Zawgyi
ဆူဂ်င္း ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ဂ်င္းနီ အနည္းငယ္ေတြေ၀သြားေသာ္လည္း သူမ ရဲ႕ ေ႐ွ႕တြင္ ထိုင္ေနေသာ လီဆာ ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ယံုၾကည္ခ်က္႐ွိ႐ွိပင္ ေျဖလိုက္ေလသည္။
"မ႐ွိဘူး......ေနာင္လည္း ႐ွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး!"
သူမ ရဲ႕ အေျဖေၾကာင့္ စားပြဲေပၚ႐ွိ ဆိုဂ်ဴပုလင္းေလးအား စိုက္ကာၾကည့္ေနေသာ လီဆာ့ ရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြက သူမ ထံတြင္ကပ္တြယ္လာေလသည္။
ထိုကဲ့သို႔ သူမ ထံတြင္ ကပ္တြယ္လာေသာ မ်က္၀န္းေလးမ်ားအား ဂ်င္းနီ က မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္ျပံဳးျပလိုက္ ေလေတာ့သည္။
သူမ က ဆူဂ်င္း ရဲ႕ အေမး ကို ေျဖၿပီးသြားၿပီမို႔ ထိုပုလင္းေလး ကို လွည့္လိုက္ကာ သူမ ရဲ႕ သားေကာင္ ကို ႐ွာေဖြလိုက္ေလေတာ့သည္။
...........
သူမ တို႔ရဲ႕ ကစားပြဲေလး ၿပီးဆံုးသြားေတာ့ သိလိုက္ရတာက ဆူဂ်င္း က သူမ တို႔ထံတြင္ ညအိမ္မည္ ဆိုသည့္ အေၾကာင္းပင္။
ဂ်င္းနီ ထိုအေၾကာင္း ကို ၾကားၿပီးၿပီးခ်င္းအနည္းငယ္ အံ့ျသသြားေသာ္လည္း မနက္က အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေတြးမိလိုက္ေတာ့ သူမ ရဲ႕ မ်က္ႏွာတြင္ ေလွာင္ျပံဳးတစ္ခု က ကပ္ျငိ သြားေလေတာ့သည္။
လူေတြ အကုန္လံုး အိပ္ရာ ကိုယ္စီ ၀င္ကုန္ၾကေသာ္လည္း ဂ်င္းနီ ကေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္သျဖင့္ ၀ရံတာ ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္ကာ ၾကယ္ေတြစံုေနေသာ ေကာင္းကင္ႀကီး ကို ၾကည့္ေနေလသည္။ထိုစဥ္ သူမ ရဲ႕ ေဘးကို လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္မို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လီဆာ ျဖစ္ေနေလသည္။
လီဆာ က သူမ ကို ႏြားႏို႔ ပူပူေလးတစ္ခြက္
ကမ္းေပးလာေသာေၾကာင့္ သူမ လည္း ဘာစကား မွ မဆိုဘဲ လွမ္းယူလိုက္ေလသည္။
"ဒီေန႔ လသာတယ္ေနာ္..."
ေမးလာေသာ ေမးခြန္းအား ဂ်င္းနီ က ဘာမွျပန္ေျဖၾကားျခင္းမ႐ွိဘဲ ေကာင္းကင္ႀကီးကိုသာေမာ့ၾကည့္ေနလိုက္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ လီဆာ ေပးေသာ ႏြားႏို႔ပူပူေလးကို တစ္ငံုေလာက္ ေသာက္လိုက္ၿပီးေနာက္...
"နင္ သိလား.......တစ္ခါတုန္းက လူတစ္ေယာက္ ႐ွိတယ္တဲ့ အဲဒီလူတစ္ေယာက္ က သူနဲ႔ မ်ိဳးႏြယ္တူတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို မခ်စ္သင့္မွန္းသိရက္နဲ႔ ခ်စ္မိသြားခဲ့တယ္...အဲဒီလူ ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး အျမဲနာက်င္ေအာင္လုပ္ေနတာေတာင္ သူ က ေတာ့ အဲဒီလူ ကို လက္မလႊတ္ႏိုင္ေသးဘူးတဲ့ေလ.......သူ လုပ္ခဲ့တဲ့ အမွားဆိုလို႔ အဲဒီ့လူ ကို ခ်စ္မိသြားခဲ့တာပဲ ႐ွိတာကို ဘာလို႔...အဲဒီ့လူအတြက္ေၾကာင့္ အျမဲနာက်င္ခံစားေနရမွာလဲ?.....သူ လက္လႊတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတိုင္း သူ႔ ဆီ ကို အျမဲလမ္းကမ္းေပးလာတတ္တဲ့ အဲလူကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလား ဒါမွမဟုတ္ အဲလူ ကမ္းေပးလာတဲ့ လက္ကို...အမွတ္မ႐ွိ ထပ္မံ,ဆုပ္ကိုင္တတ္တဲ့ သူ႔ ကိုယ္ သူ ပဲ အျပစ္တင္ရမလား???"
