SOPHIA POV:
Isang buwan na ang nakakaraan ng nagsimula akong magtrabaho bilang isang secretary ni Tol. Meaning isang buwan at isang linggo na rin akong asawa ni Asungot. Ang saya nga ng trabaho ko ngayon.Parati kaming magkasama ni Tol.Si Asungot ayun busing busy ngayong buwan ng October parati niyang kasama si Britanny ang landi nga eh! Si Best ayun di niya nakita ulit si Zach na isang beses palang niya nakikita pero kung ano ano ang pinagsasabi sa akin akala mo kilalang kilala na talaga. Kwento ko nga sa kanya baka multo nakausap niya sino ba naman hindi mag-aakala na multo yun ikaw ba naman kumausap sa isang tao na nasa madilim na lugar at ang kinukwento pa ay kamatayan.Imaginin mo nalang na may kausap kang multo. Kakatakot! Wooooh!
Andito kami ni Asungot sa bahay kakahatid lang namin sa magulang niya sa airport tapos na kasi ang bakasyon nila dito sa Pinas pero babalik naman raw sila sa Christmas. Naiiyak pa nga ako feeling ko ang lungkot lungkot na aalis sila ang dami rin kasi naming naging bonding. Kasama nga pala nami ngayon sina Mama't Papa, si Elise, sina Tito't Tita, magulang ni Elise at si Johnny. Pumunta sila dito para tulungan kami sa paglipat namin ni Asungot sa bagong bahay.Totally wala naman kaming mga dala nasa bahay na kasi lahat ng gamit ayun ang aayusin namin.Sinabi ni Asungot maliit lang naman yung bahay namin na lilipatan.
Sina Anthony, Jhenny at Mary Jane sasama rin pala. Feeling ko ang dami dami namin kasama pa pala si Lolo at Lola. Sayang nga nakauwi na sina Mommy at Daddy sana kasama rin sila ngayon. Si Tol naman busy sa trabaho niya naleave kasi ako ng one day. I idolize him to much talaga.
"Wala na bang naiwan?"-Asungot
"Wala na!"-van ang gamit namin sasakyan at sina Lolo at Lola naman at sina Mama't Papa sa kotse ni Lolo.
"Oh sige. Gotta go?"-Asungot
"Yes!"-ako
"Ate Sophie katabi nalang po kita?"-Johnny
"Gusto mo ikandong nalang kita?"-ako
"Opo. Yehey!"-doon kami sa tabi ni Asungot sa passenger seat. Si Asungot ang driver ngayon. Sa gitna sina Tito't Tita at si Elise sa likod naman yung tatlo.
"Ate Sophie sino siya?"-tinuro ni Johnny si Asungot.
"Huh..Siya ..yung ..ano ...eh." -nahihirapan akong sagutin kasi di pa naiintindihan ni Johnny yung sitwasyon. Baka umiyak siya kapag sinabi ko na asawa ko si Asungot.
"I'm her husband."-walang alinlangan sagot ni Asungot.Nakangiti pa, napakainsensitive talaga ng lalaking to.
"No...No...I'm Ate Sophie boyfriend."-pag-angal ni Johnny.
"No. I'm her husband and she is my wife."-pakikipagtalo naman ni Asungot kay Johnny. Ito pala ang isip bata eh. Parati niya akong sinasabihan na isip bata ako eh siya nga ang nakikipagtalo sa may bata.
"Uy, Khian wag mo ngang awayin si Johnny."-pagsaway ko sa kanya.
"Bhel..."-dinilaan ni Johnny si Khian.
"Bhel ka rin."-pagdila rin ni Asungot kay Johnny.
"Iba talaga ang karisma mo Sophie sa mga lalaki."-natatawang sabi ni Jhenny.
"Oo nga nakuha mo na nga si Sir Khian pati naman si Johnny nakuha mo na rin. Paano na ako tatanda na ba akong dalaga? Sa ganda kong ito?"-habang nakatingin sa may salamin si Mary Jane.
"Hahahaha!"-natawa nalang ako sa sinabi nilang dalawa. Lahat kami natawa talaga.
"But I'm not joking. Ate Sophie is my real girlfriend and me is her boyfriend. Is'nt it Ate Sophie?"-nakatingin siya akin na akala mo nanghihingi ng pabor. Ang cute cute talaga ni Johnny.
"Ikaw talaga Johnny pasaway ka talaga."-sabay pingot ni Best kay Johnny pero mahina lang naman.
"Ikaw talaga Best ang hard mo!"-natatawa kong sabi.
"Johnny yes I'm your girlfriend."-nakangiti kong sagot sa kanya.
"Bhel..."-kay Asungot siya nakadila sakto naman na nagred ang stoplight.
