ေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းကဆိုးဝါးစြာတိုက္ခိုက္ထားမႈကၿခံဝင္းကအလြြန္ကိုပ်က္စီးေနတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာကိုျပဳျပင္ထားေပမဲ့အေရအေသြးနိမ့္တဲ့ရြံ႕ေတြကိုသံုးၿပီးျပဳျပင္ထားတာေၾကာင့္မိုးရြာလိုက္တာနဲ႔ပ်က္စီးသြားမွာျဖစ္တယ္။ဒီေနရာကအေနာက္ဘက္ၿခံဝင္းထက္ေတာ့ေလထုကေပါ့ပါးေနတယ္။အနည္းဆံုးေတာ့ဒီေနရာကအျပင္ကေနၾကည့္ရင္ေအးခ်မ္းေနတယ္။သခင္ေတြကလည္းသူတို႔ၿခံဝင္းမွာသာေနထိုင္ၿပီးတိုက္ခိုက္တဲ့သူေတြငိုေနတဲ့သူေတြကဒီေနရာမွာမရွိဘူး။အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ဒီေနရာကၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေနတယ္။
"ပါးပါး သားကိုလိုက္ဖမ္း"
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံကဝူပုဖန္ရဲ႕အာရံုကိုဆြဲေဆာင္သြားတယ္။
ဝူပုဖန္ကဒီေနရာမွာကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံကိုၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္အံ့ၾသသြားတယ္။
ဝူပုဖန္္ကအသံၾကားတဲ့ဘက္ကိုေလ်ွာက္လာေတာ့သူကစူခ်င္ၿခံဝင္းကိုေရာက္ရွိလာတယ္။ဝူရုန္ကမ်က္လံုးကိုအဝတ္စနဲ႔စည္းထားၿပီးမြန္းစတားႀကီးကိုတိုက္ခိုက္တဲဲ့ေန႔တုန္းေတြ႕ခဲ့တဲ့ကေလးနဲ႔ကစားေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
"ပါးပါးကသားကိုမိသြားရင္ေတာ့အရင္ေန႔တုန္းကမင္းကပါးပါးတို႔ကိုမေျပာဘဲအျပင္ထြက္သြားတဲ့အတြက္ရိုက္ၿပီးအျပစ္ေပးရမယ္"ဝူရုန္ကၿပံဳးၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
"သားကိုအရင္မိေအာင္ဖမ္း သားကိုအရင္မိေအာင္ဖမ္း"ကေလးကဝူရုန္ကိုေရွာင္တိမ္းရင္းေျပာလိုက္တယ္။
ဝူပုဖန္ကဒီအခ်ိန္မွာေတာ့သူကမၿပံဳးဘဲမေနနိုင္ဘူး။
ဝူရုန္ကမ်က္လံုးကိုစည္းထားတာေၾကာင့္သူကမျမင္ရပါဘူး။သူကရုတ္တရက္တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ထိမိသြားတယ္။
"ဘယ္သူလဲ?"
"........"ဝူပုဖန္ကေနရာမွာဘဲရပ္ေနၿပီးဝူရုန္ကသူ႕ကိုထိတာကိုခြင့္ျပဳထားတယ္။
"အေဖလား?"ဝူရုန္ကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"မဟုတ္ဘူး"
"ပါးပါး ပါးပါးကသားကိုဖမ္းမိမယ္ဆိုရင္သားကိုရိုက္လို႔ရတယ္"ဥကေလးကရယ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
Chapter(149+150+151+152)
Start from the beginning