ဂ်င္းနီ လီဆာ့ အား ထိုကဲ့သို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ လီဆာ က သူမ ကို နားမလည္ေသာ မ်က္၀န္းေတြႏွင့္ ၾကည့္လာေသာေၾကာင့္ သူမ ျပံဳးမိသြားကာ....
"ငါကေတာ့ ဘယ္သူမွ မွားတယ္လို႔ေတာ့ မထင္ဘူး...လူတစ္ေယာက္ က တစ္ေယာက္ ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္သြားႏိုင္ေပမယ့္ အဲဒီလူ က ကိုယ့္ကိုျပန္ခ်စ္လာမယ္ လို႔မွ တရားေသယူလို႔မရတာ.....ဒါေပမယ့္ေလ ကိုယ္ က ျပန္မခ်စ္ႏိုင္ဘဲ နဲ႔ေတာ့ အဲဒီလူအေပၚေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ မေပးသင့္ဘူးလို႔ ထင္တာပဲ.......ေသာက္လို႔ေကာင္းခဲ့ပါတယ္ ႏြားႏို႔ အတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ...."
ဂ်င္းနီ လီဆာ့ ရဲ႕ ႏြားႏို႔ခြက္ကေလးအား ျပန္ကမ္းေပးၿပီးလိုက္ၿပီးေနာက္ တစ္ဘ၀လံုးစာအတြက္ အၿပီးအပိုင္ ႏႈတ္ဆက္ကာထြက္သြားေတာ့မယ့္ လူတစ္ေယာက္သဖြယ္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာျပံဳးျပလိုက္ကာ....
"Goodbye"
ဟူ၍ ေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္ သူမ ရဲ႕ အခန္းထဲသို႔ ၀င္သြားေလေတာ့သည္။
ဒီေန႔ညတြင္ေတာ့ ဂ်င္းနီ သူမ အား နာက်င္ေစသည့္ အရာအားလံုး ကို လက္လႊတ္ႏိုင္သြားသျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာအိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။
၀ရံတာတြင္ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေနခဲ့ေသာ လီဆာ ကေတာ့ ဂ်င္းနီ သူမ ကို ျပန္ေပးခဲ့ေသာ ႏြားႏို႔ခြက္ကေလး ကို ေတြေ၀စြာၾကည့္ေနကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ေကာင္ကင္ႀကီးထံသို႔ ျပန္အၾကည့္ပို႔လိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ဂ်င္းနီ သူမ အား ေျပာခဲ့ေသာ စကားေတြအား အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ကာ စဥ္းစားေနလိုက္ေတာ့သည္။
...........
ေနာက္ေန႔ သူမ တို႔အိပ္ရာ ထေတာ့ မီးဖိုခန္းထဲတြင္ ဆူဂ်င္း က အကုန္ျပင္ဆင္ေပးထားသည္မို႔ သူမ တို႔က အလြယ္ထိုင္ကာ စားလိုက္ရံုပဲ ျဖစ္ေလသည္။သူမ တို႔ စားလို႔ၿပီးသြားေတာ့ ေက်ာင္းနားတြင္ ႐ွိေသာ ကစားကြင္း ကို အလည္သြားၾကရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလသည္။သူမ တို႔ ကစားကြင္းသြားရန္အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကေသာ္လည္း ဆူဂ်င္း က လီဆာ့ ရဲ႕ အခန္းထဲမွ ထြက္မလာေသးသျဖင့္ သူမ တို႔ အကုန္လံုး ဆူဂ်င္း ကိုေစာင့္ရင္း ဧည့္ခန္းထဲတြင္ စုေ၀းကာ ထိုင္ေနၾကေလသည္။
ဆူဂ်င္း က လီဆာ့ ရဲ႕ အခန္းထဲ မွ ထြက္လာေတာ့ ဂ်င္းနီ ဆူဂ်င္း အား ျပံဳးျပလိုက္ကာ.....