"Ang cute cute mo talagang bata ka."-pinisil niya ang pisnge ni Johnny
"Enough!"-saway ko.
"Ang cute mo pala magselos Khian!" -natatawang sabi ni Tito.
"Oo nga pati bata pinagseselosan mo."-hindi ko mapigilan mapatingin kay Asungot ayun namumula na. Hahaha. Laught trip pero imposible naman atang nagseselos yun baka nainis dahil naapakan ng isang bata ang pride niya.
Nagtawanan na kaming lahat pero lang Khian at Johnny parang mga seryoso ang mukha nila. Ilang minuto rin ang lumipas na puro tawanan ang nangyari sa biyahe namin. Medyo malayo layo rin pala ang bahay namin ni Asungot. Pumasok kami sa isang gate. Akala ko isang mansiyon ang nasa harapan ko. Ayun pala ang sinasabing bahay ni Asungot pero di ko akaling ganun kalaki kasi sabi niya may kaliitan raw yung bahay. Niloloko niya ba kami baka nga lahat kami at kulang pa kami baka halos 50 pang tao ang pwedeng tumira sa bahay na pinagawa niya. Kulay pink at blue ang interior ng bahay ang ganda ng combination ayun kasi ang favorite color namin kaya ganun yata. Yung unang bumungad sa amin ang malaking gate na kulay pink parang bading na bading ang kulay ng bahay. Bading ata talaga yung Asungot na yun. Tapos pagkapasok namin sa isang gate may garden ang dami ngang bulaklak andun rin ang mga favorite kong mga bulaklak. But yung bahay may mga salamin yung dingding parang mga transparent but yung iba lang kaya kita yung loob. Kaya kita ko yung mga gamit na hindi pa nakaayos. Lahat nga kami napawow.
"Wow! Best ang ganda ng mansiyon na yan! Jackpot ka talaga kay Sir Khian!" -nakakatitig kami sa bahay habang si Asungot inaayos yung van sa garahe.
"Oo nga!"-Tito
Yung tatlo akala mo naistroke ng makita ang bahay. Nakanganga pa nga eh.
"What a beautiful mansiyon!" -Andito na pala si Lolo kasama rin si Lola pati rin sina Mama't Papa
"Ang laki naman yan Khian para sa inyong dalawa." -andito na rin pala si Asungot. Sabi yun ni Papa.
"Ano ka ba Honey, nag-uumpisa palang sila baka may pangarap silang punuin yan ng mga apo natin kaya hayaan natin sila."-nakangiting sabi ni Mama
"Ano ba naman Ma."-ewan ko kung mahihiya ba ako o maiinis
"Hija, your mother telling the truth!"-Lolo
"Opo nga po."-ang sasabihin ko. Ang alam nila kasi mag-asawa naman kami ni Asungot.
"Ang bilis naman nagawa to?"-ako
"Pinagawa ko kasi to ng 3 buwan. Tapos double time ko to pinagawa. Araw at gabi tutal malayo naman tayo sa mga kapitbahay kaya nagawa naman na maayos na walang nagrereklamo."-siya, wow for sure milyon milyon ang ginastos niya dito.
"Ah ganun ba?"-ako
"Halika pasok na tayo sa loob." -pag-aaya ni Asungot.
"Wow. Mas maganda pa pala ito sa loob. Kahit hindi pa naayos yung mga gamit."-Mary Jane.
"Oo nga."-Anthony
"Ayun ang picture niyo sa kasal niyo oh."-tinuro ni Jhenny ang isang malaking picture frame na makikita mo agad pagpasok sa loob dahil nakaharap lang ito sa may pintuan.
"Bopols. Portrait yan!"-Mary Jane
"Ay oo nga no! Ang mahal yata ng pagpagawa diyan."-Jhenny
"Alangan."-singit naman ni Anthony.
"Akyat muna tayo sa taas, Best!"-Elise
"Oh sige. Isama na natin si Johnny."-binuhat ko si Johnny ang bigat ang taba eh.
"Akyat lang muna po kami."-paalam ko sa kanila.
"Okay."-Asungot
Limang oras rin sila nasa bahay umalis rin sila mga 5:30pm. After nilang ayusin ang mga gamit. Inayos ko na ang gamit ko sa isang kwarto.Magkahiwalay na kasi kami ng higaan ngayon. Ayun ang napagkasunduan namin sa kontrata yung Rule no. 2. Ang cute nga nang kwarto ko eh. Puro Hello Kitty ang ganda! Mula sa mga bedsheet, unan,kumot ang yung mga gamit aakalain mo ngang isang bata ang may-ari ng kwarto ko. Yung kwarto namin para siyang iisa kasi ang nakaharang lang ay isang bookselves pero isa itong pinto parang secret na daanan parang divider pero tag-isang kwarto parin kami ang sabi niya kapag emergency yun kapag may dumating na tao para hindi kami mabuko mabilis na malilipat yung mga gamit ko.Pero may sarili sarili kaming pintuan. After kong mag-ayos ng mga gamit ay bumaba na ako para kumain nang mapadaan ako sa kwarto ni Asungot wala na siya baka nasa baba na rin siya. Kakausapin ko pala si Asungot kasi hindi ako pinapansin kanina pa. Wala pala kaming katulong, meron lang security guard at meron pala kaming swimming pool katamtaman lang ang laki sa likod iyon nakalagay.
