Żałujesz, że zostawiłeś Dortmud dla Bayernu?
Żałujesz, że opuściłeś Reusa dla mnie?
Żałujesz nocy spędzonych ze mną? I tej zmierzwionej pościeli, jęków stłumionych przez moje usta, zadrapań, które zostawiłeś na moich plecach? Strużek potu, zapachu seksu i nasienia?Przytłaczającego nas pragnienia?.
Żałujesz trzymania się za ręce? I tych spacerów, rozmów o niczym?
Żałujesz wspólnych posiłków, wakacji i planów na przyszłość?
A może żałujesz, że mnie poznałeś?
Bo ja żałuję, gdy słyszę twój płacz nad ranem i tęsknie wymawiane jego imię.
Żałuję cały czas.
Bo nie jestem nim. Zamieniłeś mnie tylko na lepszy model, gdy Reus się tobą znudził.
Ale nie mam odwagi od ciebie odejść, w obawie, że stracę tą maleńką cząstkę ciebie.
Ale tak bardzo żałuję.