"ဒါက အရမ္းကို ေတာက္ပလြန္းတယ္"ဝူ႐ုန္က ၎ကို ေကာင္းေကာင္းေလ့လာလိုက္ၿပီးေနာက္ စားပြဲေပၚမွာျပန္ထားလိုက္တယ္။သူက လက္ခုပ္တီးလိုက္ၿပီး ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ အႀကီးအကဲေတြကို ေက်းဇူးတင္လိုက္ၿပီး"ကၽြန္ေတာ္တို့က ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ေမွာ္လက္နက္ကို ၾကည့္ဖို့ အခြင့္အေရးရတဲ့အတြက္ တကယ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္"
သူက ဘဏ္လက္မွတ္ အထပ္လိုက္ကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ဒီဘဏ္မွတ္ေတြက ေငြျပားတစ္သန္းႏွင့္ညီမၽွပါတယ္။ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို့က ဆရာေတာ္ကို ေက်းဇူးတင္ျခင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို့ ဘုရားေက်ာင္းကို ေထာက္ပံ့ဖို့အတြက္ယူပါ။ဘုရားေက်ာင္းက ပိုၿပီးတိုးတက္လာဖို့ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္"
"ေက်းဇူးတင္တယ္။မင္းတို့ကို ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးပါတယ္။မင္းတို့က အျမဲတမ္း ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ စုံတြဲျဖစ္ပါေစလို့ က်ဳပ္တို့က ဆႏၵျပဳပါတယ္"ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ဘဏ္လက္မွတ္ေတြကို လက္ခံလိုက္တယ္။
ဝူခ်န္ဇီက ေဟးရြမ္ရီတို့၏ရက္ေရာမွုကို သေဘာက်သြားတယ္။သူက ေက်းဇူးတင္တဲ့အတြက္ ဘုရားေက်ာင္းကို ေငြျပားတစ္သန္းေတာင္ေပးနိုင္တယ္။
"အခု ကၽြန္ေတာ္တို့ ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ေမွာ္လက္နက္ကို ျမင္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ ဗုဒၶခန္းမကိုသြားၿပီး ဆုေတာင္းဝတ္ျပဳသင့္တယ္"ဝူ႐ုန္ကေျပာလိုက္တယ္။
ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးက အႀကီးအကဲထန္းေဇာင္ကို ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ေမွာ္လက္နက္ကို ဘုရားထဲမွာျပန္ထားဖို့ ေစခိုင္းလိုက္ၿပီး ကိုရင္ေလးတစ္ပါးကို ဝူ႐ုန္ႏွင့္ေဟးရြမ္ရီကို ဗုဒၶခန္းမကိုလိုက္ပို့ဖို့ေျပာလိုက္တယ္။
ဝူခ်န္ဇီက တရားထိုင္တဲ့အခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ တစ္စုံတစ္ခုကို ေဆြးေႏြးဖို့ က်န္ေနခဲ့တယ္။
ဝူ႐ုန္က ဗုဒၶခန္းမကို ေရာက္ေတာ့ ဒူးေထာက္ၿပီး ဗုဒၶကို ႏွလုံးသားထဲကေန သုံးႀကိမ္ဦးညႊတ္လိုက္တယ္။အရွင္ဘုရား ဒီေန႔ တပည့္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာကို စိတ္မရွိဖို့ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္....
304-305
Start from the beginning
