"Kabuslara aldanma, Rüyalar çok daha korkunç..."
Alarmın sesi zihnimde dolanıp dururken elimi alnıma götürüp gözlerimi açmasam bile sıktım. Saçlarımın sarı diplerinden tutup geriye taradıktan sonra yattığım yerden doğruldum.
"Of..." diğer elimi enseme attığım sıra gözüm saate kaydı. 05.08...
Telaşla yataktan atlayıp kendimi duşa attım. Hızlı bir duşun ardından alelacele çıkmış saçlarımı kurutmuştum. Odamı darmadağınık bir hâle getirdikten hemen sonra dolabına koşup siyah bir pantolon çıkarttım. Beyaz bir kazak, siyah bir mont ve siyah spor bir sırt çantası. Tanınmasam ve muhabirlere yakanlanmasam iyi olacaktı.
Spor ayakkabılarımı da giyip gözlüğümü masamın üzerinden almıştım ki kaşlarım çatıldı. Bedenimde garip bir ağırlık vardı. Gözlerimi kısıp etrafa baktım, olduğum yerde birkaç kez zıpladım.
Gözlüğümü takıp siyah montun kapüşonunu çektim ve aynada kendime baktım.
"Tamamdır, pembe sarı saçlarım gözükmediği sürece kimse beni tanıyamaz."
Kendime göz kırpıp siyah topuksuz botlarımı giydim. Zaten sahneye çıkarken bana koskoca şeyler giydireceklerdi. Ayaklarımın da biraz dinlenmeye ihtiyacı vardı.
Kendi eksenimde dönüp biraz bakınıp saate döndüm.
"Kahretsin!"
Koşarak merdivenleri indim ve kapıyı açtığım gibi kendimi dışarı attım.
"Arasana Engin, geldim, diye." diyerek gözlüğümün altından ters ters bakıp arabaya atladım.
"Özür dilerim." diyerek kapımı kapattı ve şoför koltuğuna oturdu.
"Acele et. Çinlilerin özel olarak ayırttığı başka jet bulamayız." diyerek lafımı da sokunca birden gaza basmasıyla kafam geriye gitti. "Bu kadar da ani hızlanılmaz ama!"
Engin'in asılmış yüzünü dikiz aynasından izleyip göz devirdim. Bir de bana trip atıyor.
Montumun cebinden telefonumu çıkarttım.
Gelen binlerce bildirim ile kaşlarım çatıldı. Bugün benim doğum günümdü değil mi? 24 yaşıma girmiştim.
Anlık olarak bedenim gerilirken ensemi kaşıdım. Aptal bir kâbus yüzünden neden hâlâ geriliyorsun anlamıyorum Mina. 100 sonra ölecek falan değilsin. Sadece aptal bir kâbus...
Kafamı koltuğa yasladığım sıra kolumun kaşınmasıyla kaşlarımı çatarak montu sıyırıp koluma baktım.
Bu saatte neyin nesi?
Pahalı ve oldukça şık bir tasarımı vardı. Kaşlarım daha da çatılırken alt dudağımı ısırdım. Doğru, dün çılgın bir fan arabanın kapısını açıp bunu vermişti.
Derince nefes alıp saati çıkarmak için elimi atmıştım ki kilit kısmını bir türlü kaldıramadım. Sürekli çeksem bile açılmıyordu. Sinirle nefes verip saati gözümün önünden çektim. Şimdi bir de buna canımı sıkamam, zaten sinir bozucu bir gün geçiriyorum. Çin'e varır varmaz çıkartmaları birilerini ayarlatırdım.
Arabanın havalimanına girmesiyle doğrulup telefonumu cebime attım.
"Ben bavullarınızı jete taşıyacağım Mina Hanım." diyerek arabadan inen Engin önce kapımı açmış sonrasında bagaja yönelmişti.
Hızlıca arabadan inip jetin açım kapısına doğru birkaç adım attım.
"Nihauv..." diyerek gülümsedim. En azından selam vermeyi biliyorum.
Gözlüklü adam yüzünü bana dönüp gülümsedi.
"Nihauv...Mrs.Çavuş." dediğinde gülümsedim. "This way." (Bu taraftan.) Beraber jetin merdivenlerini çıktıktan sonra bana güzel bir köşe gösterdi. "İf you want something, you can call me. I'm Xia Xou" (Eğer bir şey istersen beni çağırabilirsin. Ben Xia Xou[Şıa Şu]) dediğinde yüzümü sabit tutmaya çalışarak başımı salladım.
"Şişi."(Teşekkür ederim.)
Çince teşekkürüm hoşuna gitmiş olacak ki gülümsedi.
"Meyşı."(Önemli değil)
Yerime oturup montumu çıkarttım ve derince bir nefes aldım. Çantamı alıp içini açtıktan sonra makyaj malzemelerimi çıkarıp makyaj yapmaya başladım.
Ben sizi bilmiyor muyum Çin Çan Çonlar! Siz sahtekârsınız.
Yüzüme fazla fondöten uygulamadan gözlerimi biraz daha büyük gösterecek hafif bir makyaj yapıp yeşil ve mavi arasında gidip gelen numarasız lenslerimi takıp dudağıma içten dışa doğru azalan kırmızı bir ruj sürdüm.
İç kısmı kıpkırmızı gözürken dışa doğru soluk olması nedensizce hoşuma gitmişti. Hemen telefonumu çıkartıp birkaç tane fotoğraf çektim.
Hesabımda paylaşırken yüzümdeki ufak gülümseme yüzümden yavaş yavaş silindi. Çünkü 24 yaşıma girdiğim için gelen doğum günü mesajları canımı sıkmıştı.
Çantamı kenara kaldırıp telefonumu şarja taktım ve kulaklığı kulağıma takıp gözlerimi kapattım. Lensler 1 aylık lenslerdendi. Kestirmek sorun yaratmazdı.
Slow bir müzik dönüp dururken dünkü konserin yorgunluğu tekrardan omuzlarıma çöktü.
.
.
.
"Şimdi..." dedi ellerimi bırakmadan geri çekilerek. " Son 100 günün kaldığında tırnaklarında 10'ar tane kırmızı gül çizeceğim." diyerek o garip hırıltılı sesi çıkardı.
Gözlerimi sivri tırnaklarında gezdirip derince bir nefes aldım. Şeytan mıydı acaba?
"Evet." dedi ellerimi çevirip avuçlarımı kendine gösterirken. "Ben şeytanım."
Ellerimi geri çekmek istesem de gözlerimi kırmızı gözlerine çevirdim.
"Şeytan ile anlaşma yapmak ne kadar mantıklı?"
Yüksek sesli bir kahkaha attığında gözlerimi kıstım. Beni ciddiye almayan herkese sir oluyorum.
"Gülme." dediğimde yüzünü karanlığa gömen kapüşonunu geriye çektiğinde bir anda karşıma çıkan temiz yüzü kaşlarımı çatmama sebep oldu. "Şeytan bu kadar yakışıklı olamaz." dedim sinirle. "Benimle dalga geçiyorsun!"
"Hadi ama...ben insanlardan çok daha güçlü bir varlığım. Kime nasıl görünmek istersem öyle görünürüm." dediğinde garip bir bakışma geçti aramızda. Bir erkeğe göre fazla kırmızı dudakları vardı. Pürüzsüz bir teni, ışıl ışıl parlayan bembeyaz dişleri.
"Bana yakışıklı gözükmek mi istiyorsun?" dediğimde bir an şaşırır gibi olduğunda bu sefer ben alaycı bir şekilde güldüm.
"Ufak bir kız çocuğuna neden yakışıklı gözükmek isteyeyim?" dediğinde gözlerimi kısarak gözlerine baktım.
"Unuttun mu? Sen insanlardan üstün bir varlıksın. Gelecekte ne kadar güzel bir kız olduğumu görmüş olmalısın." dediğimde yüzü normal bir insan gibi olsa da simsiyah olan ellerini geri çekmek istemişti. Bu sefer ben sıkıca tuttum. "Küçük bir kız çocuğundan mı çekiniyorsun?"
"Pişman olacaksın."
Omuzlarımı silktim.
"Ben zaten iki dakika önce gelmediğim için pişmanım." dediğimde biçimli kaşları çatıldı. Büyüyecek olsaydım eğer böyle bir adama kesin aşık olurdum. Ne kadar güzel bir yüzü var böyle...
Bir anda bozulan yüzün yeri simsiyah bir şey alırken alnından iki yarık açıldı ve öne doğru iki tane boynuz uzadı. Dişleri sivrilip de başını tekrardan kapattığında şaşkınca yüzüne baktım.
"Neden pişmansın?" dedi konuyu değiştirmek istercesine.
"2 dakika önce gelseydim seninle karşılaşmaz ve aşağı atlardım. Yıldızlara ulaşamadığım için pişmanım..."
Ellerini ellerimden çekti. Sonrasında parmaklarını sallayarak avuçlarıma kırmızı siyah garip tozlar dökmeye başladı.
"24 yaşına girdiğinde 100 gün içerisinde bana iyi bir insan bulacaksın. Senin için ölebilecek bir insan. On tırnağında on kırmızı gül her gün sonunda birer birer siyah olacak." Ayağa kalktıktan sonra bu sefer saçlarıma döküldü garip tozlar. "100. gün 100.gül siyaha döndüğünde seni almaya geleceğim..."
"Ama anlaşmayı kabul ettiği söylemedim." dediğimde gülerek o hırıltılı sesi çıkardı.
"O zaman dünyadaki son iyi insan sen misin?"
Omuzlarımı dik tutup çenemi havaya kaldırdım. Bir şeytan olduğu gerçeği onu insanları aşağılayabilecek konumda olduğunu düşündürtemezdi. Böyle yaratılmış olmamızın elbette ki bir sebebi vardı ve o sırf bizden farklı güçlere sahip oldu diye ona boyun eğemezdim.
Dünyada ne kadar kötü insan varsa bir o kadar da iyi insan olmalıydı!
Sinirle oturduğum tuğlaları üzerinden ayağa kalktım.
"Hayır, ve sana dünyada bir sürü iyi insan olduğunu göstereceğim!"
Etrafı siyah bir duman sararken yıldızlar bir bir kaydı gökyüzünden ve şeytanın avuçlarında iki kadeh oluştu. Yıldızlar bir su gibi parıldayarak aktı ve kadehleri doldurdu.
Birini bana uzattı, diğerini ise dudaklarına götürdü.
Minik parmaklarımla kadehi kavrayıp gözlerine baktım. Cam bardakları birbirine vurduğumuz sıra çıkan tiz ses kulaklarımda çınlamıştı resmen.
Sonrasında ise kadehleri dolduran ışıltı suyu içtik.
"Unutma, Sadece 100 Gün..."