Ömer hızlı ve sessiz adımlar ile mutfağa doğru ilerlerken bir yandan da deli gibi sırıtıyordu. Tam efkâra bağlayacak iken, karısından aynı uyuyacağı için söylenirken Defnesinin yaptığı sürpriz ilaç gibi gelmişti.
Mutfak kapısından içeri girerken ses çıkarmamaya özen göstererek, dikkatlice bahçe kapısına ilerledi. Uzanıp, sessizce kapıyı açtığında Defne'nin gülerek kendisine baktığını gördü.
"Kocacığım."
Ömer, Defne'nin bu muzip hâline daha da sırıtırken önündeki iki basamağı inip karısına daha da yaklaştı.
"Delisin sen biliyorsun değil mi?"
Defne dudaklarını büzerek saçını yana atarken bir yandan da başını dikleştirmişti.
"Eh yaniii şimdi yalan söyleyemeyeceğim, evet var hafif delilik."
"Bayılıyorum ben bu deliliklerine. Bal Defnem."
Defne'nin gülmesine eşlik ederken, alnına minik öpücük bıraktı. Gören var mı diye etrafa bakacağı sırada Defne elini tutarak konuştu.
"Merak etme aşkım, Nalan anne ön tarafta bir komşu ile konuşuyor. Bende fırsat bu fırsat dedim. Geldim."
Ömer, karısının her şeyi planladığını görünce başını iki yana sallarken uzandı ve kızıl saçların bir tutamını eline alarak okşadı.
"İyi ki geldin, öyle özledim ki seni. Gel bakalım. "
Geri çekildi ve Defne mutfağa girince sessizce kapıyı kapatıp karısının elini tuttu. Küçük adımlar ile odasına doğru yol aldılar. Odanın önüne gelince Ömer kapıyı iterek açtı. Karısını içeri girmesinde yardımcı olurken etrafa bakınarak kendisi de arkasından girdi ve kapıyı kapattı. Kilidi çevirirken çoktan yatağın ucuna oturmuş karısını görünce gülerek yanına oturdu, kendine çekerek burnunu saçlarına dayarken derin bir nefes alıp sessizce konuştu.
"Ohh... Huzurum, yaşama sebebim. Ne güzel kokuyorsun öyle sen?"
"Şampuan kokusu olmasın o?"
Diyerek güldü Defne. Sağlam olan kolunu kocasının beline dolarken başını göğsüne koydu. Ömer, Defne'nin bu tatlı hâllerine gülerken başındaki bandajı okşayarak öpücük bıraktı.
"Deli... Ben senin kendine has kokuna bayılıyorum. Her burnuma çalınınca kalp atışım hızlanıyor, kendimden geçiyorum."
"Yalnız sen böyle konuşurken bende çok fena kendimden geçiyorum."
Ömer dudağını ısırıp gülerken yeniden aşık olduğu kızıl saçlara minik minik öpücükler bıraktı.
"Geç sevgilim... Çok özledim seni."
"Bu kadar çabuk mu? Daha öğlen birlikteydik."
"Bu kadar çok evet. Ben seni her an özlüyorum bebeğim."
Defne'nin başını kaldırıp kendisine bakması ile yanağına öpücük bıraktı. Ardından eline bir tutam kızıl saç alarak devam etti.
"Ben seni şuan bile özlüyorum Defnem. Yanımdasın evet, ama yetmiyor ki. Ne kadar öpsem de, ne kadar sarılsam da, ne kadar bal yesekte asla geçmiyor bu özlem. Geçmez de zaten. Sana karşı bu kadar derin duygular hissederken nasıl geçebilir ki. Beni kendine çok fena aşık ettin avukat hanım, öyle böyle değil."
Defne, kocasını dinlerken kalp atışı hızlanmıştı her zaman olduğu gibi. Bu adam, gerçekten çok farklıydı. Bir kere kalbi kocamandı ve sevgi doluydu. Sadece kendisine değil herkese karşı sevecen yaklaşıyordu. Bu yetmez miydi zaten?
