"Kızımm! Ne oldu öyle dondunuz ikinizde?"
Defne artık bir tepki vermesi gerektiğini biliyordu. Yavaşça açık olan ağzını kapatıp yutkundu.
"Ee... öyle birden şey olunca şey oldu annem."
Elif anlamamış bir şekilde Defne'yi süzdü. Telaşlı bir hâli vardı. Anlaşılıyordu.
"Ney olunca ney oldu? Ay kızım ben seni anlayamıyorum."
Defne ne diyeceğini bilemezken her zaman ki gibi Işıl kurtarıcısı oldu ve Defne'yi kolundan tutup kenara doğru çekti.
"Ee şaşırdık diyor halacığım, birden bu saatte gelince şaşırdık beklemiyorduk. Buyrun geçin. "
Elif bir şeyler hissetse de üzerinde durmayıp içeri geçti. Halit'in ise istemeyerek geldiğini belli ederek ağız burun kıvırarak bakıyordu etrafa. Defne derin bir nefes alıp gözlerini devirirken dayısı ile yengesini görünce gülümsedi.
"Hoşgeldiniz buyrun."
"Hoşbulduk kızım. "
Ufuk ve Aysun da içeri geçerken Defne ve Işıl birbirlerine bakıyorlardı.
"Ne yapacağız ya?"
Işıl bıkkın bir şekilde içeri bakarak eğildi kulağına.
"Ne yapacağımızı bilmiyorum da eğer eniştem Ömer'i görürse çarşı karışır. Haberin olsun. "
Defne yüzünü buruşturarak ofladı daha sonra sessiz konuşmaya gayret etti.
"Bilmem mi? Başımın etini yer artık."
Dedi ve kapıyı kapatmak için döndüğünde karşısında Melih'i görmeyi beklemediği için ufak bir çığlık attı.
"Allah!.."
"Ay! Aklımı aldın Defne yaa! Ne bağırıyorsun kızım?"
Işıl da korkmuş vaziyette eli göğsünde Defne'nin sesi ile arkasını döndününce Melih'i gördü ve afallaması bir oldu.
"Melih! Senin ne işin var burada?"
Melih kulaklığını çıkartıp bir Işıl'a bir de Defne'ye baktı. Ciddi olduklarını görünce iki elini yana açarak kaşlarını çattı.
"Ne yani istenmiyor muyum?"
"Evet, istenmiyorsun şimdi git."
Dedi Işıl gözlerini devirirken, Melih ise gözlerini kısarak ablasına baktı.
"Vay be demek öyle he?"
Defne abla-kardeşin laf dalaşı uzayacağını bildiği için hemen araya girdi.
"Bir durun ya. Sen Antalya'da değil miydin maç için? Hangi ara geldin?"
"Daha geleli iki saat oldu da artık içeri girebilir miyim? Münasip bir yerlerim dondu da, gerçi bazıları git dedi ama."
Defne kenara çekilerek Melih'e yol verdi. Melih ise Işıl'a bakıp gözlerini devirirdi, saçını düzelterek havalı bir şekilde içeri girdi.
"Şuna bak bir de artislik yapıyor."
Defne kapıyı kapatarak Işıl'ın koluna hafif şekilde vurdu.
"Kızım çocukla çocuk olma dur bir ya! Sonra şey yaparsın şimdi daha önemli konumuz var! Yalnız bıraktık bizimkileri hadi!"
Işıl belinde olan ellerini yüzünü getirerek birkaç saniye durdu. Ardından ellerini indirerek omuzlarını dikleştirdi.
"Oh! Tamamdır kuzen, hazırım ben."
