူနေရတဲ့ သူ့ပုံစံဟာ ဂျောင်ကုရဲ့စိတ်ကို ပိုပြီးနှိုးဆွပေးနေသလိုပါပဲ...။ ကိုယ့်အနမ်းတွေကြောင့် နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ရီနေတာဖြစ်ပြီး ဖိနမ်းထားမှုကြောင့် အခန်းမီးရောင်မှိန်ဖျော့ဖျော့အောက်မှာ နှင်းဆီပွင့်လေးလို စိုရဲကာဖူးကြွလို့နေသည်...။

မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ဂျောင်ကုရဲ့အတင်းဖျစ်ညှစ်မှုကြောင့် နီရဲနေတာဖြစ်ပြီး မျက်တောင်ဖျားတွေမှာ မျက်ရည်စတို့ စိုစွတ်နေပေမယ့် သူကပိုပြီးကြည့်ကောင်းနေဆဲ...။ အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးကို ဆွဲဖြုတ်တဲ့အခါမှာတော့ သူ့လက်တွေဟာ ဂျောင်ကုရဲ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်လာပြီး အတင်းတားပါတော့သည်...။

"ဂျွန်~~!! ဟင့်~~မလုပ်ပါနဲ့"

"သိပ်ကိုဖြည့်ဆည်းပေးချင်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား...?? အခုမှလာမတားနဲ့... လုံးဝလွှတ်ပေးဖို့ စိတ်ကူးမရှိဘူး"

ဆွဲကိုင်ထားတဲ့လက်အားဖြုတ်ချကာ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေအား အားဖြင့်ဆောင့်ဆွဲလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကြယ်သီးအချို့ဟာ ကုတင်ကြမ်းပြင်အောက် လွင့်စင်ထွက်ကုန်ပြီးခဏမှာပဲ ထယ်ယောင်းရဲ့အင်္ကျီလေး ဂျွန့်လက်ထဲပါသွားတော့သည်...။

"ဟင့်~!!"

မျက်စိရှေ့ပေါ်ထွက်လာတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ဂျောင်ကု ခဏတာမင်သက်သွားရသည်...။ မမြင်အပ်တဲ့နေရာတွေကစလို့ မြင်နိုင်တဲ့နေရာအထိပါ ကင်မ်ထယ်ယောင်းက တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတာဖြစ်သည်...။

ဗိုက်သားလေးတွေကအစ အဆီပိုမရှိချပ်ရပ်လို့နေပြီး ရင်အုပ်ခပ်ဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ဖက်မှာ နေရာယူထားတဲ့ ပွင့်ဖက်လွှာလေးနှစ်ခုဟာ စိုရဲကာပန်းသွေးရောင်ကြွလျှက်...။

မိန်းမတွေလို ဖွံ့ထွားတဲ့အသားစိုင်တွေထက် ဒီခပ်ဖောင်းဖောင်းရင်အုပ်ကလေးဟာ ဂျောင်ကုအတွက်ပိုပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသလို...။ ကိုယ်ကြည့်နေတာကိုသိတော့ ချက်ချင်းလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းယှက်ပြီး ကွယ်လိုက်တာကြောင့် အတင်းပြန်ဆွဲခွာလိုက်ရသည်...။