"အဲအက်ႌေလးနဲ႔ နင္ နဲ႔ လိုက္တယ္"
ဆူဂ်င္း ၀တ္ထားေသာ မိုးျပာေရာင္ အက်ႌလက္႐ွည္ အေပၚထပ္ေလးအား ဂ်င္းနီ ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆူဂ်င္း မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုးနီရဲသြားၿပီးေနာက္ သူမ ရဲ႕ လည္ပင္း အား လက္ျဖင့္ ကိုင္ေနေလသည္။
"အာ...အဲတာ က လီ...."
ဆူဂ်င္း ရဲ႕ စကားမဆံုးလိုက္ခင္တြင္ လီဆာ့ ထံမွ စကားတစ္ခ်ိဳ႕ထြက္လာေလသည္။
"လူစံုၿပီမလား ေနမျမင့္ခင္ သြားရေအာင္..."
သူမ သိတာေပါ့ သူမ ရဲ႕ ခ်စ္ဦးသူ က သူတို႔အေၾကာင္း ကို လူမသိေစခ်င္ေသးမွန္း......သူမ သိတာေပါ့ အဲဒီ အက်ႌေလးက မည္သူ႔ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေလးမွန္း.......သူူမ သိတာေပါ့ သူမ ရဲ႕ အခ်စ္ ကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားတတ္တဲ့ ထိုေကာင္မေလး ကို သူမ တစ္ဘ၀လံုးစာ အတြက္ လက္လႊတ္လိုက္သင့္ၿပီဆိုတာကို.......။
...........
သူမ တို႔ ကစားကြင္း ကိုေရာက္ေတာ့ ခ်ယ္ေယာင္း က အာတာပူစီ ေတြကို ေျပးကာ၀ယ္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ အာတူပူစီ ႀကီး ကို လက္ကကိုင္ကာ ဟိုေျပးလိုက္ ဒီေျပးလိုက္လုပ္ေနသည္မို႔ ဂ်င္းနီ တို႔ ခ်ယ္ေယာင္း ကို မနည္းလိုက္ဖမ္းေနရေလသည္။
တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္ ဂ်င္းနီ ကို ကေလးေလး တစ္ေယာက္က ၀င္တိုက္သြားသည္မို႔ ေျခဟန္လက္ဟန္ပ်က္သြားေသာေၾကာင့္ သူမ ရဲ႕ ေနာက္ တြင္ ႐ွိေသာ ေရကန္ထဲသို႔ သူမ ျပဳတ္က်သြားေတာ့မည္ ဆိုတာကို ဂ်င္းနီ ရိပ္မိလိုက္သျဖင္႔ မ်က္လံုး ေတြ ကို မွိတ္ထားလိုက္ေလေတာ့သည္။
သူမ မ်က္လံုးေတြ ျပန္ဖြင့္လာေတာ့ သူမ ထင္ထားသလို ေအးစက္မႈ အစား ေႏြးေထြး မႈ ကို ခံစားေနရသျဖင့္ သူမ ကို ရစ္သိုင္းထားသည့္ လက္ပိုင္႐ွင္ ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ ေမ့ေပ်ာက္ရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားေနေသာ ေကာင္မေလး ျဖစ္ေနေလသည္။
လီဆာ က သူမ အား စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနေသာ မ်က္၀န္းေတြျဖင့္ၾကည့္ကာ ပါးစပ္ ကလည္း စကားေတြ တဖြဖြ ေျပာေနေလသည္။
ဂ်င္းနီ သူမ အား စိုးရိမ္တႀကီးျဖစ္ေနေသာ လီဆာ့ ရဲ႕ ရင္ခြင္ ထဲ မွ ထြက္လိုက္ကာ....
"ေက်းဇူးတင္ေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခါဆို ငါ့ ကို ဒီတိုင္းပဲ လႊတ္ထားေပးလိုက္ပါ...!"
"ဘာလို႔လဲ....??"