"Uy, bakit di ka pa natutulog?" -Nasa couch siya nanunuod ng tv.
"Uy.."-Di sumasagot eh.
"Kanina mo pa ako di kinakausap ah?"-Nagsasalita ako dito na parang sira na parang walang kausap.
"Don't tell me nagseselos ka talaga kay Johnny?" -bigla nalang yun lumabas sa bibig ko ewan ko kung saan yun nanggaling. Pero wa epek nanunuod parin siya ng tv.
"Bakit di ka ba diyan nagsasalita?"-Niyugyog ko na siya. Pero nakatayo ako sa harapan niya.
"Uy...Uy..."-Tumabi ako sa kanya pero di parin ako kinakausap edi pinatay ko yung tv. Sorry bastusan na kung bastusan eh siya naman nanguna eh. Para kasi akong tanga na nagsasalita sa hangin.
"Hoy..Hoy...."-tumabi na ako sa kanya ng tuluyan as in katabi ko na siya. Naiiyak na talaga ako kasi parang galit ata talaga siya sa akin. Ayaw ko pa naman na may nagagalit sa akin dahil feeling ko ang sama sama ko.
"Umb..umb...umb.."-Sinisinghot ko na uhog na tangkang lumalabas sa ilong ko. Umiyak na kasi ako ng tuluyan.
"Sorry...sob...Wala na...sob...man...sob...ako...ginagawa...sob....sayo..sob."-Patuloy parin ang pagpatak ng luha ko na..
"Wala kang kasalanan."-Seryoso niya akong tiningnan at ang ikinabigla ko ay bigla niya akong niyakap.
"Eh ba...sob..kit..sob...mo ..ako..sob. di..pinapansin...sob..."-Di niya ako sinagot.
"Ayan ka na naman di mo na naman ako sinasagot."-Tumahan na ako kasi parang ang komportable sa tuwing niyayakap niya ako. Kasi habang nagsasalita ako hinahaplos niya yung likod ko. Sinikap ko naman umalis sa pagkakayakap niya sa akin. Pero unti unti rin akong sumuko. Ewan ko ano ba ang feeling na nararamdaman ko ngayon. I feel safe with him as always.
"5 minutes."-Bigla niyang ibinulong sa akin yun.
"Huh?"-Nagtataka ako bakit niya sinabi yun.
"Bigyan mo lang ako ng 5 minutes."-Naiintindihin ko na 5 minutes na ganun ang sitwasyon namin na magkayakap.
"Oh sige. Ano ba talagang problema?"-Pangungulit ko.
"Sniff..."-Nag-umpisa na naramdaman kong nababasa na ang balikat ko ng mga luha na galing sa kanya. Alam ko may mabigat siyang nararamdaman ngayon kaya umiiyak siya. Ngayon lang ako nakakita ng lalaking umiiyak.
"Kung ayaw mong sabihin naiintindihan ko."-Hindi ko alam kung anong dahilan kung bakit siya umiiyak. Pinatatahan ko siya kasi pinatahan niya naman ako kanina. Pero ngayon lang ako nakakita ng lalaking umiiyak.
"Thank you Sophia."-Tapos na siyang umiyak. Nakasmile na siya ngayon sa akin.
"Para naman saan?"-Parang wala naman akong ginawa.
"Na andiyan ka para na damayan ako."-siya
"Huh yun ba? Wala yun? Pero may kapalit yun."-Nakangisi kong sabi.
"Ano yun? Wala pero may kapalit?"-siya
"Oo ganun talaga ang buhay.Wala nang libre sa panahon ngayon."-Ang laki ng ngiti ko sa mukha.
"Hahaha. Ngayon lang talaga ako nakakilala ng isang babaeng katulad mo!"-Ngayon tumatawa na siya kanina may paiyak iyak siya tapos ngayon tawa na ng tawa.
"Tigilan mo nga ako sa pagtawa mo! Alalahanin mo may utang ka pa sa akin."-But now I feel happy to see him happy because of me.
"Oh eto!"-Naglabas siya ng isang libo sa wallet niya.
"No! No! No! No! No!"-With matching daliri sign pa.
*****************
Thanks for vote. Maraming salamat sa pagbabasa.