Şeytan İle Anlaşma "KİTAP OLDU!"

59.Şeytan ile Anlaşma: Sadece 💯 Gün

   "Sadece...34...Gün..."
 
   "İnsan mı kötülüğü yarattı yoksa insan mı kötülükten yaratıldı küçük kız?"

   Dilimi üst dişlerimin üstünde gezdirip derince nefes verdim. Artık duş almam gerekiyordu. İğrenç bir vaziyetteydim. Bir bok çuvalı gibi kokuyordum  ve benzin istasyonlarındaki tuvaletlere girmekten midem bulanmıştı.

     Arabanın içinde dura dura, kendi verdiğim oksijeni geri almaktan, kafam resmen güzel olmuştu. Oksijen ve biraz abur cubur ile kafayı buluyordum.

     Mimi ise USB'yi arabanın tabletine soktuğumdan beri yoktu.

     İki seçenek vardı;

    Ya çok fazla şey bulmuş ve nereden başlayacağını bilmiyordu ya da hiçbir şey bulamamıştı bu yüzden konuşamıyordu.

   İkincisi daha muhtemel sanki.

    Arka koltukta uzanmış çıplak ayaklarımı açık pencereden dışarı çıkartmıştım. Ayaklarımın da nefes almaya ihtiyacı var.

    Sıkıntı ile nefes alıp verdim. Yiğit'i özlemiştim. Havalı havalı gezip çıkma teklifini bile adam gibi edemeyişi geldi aklıma. Kıskandığında belli etmemeye çalışışı, gözlerini devirişi, güldüğünde kısılan gözleri...

     Gülümseyerek geçmişi yâd ederken bir anda Mimi'nin sesini duyunca yattığım yerde ters döndüm.

    "Birkaç bilgiye erişildi."

     "Senin zamanlamana kafa atayım Mimi." dediğimde arabanın ışıkları yandı. Saçlarımı karıştırarak doğruldum.

    "Ne oldu?"
  
     Gözlerimi  yumup göz kapaklarımı kaşıdım gelişi güzel.

     "Boşver, anlat bakalım. Neler var...neler yok?" diyerek yalandan pipomu ağzıma alıp tüttürdüm.

    "Fun Lai Li bu bellekte yaptığı bir icadın çalışma prensibini ve proje hâlini içine koymuş. Projeyi ise kendi üzerinde denemiş."

    Tek kaşımı havaya kaldırıp ağzımdaki hayali pipoyu camdan dışarı tükürdüm.

   "Ne icat etmiş ki?"

    "Deri altı yerleştirilen chip."  kaşlarımı çatıp dilimi dışarı çıkarttım.

    "Ne gerek varmış? Ayrıca bu zaten icat edilmedi mi ya, filmlerde hep var."dediğimde çok güzel bir cevap verdi.

    "Filmlerde."

     Dilimi ısırdım. Hayır yani bir yerde de yoktu ki. Boşluğa bakıp atar gider yapmak şizofreni hissettiriyordu.

     "Eğer canlı kanlı yanımda olsan vurmuştum bir tane. " dedim sinirle.

     "İlk kez insan olmadığıma sevinmeliyim o hâlde."

     Robotlar dünyayı ele geçirecek. Anlaşıldı.

     "Tamam, devam et. "

      "Projeye göre epidermis tabakasının altına kendi derisiyle kaplanmış bir mikrochip yerleştirmiş. Vücudu kendi hücrelerini tanıdığı için karşı çıkmayacak ve epi-"

    Ellerimi birbirine vurup mavi saçlarımı geriye atarak böldüm sözünü.

    "Mimi ben şarkıcıyım şarkıcı! Ne bileyim epidermisi ya!? Sadede gel sadede. Bana önemli olan kısmı kabataslak anlatıver." dediğimde garip bir müzik çaldı ve durdu.