~~STRING~~ (Completed)

Part - 8

ေျပာၿပီးတာနဲ႔ လွည့္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္တည္း ငိုင္ၿပီးက်န္ခဲ့ရသည္...။ ခုနကသူပဲ လူေတြေရွ႕မွာနမ္းသြားၿပီး အခုထယ္‌ေယာင္းကို ရွိတယ္လို႔ပင္မထင္ေတာ့...။ ဟန္ေဆာင္လက္ထပ္တယ္ပဲေျပာေျပာ နည္းနည္းေလးေတာ့ အေရးလုပ္သင့္သည္မဟုတ္လား...။

ကိုယ္လည္း ေယာက်္ားပါပဲ...။ ဂြၽန႔္ကိုမွီခိုရေလာက္တဲ့အထိ ကိုယ္မသိမ္ဖ်င္းေသးပါဘူး...။ ဂြၽန္မပါလည္း ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ျပန္ရဲတယ္ ဂြၽန္...။

နမ္ဂြၽန္းတို႔ဝိုင္းကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေကာင္သား ေရခ်ိန္ကိုက္လို႔ေနၿပီ...။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို ကိုယ္ျပန္ေတြးမိၿပီး ေဂ်ာင္ကုေသသာေသလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္...။

ေသြးပူေနတုန္း ဘာေတြလုပ္မိခဲ့လဲမသိ...။ အမွန္ေတာ့ သူ႔ကိုနမ္းခ်င္တာထက္ ဟိုေကာင္ေရွ႕မွာမို႔ တမင္လုပ္ျပလိုက္ျခင္းပင္...။

ကိုယ္နမ္းလိုက္တာကို ခ်က္ခ်င္းတြန္းထုတ္လာတဲ့ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ ညမီးေရာင္ေအာက္မွာနီရဲလွ်က္ ရွက္သြားတဲ့ပုံပဲ...။ အေတြ႕အႀကဳံမရွိတာလည္းမဟုတ္ပါပဲ အျဖစ္ကိုသည္းလြန္းသည္...။

ကိုယ့္ကိုပင္မေစာင့္ပဲ ေက်ာခိုင္းကာထြက္သြားသူအား ဘာကိုမေက်နပ္လို႔ မေက်နပ္မွန္းမသိ...။ ရင္ထဲမွာေလာင္ၿမိဳက္ေနတာေၾကာင့္ ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့ ပုလင္းကို ပုလင္းလိုက္ေမာ့ေသာက္ေနလိုက္သည္...။

ေတြးရင္းေတြးရင္း ေဂ်ာင္ကုေဒါသထြက္သည္...။ အခုပဲ ညဆယ္နာရီထိုးေတာ့မယ္...။ သူ႔လိုအူတူတူက အိမ္ကိုရွာမေတြ႕ပဲ လမ္းေပ်ာက္ေနရင္ ကိုယ္ပဲျပႆနာတက္မွာ...။ တကယ္ပဲ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းဟာ ေဂ်ာင္ကုကို ဒုကၡေတြေပးလြန္းသည္...။

ခ‌ဏေလာက္ေနၿပီးေတာ့ အားလုံးကိုႏႈတ္ဆက္ကာ အိမ္ကိုျပန္ဖို႔ျပင္ရေတာ့တယ္...။ သူ႔လက္ထဲေသာ့ပါသြားေတာ့ သူသာအိမ္ျပန္မေရာက္ေသးရင္ဒုကၡ...။ အိမ္နံပါတ္ကိုမသိတာေၾကာင့္ ေမေမတို႔ဆီဖုန္းဆက္ရင္း လွမ္းေတာင္းေတာ့ အဆူခံလိုက္ရေသးတယ္...။

ကားပါကင္က ကားကိုထုတ္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ေမေမတို႔လက္ဖြဲ႕ထားတဲ့ မဂၤလာဦးအိမ္ေလးရွိရာသို႔ လမ္းေၾကာင္းကို ဦးတည္လိုက္ပါေတာ့သည္...။