"နင့္ လက္ေတြ နဲ႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ၿပီး မထိေတြ႔ခ်င္ေတာ့လို႔"
ဂ်င္းနီ က လီဆာ့ ရဲ႕ ေရွ႕မွ ထြက္သြားကာ သူမ အား လက္ယက္ျပေနေသာ ခ်ယ္ေယာင္း ဆီ သို႔ ေျပးသြားလိုက္ေလေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ခ်ယ္ေယာင္း က roller coaster စီးခ်င္သည္ ဆိုသျဖင့္ ဂ်င္းနီ ေဘးမွ လိုက္ပါကာ စီးေပးရေသးေလသည္။
roller coaster ေပၚက ဆင္းသည္ႏွင့္ ခ်ယ္ေယာင္း အန္လိုက္သည္မွာ ေရပိုက္ပ်က္သြားလို႔ ေရေတြ ဒလေဟာ က်လာသည့္ႏွယ္။
စားသမ်ွ ထိုးအန္ေနေသာ ခ်ယ္ေယာင္း ရဲ႕ ေက်ာျပင္ ကို ဂ်င္းနီ စိတ္ႀကိဳက္ထု႐ိုက္ေနၿပီးေနာက္ ခ်ယ္ေယာင္း အား ဒုကၡေပးခ်င္စိတ္ကေလး ေပၚလာေလေတာ့သည္။
ခ်ယ္ေယာင္း က သူမ အား roller coaster စီးရန္ အတင္းအက်ပ္ေခၚထားသည္မို႔ ယခု ဂ်င္းနီ အလွည့္လည္း ေရာက္ေတာ့ သူမ မွာ ျငင္းႏိုင္စြမ္းမ႐ွိေတာ့ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ ယခု မေၾကာက္တတ္ပါဘူး ဆိုေသာ လူမ်ားပင္ တစ္ေယာက္တည္း မ၀င္ရဲေသာ ထိုၿမိဳ႕တြင္ ေရပန္းအစားဆံုး သရဲအိမ္ အတြင္း သို႔ သူမ တို႔ အုပ္စု ေရာက္႐ွိေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။
က်န္သံုးေယာက္ကေတာ့ အျပင္တြင္ပဲေနခဲ့ၾကသည္ျဖစ္ေသာ္လည္း လီဆာ ကေတာ့ သူ႔ စကား ႏွင့္ သူ တိုင္ပတ္မိသြားကာ ဂ်င္းနီ တို႔ ႏွင့္ အတူ အထဲမလိုက္ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ဂ်င္းနီ တို႔ လမ္းခရီး တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေသာ္လည္း သရဲမ်ားကို မေၾကာက္ရဘဲ ေဘးက အသားကုန္ ေအာ္ဟစ္ေနေသာ ခ်ယ္ေယာင္း ကိုပဲ ေၾကာက္ေနရေလသည္။
ဂ်င္းနီ ခ်ယ္ေယာင္း အစား အထဲက ၀န္ထမ္း မ်ားကို အားနာမိသြားေလသည္။
ဟိုက လာေျခာက္မယ္ၾကံလိုက္ရင္း သူ က ေအာ္လိုက္ရင္းဆိုေတာ့ ထိုသရဲအတုလုပ္ထားၾကေသာ ၀န္ထမ္းမ်ား ပင္ ခ်ယ္ေယာင္း ရဲ႕ အသံၾကားရင္ ဆက္ပဲ ေျခာက္ရေတာ့မလိုလို လွည့္ပဲေျပးရေတာ့မလိုလို ႏွင့္ ေနရာတြင္ တန္႔တန္႔သြားၾကသည္ က မ်ားေလသည္။
"ရား...ပတ္ခ်ယ္ေယာင္း နင္ အဲလိုပဲ လုပ္ေနရင္ ပိုက္ဆံ ေပးရတာနဲ႔ ဘယ္ကာ,မိေတာ့မလဲ....!"
"ငါ့ အသံ နဲ႔ တင္ တန္ေနၿပီေတာ့လုပ္လိုက္.."
ဂ်င္းနီ နဲ႔ ခ်ယ္ေယာင္း တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္စကားမ်ားေနရင္း အေကြ႔တစ္ေနရာ ကိုေရာက္ေတာ့ တစ္ျခားအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုက္ ပက္ပင္းတိုးလိုက္သည္မို႔ ခ်ယ္ေယာင္း သာမက ဂ်င္းနီ ပါ အနည္းငယ္လန္႔သြားေလေတာ့သည္။ဟိုဘက္ အဖြဲ႔ကလည္း သူမ တို႔ ကို ျမင္ၿပီး လန္႔.....သူမ တို႔က လည္း သူတို႔အဖြဲ႔ကို ျမင္ၿပီးလန္႔ ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္ေနၾကေလသည္။
သူမ တို႔ ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေသာ ထိုအဖြဲ႔ကို မီးေရာင္မွိန္ပ်ပ် ေအာက္တြင္ ဂ်င္းနီ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ကာ အားစိုက္၍ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုအဖြဲ႔ပင္။ဘယ္လိုေတာင္ ဆံုႏိုင္တဲ့ ေရစက္ပါလိမ့္ဟု ဂ်င္းနီ ေရရြတ္လိုက္ကာ ထိုအဖြဲ႔ထဲက လူတစ္ေယာက္ ရဲ႕ ပုခံုးေပၚသို႔ သူမ ရဲ႕ လက္ကိုတင္လိုက္ၿပီးေနာက္ စကားစရန္ ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း သူမ လက္အတင္ခံရေသာသူက ႐ုတ္တရက္ ထေအာ္လိုက္သည္မို႔ သူမ ပင္ အနည္းငယ္ လန္႔သြားေလေတာ့သည္။
"အား!!!.......လက္တစ္ဖက္ ငါ့ အေပၚေရာက္လာလို႔ ကယ္ၾကပါဦး!!!"
♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕
Uni
ဆူဂျင်း ရဲ့ စကားကြောင့် ဂျင်းနီ အနည်းငယ်တွေဝေသွားသော်လည်း သူမ ရဲ့ ရှေ့တွင် ထိုင်နေသော လီဆာ ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ယုံကြည်ချက်ရှိရှိပင် ဖြေလိုက်လေသည်။
"မရှိဘူး......နောင်လည်း ရှိလာမှာ မဟုတ်ဘူး!"
သူမ ရဲ့ အဖြေကြောင့် စားပွဲပေါ်ရှိ ဆိုဂျူပုလင်းလေးအား စိုက်ကာကြည့်နေသော လီဆာ့ ရဲ့ မျက်ဝန်းတွေက သူမ ထံတွင်ကပ်တွယ်လာလေသည်။
ထိုကဲ့သို့ သူမ ထံတွင် ကပ်တွယ်လာသော မျက်ဝန်းလေးများအား ဂျင်းနီ က မဲ့ပြုံးတစ်ချက်ပြုံးပြလိုက် လေတော့သည်။
သူမ က ဆူဂျင်း ရဲ့ အမေး ကို ဖြေပြီးသွားပြီမို့ ထိုပုလင်းလေး ကို လှည့်လိုက်ကာ သူမ ရဲ့ သားကောင် ကို ရှာဖွေလိုက်လေတော့သည်။
...........
သူမ တို့ရဲ့ ကစားပွဲလေး ပြီးဆုံးသွားတော့ သိလိုက်ရတာက ဆူဂျင်း က သူမ တို့ထံတွင် ညအိမ်မည် ဆိုသည့် အကြောင်းပင်။
ဂျင်းနီ ထိုအကြောင်း ကို ကြားပြီးပြီးချင်းအနည်းငယ် အံ့သြသွားသော်လည်း မနက်က အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးမိလိုက်တော့ သူမ ရဲ့ မျက်နှာတွင် လှောင်ပြုံးတစ်ခု က ကပ်ငြိ သွားလေတော့သည်။
လူတွေ အကုန်လုံး အိပ်ရာ ကိုယ်စီ ဝင်ကုန်ကြသော်လည်း ဂျင်းနီ ကတော့ အိပ်မပျော်သဖြင့် ဝရံတာ ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်ကာ ကြယ်တွေစုံနေသော ကောင်းကင်ကြီး ကို ကြည့်နေလေသည်။ထိုစဉ် သူမ ရဲ့ ဘေးကို လူတစ်ယောက် ရောက်လာသည်မို့ ကြည့်လိုက်တော့ လီဆာ ဖြစ်နေလေသည်။
လီဆာ က သူမ ကို နွားနို့ ပူပူလေးတစ်ခွက်
ကမ်းပေးလာသောကြောင့် သူမ လည်း ဘာစကား မှ မဆိုဘဲ လှမ်းယူလိုက်လေသည်။
"ဒီနေ့ လသာတယ်နော်..."
မေးလာသော မေးခွန်းအား ဂျင်းနီ က ဘာမှပြန်ဖြေကြားခြင်းမရှိဘဲ ကောင်းကင်ကြီးကိုသာမော့ကြည့်နေလိုက်လေသည်။ထို့နောက် လီဆာ ပေးသော နွားနို့ပူပူလေးကို တစ်ငုံလောက် သောက်လိုက်ပြီးနောက်...
"နင် သိလား.......တစ်ခါတုန်းက လူတစ်ယောက် ရှိတယ်တဲ့ အဲဒီလူတစ်ယောက် က သူနဲ့ မျိုးနွယ်တူတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို မချစ်သင့်မှန်းသိရက်နဲ့ ချစ်မိသွားခဲ့တယ်...အဲဒီလူ ကတော့ သူ့ရဲ့ ချစ်ခြင်းတွေကို လျစ်လျူရှုပြီး အမြဲနာကျင်အောင်လုပ်နေတာတောင် သူ က တော့ အဲဒီလူ ကို လက်မလွှတ်နိုင်သေးဘူးတဲ့လေ.......သူ လုပ်ခဲ့တဲ့ အမှားဆိုလို့ အဲဒီ့လူ ကို ချစ်မိသွားခဲ့တာပဲ ရှိတာကို ဘာလို့...အဲဒီ့လူအတွက်ကြောင့် အမြဲနာကျင်ခံစားနေရမှာလဲ?.....သူ လက်လွှတ်ဖို့ကြိုးစားတိုင်း သူ့ ဆီ ကို အမြဲလမ်းကမ်းပေးလာတတ်တဲ့ အဲလူကိုပဲ အပြစ်တင်ရမလား ဒါမှမဟုတ် အဲလူ ကမ်းပေးလာတဲ့ လက်ကို...အမှတ်မရှိ ထပ်မံ,ဆုပ်ကိုင်တတ်တဲ့ သူ့ ကိုယ် သူ ပဲ အပြစ်တင်ရမလား???"
