ေဂ်ာင္ကုလည္း ေမေမ့ေဘးနားေျပးသြားကာ ေဖေဖ့လက္ထဲကေနဆြဲေပြ႕ခ်ီရင္း အိပ္ခန္းေဆာင္ထဲသို႔ ေခၚလာလိုက္သည္...။

"ေမေမ~~ေမေမ သတိထားပါဦး...!!!"

ေမေမ့မွာ ႏွလုံးေရာဂါအခံရွိတာေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ shock ရၿပီးသတိလစ္သြားပုံပင္...။ လက္ကေလးကိုကိုင္ကာ လႈပ္ႏႈိးေပမယ့္သတိမလည္လာ...။

"မိဘကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္တဲ့သား"

ေဖေဖဟာ ထိုသို႔ေျပာၿပီး တစ္ဖက္ကိုလွည့္သြား၏...။  မ်က္ႏွာေတာင္ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့လား...?? တစ္ခါေလး စကားနားမေထာင္မိတာ ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္သြားရေအာင္ အဲ့ဒီလက္ထပ္ရမယ့္သူကဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေတာ္ဝင္ၿပီးႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေနလို႔ပါလဲ...??

"ေဒါက္တာႂကြပါခင္ဗ်"

ေဒါက္တာေရာက္လာတာေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚကဆင္းကာ ေဘးတြင္ရပ္ေနရင္း ေမေမ့အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနလိုက္သည္...။ ခဏအၾကာစမ္းသပ္မႈအၿပီးမွာ...

"စိုးရိမ္စရာမရွိေတာ့ပါဘူး...
ေဆးေတာ့သြင္းထားေပးခဲ့မယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ေဒါက္တာ"

"ေနာက္ၿပီး~~ႏွလုံးေရာဂါရွိတဲ့သူေတြဟာ စိတ္ညစ္ခံလို႔မရသလို တအားႀကီးစိတ္လႈပ္ရွားလို႔လဲမရပါဘူး... အဓိကမွာခ်င္တာကေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားဖို႔ပါ... ဒါမ်ိဳးခဏခဏျဖစ္ပါမ်ားရင္ အသက္အႏၲရာယ္ပါထိခိုက္ႏိုင္တယ္... လူနာကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားၾကပါ"

"ဟုတ္ကဲ့ေဒါက္တာ"

"ဒါဆိုကြၽန္ေတာ့္ကိုခြင့္ျပဳပါဦး"

"ဘာလုပ္ေနတာလဲဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု
ေဒါက္တာ့ကိုလိုက္ပို႔ေပးလိုက္ေလ"

"ေနပါေစ~ကြၽန္ေတာ့္မွာ ကားပါပါတယ္"

"အဲ့ဒါဆိုလဲၿခံေရွ႕ထိလိုက္ပို႔ခြင့္ျပဳပါ"

ေဂ်ာင္ကုလည္း ေဒါက္တာ့ေဆးအိတ္အားဆြဲကာ အခန္းျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္...။ ေဒါက္တာ့အား ကားအနားထိလိုက္ပို႔ေပးၿပီး ေမေမ့အခန္းထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ ေမေမဟာ သတိျပန္လည္လာေခ်ၿပီ...။

ေမေမ့အနားေျပးထိုင္ကာ စကားေျပာဖို႔ႀကံ႐ြယ္လိုက္ေပမယ့္ တစ္ဖက္သို႔ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ေမေမေၾကာင့္‌ ေဂ်ာင္ကုစိတ္ထဲမေကာင္း~~။

~~STRING~~ (Completed)Where stories live. Discover now