Legends of Olympus (On Hold)

Interrupted

Paige's POV

I shoved the huntsman in front of me towards Bella before running to the edge of the platform. I grabbed Amber's hand after she jumped from her ember giant's shoulder.

Using my superstrength, I quickly pulled her before she slips and falls.

Behind her, ember spread from the giant's body before it vanished into thin air.

"Paige, mag-iisang oras na tayo rito," ani Amber. "Alam mong kung matatagalan pa tayo, baka hindi-"

"We're going to infiltrate this facility and destroy it," giit ko. "No matter what it takes."

Matagal-tagal niya akong tinitigan bago binitawan ang kamay ko. Mula ulo hanggang paa, sinuri niya ako, at napansin ko ang dagliang paghinto ng kanyang mga mata sa bawat pasa, sugat o mantsa ng dugo sa katawan ko.

"Kaya mo pa ba?" tanong niya.

Hindi ako nagsalita.

Desidido siyang tumango. "Sabi mo, ah."

Pagkatapos, sinundan ko si Amber ng tingin nang tumakbo siya kay Ash para tulungan itong labanan ang limang huntsmen na kasalukuyang kaharap nito.

Mula sa kambal, dahan-dahang lumihis ang aking paningin, patungo sa malayo.

Amber was wrong. It has already been an hour since we stepped foot on the platform of this facility, and yet we still couldn't get inside.

Inilibot ko ang aking paningin at binilang kung ilang huntsman ang natira.

Hindi na gano'n karami, pero lahat sa kanila'y mayroong kapangyarihan.

Nakatayo pa rin ako sa dulo ng platform nang mahagilap ng aking mga mata ang isang kisap mula sa malayo. Sa sandaling bumaling ang aking atensyon dito, naramdaman ko ang malakas na ihip ng hangin na nagmula rito.

Humarap ako sa maliit na sinag.

Umangat ang kapa sa likod ko at umunat ang aking braso sa segundong natanaw ko kung ano ang mabilis na lumipad sa kinaroroonan ko.

It was an arrow, flying almost in the speed of light.

I raised my palm towards it to make it stop, but it was made clear by the force of wind raging against me that it will not.

Whoever sent it was miles away, but had the pull of a thousand strings.

Sumingkit ang aking mga mata at sa halip na patigilin ang palaso gamit ang kapangyarihan ko, pumihit ang aking kamay. Hinawakan ko ang nanginginit na katawan nitong bakal nang daanan ako nito.

Hindi nabawasan ang lakas at bilis nito kaya kagaya ng inasahan ko, dinala ako ng palaso sa landas nito pagkatapos hatakin ang buong katawan ko.

Ilang beses akong tumalbog-talbog habang dumadausdos sa sahig upang pigilan ito.

Bago pa ako maalis sa platform, humigpit ang pagkahawak ko sa palaso.

"Move!" I screamed at Bella who stood on top of the elevated ledge.

Her eyes widened for a quick moment. She jumped away, the tip of the arrow almost grazing her ankle.

My muscles strained as I pulled the arrow back towards me. At the same time, I lifted my body, slipping my feet in front of me and pushed my soles against the elevated ledge to stop myself from falling off the platform.

An uncontrollable scream escaped my lips when I swung my arm to throw the arrow back to the direction where it came.

Wind curved my body, throwing me off balance the moment I let go of the steel arrow.