ဂျင်းနီ လီဆာ့ အား ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်တော့ လီဆာ က သူမ ကို နားမလည်သော မျက်ဝန်းတွေနှင့် ကြည့်လာသောကြောင့် သူမ ပြုံးမိသွားကာ....
"ငါကတော့ ဘယ်သူမှ မှားတယ်လို့တော့ မထင်ဘူး...လူတစ်ယောက် က တစ်ယောက် ကို နှစ်နှစ်ကာကာချစ်သွားနိုင်ပေမယ့် အဲဒီလူ က ကိုယ့်ကိုပြန်ချစ်လာမယ် လို့မှ တရားသေယူလို့မရတာ.....ဒါပေမယ့်လေ ကိုယ် က ပြန်မချစ်နိုင်ဘဲ နဲ့တော့ အဲဒီလူအပေါ်မျှော်လင့်ချက်တွေ မပေးသင့်ဘူးလို့ ထင်တာပဲ.......သောက်လို့ကောင်းခဲ့ပါတယ် နွားနို့ အတွက် ကျေးဇူးပါပဲ...."
ဂျင်းနီ လီဆာ့ ရဲ့ နွားနို့ခွက်ကလေးအား ပြန်ကမ်းပေးပြီးလိုက်ပြီးနောက် တစ်ဘဝလုံးစာအတွက် အပြီးအပိုင် နှုတ်ဆက်ကာထွက်သွားတော့မယ့် လူတစ်ယောက်သဖွယ် နှစ်နှစ်ကာကာပြုံးပြလိုက်ကာ....
"Goodbye"
ဟူ၍ ပြောလိုက်ပြီးနောက် သူမ ရဲ့ အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေတော့သည်။
ဒီနေ့ညတွင်တော့ ဂျင်းနီ သူမ အား နာကျင်စေသည့် အရာအားလုံး ကို လက်လွှတ်နိုင်သွားသဖြင့် ကောင်းမွန်စွာအိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။
ဝရံတာတွင် တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့သော လီဆာ ကတော့ ဂျင်းနီ သူမ ကို ပြန်ပေးခဲ့သော နွားနို့ခွက်ကလေး ကို တွေဝေစွာကြည့်နေကာ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးနောက် ကောင်ကင်ကြီးထံသို့ ပြန်အကြည့်ပို့လိုက်လေသည်။
ထို့နောက် ဂျင်းနီ သူမ အား ပြောခဲ့သော စကားတွေအား အတွေးနယ်ချဲ့ကာ စဉ်းစားနေလိုက်တော့သည်။
...........
နောက်နေ့ သူမ တို့အိပ်ရာ ထတော့ မီးဖိုခန်းထဲတွင် ဆူဂျင်း က အကုန်ပြင်ဆင်ပေးထားသည်မို့ သူမ တို့က အလွယ်ထိုင်ကာ စားလိုက်ရုံပဲ ဖြစ်လေသည်။သူမ တို့ စားလို့ပြီးသွားတော့ ကျောင်းနားတွင် ရှိသော ကစားကွင်း ကို အလည်သွားကြရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။သူမ တို့ ကစားကွင်းသွားရန်အတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်နေကြသော်လည်း ဆူဂျင်း က လီဆာ့ ရဲ့ အခန်းထဲမှ ထွက်မလာသေးသဖြင့် သူမ တို့ အကုန်လုံး ဆူဂျင်း ကိုစောင့်ရင်း ဧည့်ခန်းထဲတွင် စုဝေးကာ ထိုင်နေကြလေသည်။
ဆူဂျင်း က လီဆာ့ ရဲ့ အခန်းထဲ မှ ထွက်လာတော့ ဂျင်းနီ ဆူဂျင်း အား ပြုံးပြလိုက်ကာ.....
