အိမ္ထဲဝင္လာေတာ့ ေမေမက ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေျခခ်ိတ္ထိုင္လွ်က္ တီဗြီသာၾကည့္ေနသည္...။ ေမေမ့ေရွ႕က ဆိုဖာ‌ေပၚမွာေတာ့ ဆန္လုံးေလး...။

ကေလးအာဟာရမႈန႔္ကို ဆန္လုံးေလးက ကိုယ္တိုင္ခပ္စားေနတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးေပပြလွ်က္ ေၾကာင္ခ်ီး႐ုပ္ေလးႏွင့္ခပ္ဆင္ဆင္...။

လည္ပင္းမွာခ်ည္ထားေပးတဲ့ သားရည္ခံေလးမွာလည္း အာဟာရမႈန႔္ေတြဟာ ေပပြလူးလို႔ေနတယ္...။ အိမ္ကေကာင္မေလးေတြကိုလည္း အျပစ္ေျပာလို႔မရ...။ ဒီအခ်ိန္ကသူတို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအလုပ္ရႈပ္တဲ့ခ်ိန္...။

"ေဖ့...ခ်ီ...ခ်ီ"

လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန႔္တန္းေပးလာတာေၾကာင့္ သားကိုခ်ီကာ ဆိုဖာထက္ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေမေမက တန္းေမးသည္...။

"ေဂ်ာင္ကုနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ေနရဲ႕လား...??"

"ေနပါတယ္ေမေမ"

ေဖေဖကေတာ့ ဒီအခ်ိန္ကုမၸဏီမွာ‌ပဲေနမွာေပါ့...။

"ေအး... အလိုက္ထိုက္ေနေပါ့...
သူစိတ္ပ်က္ေအာင္ မလုပ္မိေစနဲ႔"

"ကြၽန္ေတာ္ အတတ္ႏိုင္ဆုံးေနပါတယ္ေမေမ"

ေမေမနဲ႔စကားေျပာေနေပမယ့္ လက္ထဲက ဆန္လုံးေလးဟာအၿငိမ္မေန...။ ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာကို ေပပြေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ တ႐ႊတ္႐ႊတ္လိုက္နမ္းၿပီး အက်ႌေတြလိုက္ဆြဲခ်ျပန္သည္...။

"ေဖ့...နာနာ...နာနာ"

လည္ပင္းကို လက္ညႇိဳးေတြထိုးျပေနတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း ရွက္သြားရသည္...။ ညက ဂြၽန္ေပးထားတဲ့ အရာေတြက အခုထိထင္က်န္ေနဆဲျဖစ္လိမ့္မည္...။ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ စိတ္ေလာေနတာေၾကာင့္ မွန္ပင္မၾကည့္မိခဲ့...။

"အိမ္ကိုလာတာ မွန္ေလးဘာေလးၾကည့္ခဲ့ရဲ႕လား"

ေမေမကပါ ထယ္ေယာင္းကိုစူးစိုက္ၿပီး ၾကည့္လာတာေၾကာင့္ အေနရထိုင္ရခက္ကာ ပိုပိုၿပီးရွက္လာမိသည္...။ ဒါေၾကာင့္ကေလးကိုခ်ီထုတ္ကာ အိမ္ေပၚထပ္သို႔သာ ေျပးတက္လာခဲ့မိသည္...။ သားကိုခ်ီကာ မွန္ေရွ႕မိမိပုံစံကိုေသခ်ာၾကည့္မိမွ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ရသည္...။ နီရဲရဲကိုက္ရာႏွစ္ခုဟာ လည္တိုင္ထက္မွာထင္းလွ်က္...။ ဒီပုံစံႀကီးနဲ႔ တမနက္လုံး ဂြၽန႔္ေရွ႕မွာေနခဲ့မိတာပဲ...။ ရွက္လြန္းလို႔ ေသသာေသလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္...။

~~STRING~~ (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon