Herkese merhaba♥️
Final yapalı henüz bir ay olsa da buraları çok özledim. Yeni kitaba ne zaman başlayacağımı bilemediğim için şuanlık aklıma özel bölüm yazmak geldi. Bende en tatlı zamanı; Asel'in evlerindeki ilk gecesinin devamını yazdım. :)
Herkese iyi okumalar diliyorum.😘
~
Derin bir uykudaydı İplikçi ailesi. Doğum süreci herkesi epey yormuştu. Uykusuzluk ile birlikte tatlı yorgunluklarıda vardı elbet. Kızlarıyla evlerinde ilk gecelerini huzurlu bir uyku ile sürdürmek isteselerde ne yazık ki öyle olmayacaktı.
Ömer Defne'ye arkasından sımsıkı beline sarılmışken, Defne'nin bir eli kocasının elinin üzerindeydi. Diğer eli ise kızının üzerinde her ne kadar düşmeyeceğini bilse de annelik iç güdüsü ile etrafını sarmıştı. Fakat Asel karnının açıkması ile ilk önce minik eldivenli ellerini yukarıya kaldırdı. Kendi dilinde birkaç mıkırdandıktan sonra açlığını iyice hissetmesinin ardından ağlamaya başladı. Asel'in sesli ağlamasına, irkilerek uyandı Ömer. Fakat ne olduğunu bile anlayamadan kendisini yerde bulması bir oldu.
"Lan!"
"Ayh!... Ömer!"
Defne, kızının ağlamasına bir de Ömer'in söylenmesine hızlıca uyanırken gözlerini ovuşturarak doğruldu. Ellerini sallayarak ağlayan kızını yavaşça kucağına alıp göğsünü açarken gözlerini yeniden Ömer'e çevirdi.
"Aşkım?"
Ömer, alnını komidinin sivri kısmına çarpmasından dolayı sızlayan yeri eliyle ovuştururken yavaşça dizlerinin üzerinde doğruldu. Saçı dağılmış, uykuda kızaran gözleriyle çok tatlı duruyordu. Defne onun bu hâline gülümserken Ömer ayağa kalkıp dolabın aynasından alnına bakarak söylendi.
"Sizin bana gareziniz var. Anası kafamı defalarca yarar, kızı da maşallah anasının yolunda gider."
Ömer'in tatlı söylenişine karşılık küçük bir kahkaha attı Defne. Ardından yanında bulunan yastığı Ömer'e doğru fırlattı. Ömer son anda kenara kaçarak gelen yastıktan kurtulurken Defne konuşmaya başladı.
"Hepsinin suçlusu sensin hayatım. Kaç kere hırsız gibi geldin. Ne yapayım vurdum bende. Şimdide kenara yatmışsın iyice. Hem suçlusun, hemde güçlü. Değil mi miniğim?"
Diyerek her şeyden habersiz karnını doyuran kızına baktı. Asel emerken aynı zamanda sesler çıkartarak bri nevi annesini onaylandığında Defne bir kaşını havaya kaldırarak Ömer'e geri döndü.
"Bak gördün mü? Kızım da benden yana."
"Ana-kız ittifak oldunuz iyice.....Offf çok acıyor ya."
Dedi Ömer alnını ovuşturarak karısının yanına otururken. Defne uzanıp elini Ömer'in az önce çarptığı alnına götürdü. Hafifçe okşarken küçük bir çocukla konuşur gibi konuşmaya başladı.
"Oyy çok mu acıyor? Ay ay kıyamam ben koca bebeğime."
"Çok acıyor..."
Diyerek muzur bir biçimde karısına bakıp çarpık gülüşünü takındı. Defne de kocasının gülüşüne karşılık vererek yaklaştı.
"Ne yapsakta geçse acaba?"
"O güzel bal dudaklarınla öpsen geçer belki... Tabi gönül daha fazlasını ister de... Eh."
Defne, kocasının derin bir iç çekişine gülerken ensesinden tutup kendine çekti. İlk dudaklarına, sonra alnına öpücük bırakıp yavaşça geri çekildi.