"အဲအင်္ကျီလေးနဲ့ နင် နဲ့ လိုက်တယ်"
ဆူဂျင်း ဝတ်ထားသော မိုးပြာရောင် အင်္ကျီလက်ရှည် အပေါ်ထပ်လေးအား ဂျင်းနီ ကြည့်ကာ ပြောလိုက်တော့ ဆူဂျင်း မျက်နှာ တစ်ခုလုံးနီရဲသွားပြီးနောက် သူမ ရဲ့ လည်ပင်း အား လက်ဖြင့် ကိုင်နေလေသည်။
"အာ...အဲတာ က လီ...."
ဆူဂျင်း ရဲ့ စကားမဆုံးလိုက်ခင်တွင် လီဆာ့ ထံမှ စကားတစ်ချို့ထွက်လာလေသည်။
"လူစုံပြီမလား နေမမြင့်ခင် သွားရအောင်..."
သူမ သိတာပေါ့ သူမ ရဲ့ ချစ်ဦးသူ က သူတို့အကြောင်း ကို လူမသိစေချင်သေးမှန်း......သူမ သိတာပေါ့ အဲဒီ အင်္ကျီလေးက မည်သူ့ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးမှန်း.......သူမ သိတာပေါ့ သူမ ရဲ့ အချစ် ကို မျက်ကွယ်ပြုထားတတ်တဲ့ ထိုကောင်မလေး ကို သူမ တစ်ဘဝလုံးစာ အတွက် လက်လွှတ်လိုက်သင့်ပြီဆိုတာကို.......။
...........
သူမ တို့ ကစားကွင်း ကိုရောက်တော့ ချယ်ယောင်း က အာတာပူစီ တွေကို ပြေးကာဝယ်လေသည်။ထို့နောက် အာတူပူစီ ကြီး ကို လက်ကကိုင်ကာ ဟိုပြေးလိုက် ဒီပြေးလိုက်လုပ်နေသည်မို့ ဂျင်းနီ တို့ ချယ်ယောင်း ကို မနည်းလိုက်ဖမ်းနေရလေသည်။
တစ်နေရာ အရောက်တွင် ဂျင်းနီ ကို ကလေးလေး တစ်ယောက်က ဝင်တိုက်သွားသည်မို့ ခြေဟန်လက်ဟန်ပျက်သွားသောကြောင့် သူမ ရဲ့ နောက် တွင် ရှိသော ရေကန်ထဲသို့ သူမ ပြုတ်ကျသွားတော့မည် ဆိုတာကို ဂျင်းနီ ရိပ်မိလိုက်သဖြင့် မျက်လုံး တွေ ကို မှိတ်ထားလိုက်လေတော့သည်။
သူမ မျက်လုံးတွေ ပြန်ဖွင့်လာတော့ သူမ ထင်ထားသလို အေးစက်မှု အစား နွေးထွေး မှု ကို ခံစားနေရသဖြင့် သူမ ကို ရစ်သိုင်းထားသည့် လက်ပိုင်ရှင် ကို ကြည့်လိုက်တော့ သူမ မေ့ပျောက်ရန် အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားနေသော ကောင်မလေး ဖြစ်နေလေသည်။
လီဆာ က သူမ အား စိုးရိမ်ကြောင့်ကြနေသော မျက်ဝန်းတွေဖြင့်ကြည့်ကာ ပါးစပ် ကလည်း စကားတွေ တဖွဖွ ပြောနေလေသည်။
ဂျင်းနီ သူမ အား စိုးရိမ်တကြီးဖြစ်နေသော လီဆာ့ ရဲ့ ရင်ခွင် ထဲ မှ ထွက်လိုက်ကာ....
"ကျေးဇူးတင်ပေမယ့် နောက်တစ်ခါဆို ငါ့ ကို ဒီတိုင်းပဲ လွှတ်ထားပေးလိုက်ပါ...!"
"ဘာလို့လဲ....??"
