Legends of Olympus (On Hold)

Closer

"Grey," mahina ko siyang niyugyog. "Grey!" pabulong kong sambit. "Wake up!"

I didn't notice one of his arms was under the pillow my head leaned unto. So it came as a surprise when he moved it up and squeezed me into an even tighter embrace, forcing me to lift my head and wrap an arm around him.

"G-Grey..." Literal na hindi ako makahinga dahil sa higpit ng pagkakayapos niya sa'kin. At tila hindi pa nakuntento rito, ipinatong niya ang kanyang binti sa gilid ko.

 "I'm telling you, if you don't wake up-"

Bigla kong narinig ang inaantok niyang tawa.

"Your heart's beating too loud," bulong niya. "Who wouldn't?"

I looked down on his head comfortably resting on the top of my chest. Blood automatically rose to my face and before he could even move the slightest bit, I finally gathered enough strength to shove him off of me.

Mabilis akong napaupo hawak-hawak ang aking dibdib habang siya naman ay gumulong pataob sa labas ng kumot.

He slowly rose from his stomach while letting out a drowsy groan. And as he sat, he looked at me as if he was never surprised at all.

Inaantok pa rin ang mga mata niya nang itukod niya ang kanyang kamay sa semento sabay hilig dito. Bahagya pa siyang ngumisi pagkatapos dagliang sulyapan ang mga braso kong mahigpit na nakatapis sa aking dibdib.

"Bonne matinée à toi aussi." Nginitian niya ako. "...chérie."

Hindi ako nag-abalang intindihin ang sinabi niya at mabilis na dinampot ang isang unan upang ibato ito sa kanya.

Natatawa niya itong sinalo. "Paige..."

Agad akong tumayo mula sa pagkakaupo. Madali kong kinolekta ang sarili ko at pinadalhan siya ng namamahamak na tingin bago umikot at padabog na lumayo sa kanya nang nakakuyom ang magkabilang palad.

"Paige!"

Hindi ko pinansin ang pagtawag niya sa'kin.

"What do you want for breakfast?!"

Binilisan ko ang aking mabibigat na hakbang papalabas ng greenhouse.

"For you to be dead," nangangalit kong sagot.

• • •

"There you are," bati ni Reign sa'kin nang salubungin ko siya sa labas ng faculty. "Sa'n ka galing? Ba't di kita nakita kaninang umaga?"

"I left earlier for school," sabi ko sa kanya. "How about you? What were you doing in the faculty?"

Inabot niya sa'kin ang papers na nasa kamay niya. "We're getting pulled out from class today to start preparing for the games."

Tinanggap ko ito. "We're going to start to do it now?" Mahinahon ko itong inipit sa clipboard na dala-dala ko. "Do you have the time?" Inangat ko ang aking tingin sa kanya. "How about your punishments?"

"Ah- haha-" She laughed with a straight face. "Natapos ko na."

My brows furrowed, confused, but she didn't let me ask for further questions when she suddenly walked away with an unusual silence, as she, herself, also looked confused by what she said.

Kinibit-balikat ko nalang ito at saka sumunod sa kanya.

Pumunta kami sa hallway papuntang indoor gymnasium ng Academy. Dumaan kami sa locker room ng athletes at tumigil sa katabi nitong locker room ng cheerleaders.