#ម៉ោងចេញលេង
« នែ៎ម៉ោងចេញលេងហើយឯងមិនចេញទៅណាទេហ៎!?» ដោយសារតែរាល់ដងអោយតែម៉ោងចេញលេងសូន៊ូតែងតែចេញទៅនេះចេញទៅនោះរហូត តែថ្ងៃនេះបែរជាមកអង្គុយសង្ងំក្នុងថ្នាក់ទើបធ្វើអោយជុងវ៉ុនឆ្ងល់អត់សួរមិនបាន ។
« ខ្ចិលណាស់ ចង់នៅក្នុងថ្នាក់វិញ »
« ចម្លែក!! »
« គ្រាន់តែយើងមិនចេញទៅណាពិននឹងចម្លែកដែរ? យើងវាមិនដឹងថាត្រូវទៅណា »
« មិនទៅរកសិស្សច្បងនោះទៅ » ជុងវ៉ុនក៏និយាយបែបបញ្ជួសអោយមិត្ត
« ឯងបញ្ជួសយើងមែនទេ មិនឃើញព្រឹកមិញគ្រាន់តែយើងទៅគាត់ក៏ងើបចេញទេហី ថ្ងៃនេះប្រហែលជាគាត់អារម្មណ៍មិនល្អ អញ្ចឹងយើងសម្រាកមួយថ្ងៃមិនរំខានគាត់ទេ ចាំស្អែកចាំបន្តទៀត តែថានឹកគាត់ណាស់ឯង ព្រឹកមិញបានឃើញមុខតែបន្តិច » គេនិយាយបែបសេដៗ ឯមិត្តគេដែលអង្គុយមើលក្រវីក្បាលហួសចិត្តនឹងគេ
« គិតសព្វៗទៅអ្នកដែលពិបាកយល់យើងគិតថាជាឯងទៅវិញទេ »
« យើងពិបាកយល់យ៉ាងមិចឯងនិយាយស្អី! »
« គឺយើងឆ្ងល់អ្នកដែលតាមស្រលាញ់ឯងមានច្រើនណាស់បើឯងរើសយកមួយ ពេលនេះឯងប្រហែលជាមានសង្សានឹងគេបាត់ទៅហើយ »
« អោយចេះតែយកយ៉ាងមិចមិចបើមិនត្រូវចិត្តផង »
« អឺ! ទៅត្រូវចិត្តជាមួយអ្នកដែលមិនស្រលាញ់ខ្លួនឯង »
« ស្នេហាវាត្រូវតែមានរសជាតិឯងយល់ទេ បើគេប្រាប់ថាស្រលាញ់ហើយក៏ទៅយកគេ វាស្រួលពេកគ្មានន័យទេ យើងត្រូវរកបទពិសោធន៍នៅក្នុងជីវិតអោយបានច្រើន ទៅស្រលាញ់អ្នកដែលគេមិនស្រលាញ់យើងវិញ ហើយក៏ខំរកគ្រប់វិធីសាស្ត្រដើម្បីឈ្នះចិត្តគេ យូរៗទៅគេក៏ធ្លាក់ចូលក្នុងអន្លងស្នេហ៍យើង បែបនឹងទើបស្នេហាយើងវាមានន័យ » ជុងវ៉ុនដែលកំពុងអង្គុយស្តាប់មិត្តគេរៀបរាប់នេះហួសចិត្តមិនស្ទើរទេ នេះឬទ្រឹស្តីស្នេហារបស់មិត្តគេ
« អូហូយ បើរៀនឯងឆ្លាតបានតែពិនអារឿងស្នេហានឹងមិនដឹងពូកែយកទៅណាអស់ទេ »
YOU ARE READING
ចាញ់ស្នេហ៍សិស្សប្អូន🤍
Romanceផាក ស៊ុងហុន និស្សិតឆ្នាំទីបីនៅសកលវិទ្យាល័យសេអ៊ូល ជាសិស្សប្រុសមានមន្តស្នេហ៍ សង្ហា គ្រាន់តែនៅស្ងៀមៗ ក៏អាចឆក់យកបេះដូងពីសិស្សប្រុសស្រីបានដោយងាយ ក្នុងចំណោមនាក់ទាំងអស់នោះក៏មាន សិស្សប្រុសឆ្នាំទីមួយម្នាក់សម្បុរសស្បែកម៉ដ្ឋដូចកូនង៉ែត ជាមនុស្សរីករាយ រួសរាយរាក់...
