Şeytan İle Anlaşma "KİTAP OLDU!"

23. Şeytan ile Anlaşma: Sadece 💯 Gün

    "Sadece...77...Gün..."

    "Unutmak meşakkatlidir küçük kız, hatırlamak ise kısa bir rüya..."

     Ellerim boğazıma gittiğinde ilk fark ettiğim şey nefes alabildiğim gerçeğiydi. Nefes alabiliyorum.

     Başımda garip bir ağrı, kalbimde ise ince bir sızı vardı. Ölmedim ama öğrendim. Anlaşmadan kimseye ciddi anlamda söz edemezmişim...

     Yorganı sıktığım sıra parmaklarıma takılan sert ama yumuşak bir şeyle kaşlarım çatıldı. Gözlerimi açıp da doğruluğumda birinin elini tuttuğumu fark ettim. Gözlerim merakla elin sahibine dönünce yattığım yerde sıçramıştım.

     "İyi misin?" dedi Yiğit.

     Başımı aşağı yukarı sallarken elimi kalbime götürdüm. Deli gibi atıyordu.

    "Evet. Neden buradasın?"

      Tek kaşını kaldırıp elini tutan elime baktı.

     "İsmimi sayıklayıp durdun ve elimi hiç bırakmadın." dediğinde utanarak elimi çektim.

     "Özür dilerim." dediğim sıra çalan kapı ile tekrardan elini kaptığım  gibi kendime çektim. Yiğit oturduğu sandalyeden yatağa doğru eğilirken kapı girişindeki adam ile bakıştık.

 
     "Öğle yemeği..." diyerek bir bana bir Yiğit'e bir de ellerimize bakmış ve sırıtarak kapıyı kapatmıştı.

     "Demek birkaç saat uyudum." diyerek derince bir nefes verdiğim sıra ellerimin arasında kıpraşan el ile gözlerim kocaman açıldı. Telaşla elini bıraktığımdan yandan yandan yüzüme bakmış ve elini ovuşturmuştu.

     "Ne birkaç saati? Çok daha fazla uyudun. Dün sabahtı o." dediğinde dehşet ile gözlerim açıldı.

     "Ciddi misin? Ne oldu ki?" dediğimde ayağa kalkmış ve komodin üzerindeki sürahiden bir bardağa su dökmüştü.

     "Konuşurken yemek yediğin için boğuldun. Sonrasında da sayıklayıp durdun. " dedi.

     Elimi enseme attığımda önüme gelen su ile hafifçe gülümseyip bardağı ellerimin arasına aldım. Birkaç yudum içerken şeytan tarafından boğulduğum o anlar geldi aklıma.

     Altıma sıçmadığım için kendimle gurur duyuyorum...

      O korkuyla,Yiğit'ler benim boğulduğumu düşündüğü sıra, böyle bir şey yapsaydım eğer...çok utanç verici olurdu.

    
      Suyu tekrar uzatıp derince bir nefes verdim.

      "Yiğit." dedim bir anda. Elimden bardağı alıp gözlerime baktı.  "Eğer, ölmeden önce son 80 günün kaldığını öğrenseydin ne yapardın?"

      Bardağı komodinin üzerine bırakırken üstündeki beyaz gömleğin kollarını çekiştirdi.

     "Sanırım pişman olmamak için yapmak istediğim her şeyi  yapardım. Gamsız, vurdum duymaz, tereddütsüz..." dediğinde alt dudağımı yalarak yatağın üzerine çıktım.

     "Öyle mi dersin?" dediğimde hareketlerime gelişi güzel bir bakış attı.

     "Evet, yani."

      Gülerek yataktan aşağı atladım.

     "Doğru dedin." diyerek odanın kapısını açtım ve göğsümü özgüven ile kabarttım. Arkamdan şaşkın şaşkın bakan Yiğit'i umursamadan kıvırta kıvırta yürürken merdivenleri çıkan Çinliyi görerek anında geri döndüm. Telaşla koşup odamın kapısını kapatan Yiğit'in koluna girdiğimde kaşlarını çatarak yüzüme baktı.