"နင့် လက်တွေ နဲ့ နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ပြီး မထိတွေ့ချင်တော့လို့"
ဂျင်းနီ က လီဆာ့ ရဲ့ ရှေ့မှ ထွက်သွားကာ သူမ အား လက်ယက်ပြနေသော ချယ်ယောင်း ဆီ သို့ ပြေးသွားလိုက်လေတော့သည်။
ထို့နောက် ချယ်ယောင်း က roller coaster စီးချင်သည် ဆိုသဖြင့် ဂျင်းနီ ဘေးမှ လိုက်ပါကာ စီးပေးရသေးလေသည်။
roller coaster ပေါ်က ဆင်းသည်နှင့် ချယ်ယောင်း အန်လိုက်သည်မှာ ရေပိုက်ပျက်သွားလို့ ရေတွေ ဒလဟော ကျလာသည့်နှယ်။
စားသမျှ ထိုးအန်နေသော ချယ်ယောင်း ရဲ့ ကျောပြင် ကို ဂျင်းနီ စိတ်ကြိုက်ထုရိုက်နေပြီးနောက် ချယ်ယောင်း အား ဒုက္ခပေးချင်စိတ်ကလေး ပေါ်လာလေတော့သည်။
ချယ်ယောင်း က သူမ အား roller coaster စီးရန် အတင်းအကျပ်ခေါ်ထားသည်မို့ ယခု ဂျင်းနီ အလှည့်လည်း ရောက်တော့ သူမ မှာ ငြင်းနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပေ။
ထို့ကြောင့် ယခု မကြောက်တတ်ပါဘူး ဆိုသော လူများပင် တစ်ယောက်တည်း မဝင်ရဲသော ထိုမြို့တွင် ရေပန်းအစားဆုံး သရဲအိမ် အတွင်း သို့ သူမ တို့ အုပ်စု ရောက်ရှိနေပြီ ဖြစ်လေသည်။
ကျန်သုံးယောက်ကတော့ အပြင်တွင်ပဲနေခဲ့ကြသည်ဖြစ်သော်လည်း လီဆာ ကတော့ သူ့ စကား နှင့် သူ တိုင်ပတ်မိသွားကာ ဂျင်းနီ တို့ နှင့် အတူ အထဲမလိုက်ရခြင်းဖြစ်လေသည်။
ဂျင်းနီ တို့ လမ်းခရီး တစ်ဝက်လောက်ရောက်သော်လည်း သရဲများကို မကြောက်ရဘဲ ဘေးက အသားကုန် အော်ဟစ်နေသော ချယ်ယောင်း ကိုပဲ ကြောက်နေရလေသည်။
ဂျင်းနီ ချယ်ယောင်း အစား အထဲက ဝန်ထမ်း များကို အားနာမိသွားလေသည်။
ဟိုက လာခြောက်မယ်ကြံလိုက်ရင်း သူ က အော်လိုက်ရင်းဆိုတော့ ထိုသရဲအတုလုပ်ထားကြသော ဝန်ထမ်းများ ပင် ချယ်ယောင်း ရဲ့ အသံကြားရင် ဆက်ပဲ ခြောက်ရတော့မလိုလို လှည့်ပဲပြေးရတော့မလိုလို နှင့် နေရာတွင် တန့်တန့်သွားကြသည် က များလေသည်။
"ရား...ပတ်ချယ်ယောင်း နင် အဲလိုပဲ လုပ်နေရင် ပိုက်ဆံ ပေးရတာနဲ့ ဘယ်ကာ,မိတော့မလဲ....!"
"ငါ့ အသံ နဲ့ တင် တန်နေပြီတော့လုပ်လိုက်.."
ဂျင်းနီ နဲ့ ချယ်ယောင်း တစ်ယောက် တစ်ပေါက်စကားများနေရင်း အကွေ့တစ်နေရာ ကိုရောက်တော့ တစ်ခြားအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုက် ပက်ပင်းတိုးလိုက်သည်မို့ ချယ်ယောင်း သာမက ဂျင်းနီ ပါ အနည်းငယ်လန့်သွားလေတော့သည်။ဟိုဘက် အဖွဲ့ကလည်း သူမ တို့ ကို မြင်ပြီး လန့်.....သူမ တို့က လည်း သူတို့အဖွဲ့ကို မြင်ပြီးလန့် နှင့် တော်တော်ဟုတ်နေကြလေသည်။
သူမ တို့ နှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့သော ထိုအဖွဲ့ကို မီးရောင်မှိန်ပျပျ အောက်တွင် ဂျင်းနီ မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ အားစိုက်၍ ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုအဖွဲ့ပင်။ဘယ်လိုတောင် ဆုံနိုင်တဲ့ ရေစက်ပါလိမ့်ဟု ဂျင်းနီ ရေရွတ်လိုက်ကာ ထိုအဖွဲ့ထဲက လူတစ်ယောက် ရဲ့ ပုခုံးပေါ်သို့ သူမ ရဲ့ လက်ကိုတင်လိုက်ပြီးနောက် စကားစရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း သူမ လက်အတင်ခံရသောသူက ရုတ်တရက် ထအော်လိုက်သည်မို့ သူမ ပင် အနည်းငယ် လန့်သွားလေတော့သည်။
"အား!!!.......လက်တစ်ဖက် ငါ့ အပေါ်ရောက်လာလို့ ကယ်ကြပါဦး!!!"
♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