"ဟန္!"ဥကေလးကသူ႕ရဲ႕အိတ္ထဲကေနေနာက္ထပ္ေမွာ္လက္နက္တစ္ခုကိုထုတ္ယူလိုက္တယ္။
က်င္းရွင္ကအိတ္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ဒါေတြအားလံုးက အကာအကြယ္ေမွာ္လက္နက္ေတြဘဲ"
"ဘာ!"ဥကေလးကဒါကိုမယံုၾကည္နိုင္ဘူး။
"ဒီေမွာ္လက္နက္ေတြအားလံုးကမင္းရဲ႕ေဖေဖကမင္းရဲ႕ပါးပါးအတြက္လုပ္ထားတာေလ။ဒါေတြကမင္းရဲ႕ပါးပါးကိုအႏၲရာယ္ကေနကာကြယ္နိုင္ေအာင္လို႔ေလ!တကယ္ကိုဘဲဒီေမွာ္လက္နက္ေတြအားလံုးကအကာအကြယ္ေမွာ္လက္နက္ေတြဘဲ"
ဝူပဖန္ကအခုခ်ိန္မွာသူတို႔ကေဝးလြန္းတာေၾကာင့္ဥကေလးတို႔ကဘာေျပာေနၾကတယ္ဆိုတာမၾကားပါဘူး။ဒါေပမဲ့သူတို႔ကေမွာ္လက္နက္ေတြကိုကိုင္ထားၿပီးတတြတ္တြတ္ေျပာဆိုေနၾကတာေၾကာင့္သူ႕ကိုအလြန္စိုးရိမ္လာေစတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲလဲက်ေနတဲ့မြန္းစတားႀကီးကသူ႕ရဲ႕ဆူးေတြကိုထပ္မံၿပီးေတာ့ပစ္လြတ္ဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။
ဝူပုဖန္ကဒီတူးခ်ြန္ေတြကအဆိပ္ရွိတာကိုခန္႔မွန္းနိုင္တာေၾကာင့္သူကစိုးရိမ္စြာေအာ္လိုက္တယ္"အိုး!မဟုတ္ဘူး!"
ကြတ္ခူးကတစ္ခုခုမွားေနတာကိုခံစားမိတယ္။ဒါေၾကာင့္သူကမြန္းစတားႀကီးကိုအရင္တစ္ခါထက္ပိုၿပီးျပင္းထန္တဲ့မီးလံုးေတြကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္တယ္။ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့မြန္းစတားႀကီးရဲ႕အေမႊးေတြကေလာင္က်ြမ္းသြားတယ္။မြန္းစတားႀကီးကနာက်င္စြာေအာ္လိုက္ၿပီးသူကဂိုလင္းၿမိဳ႕နဲ႔ေဝးရာကုိထြက္ေျပးသြားတယ္။
ဥကေလးကမြန္းစတားႀကီးကထြက္ေျပးသြားတာကိုျမင္တာနဲ႔ေအာလိုက္တယ္"ကြတ္ခူး မြန္းစတားႀကီးကထြက္ေျပးသြားၿပီ။ငါတို႔ကသူ႕ေနာက္ကိုလိုက္မယ္"
ကြတ္ခူးကေကာင္းကင္ကိုပ်ံတက္သြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့မြန္းစတားႀကီးထြက္ေျပးသြားတဲ့ဘက္ကိုဦးတည္ၿပီးပ်ံသန္းသြားလိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကအျမင့္ဆံုးေနရာငေနျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကိုတစ္ခ်ိန္လံုးၾကည့္ေနၿပီးဥကေလးကမြန္းစတားေနာက္ကိုလိုက္သြားတာေတြ႕ေတာ့သူကေခါင္းကိုက္လာသလိုခံစားရတယ္။
Chapter(146+147+148)
Start from the beginning
