"Şu minnoş kafana şapka takalım da üşüme tamam mı anneciğim?.....Oyyy bir de yumuk yumuk bakıyor, yerim!"
Defne, kızını yatırmış çok dikkatli biçimde üzerini değiştirirken içinde farklı bir his vardı. Daha önce hissetmediği his... Annelik hissi. Kızları hiç ummadık anda sürpriz yapıp erken gelmişti. Bu durum korkutsa da herkeste tatlı bir heyecan yaratmıştı. Dün çok yorucu aynı zamanda da geçirdikleri en güzel gündü. Biricik kızları, Asel'e kavuşmuşlardı. Öpmüşlerdi, koklamışlardı... Defne'nin daha ilk dakikadan anaç tavrı kendini gösterirken rahatla kızını kucağına alabiliyorken, Ömer çok korkuyordu. Yardım olmadan dokunamıyordu kıymetlisine.
"Evettt, şapkamızı da taktık. Artık evimize gitmeye hazırız değil mi miniğim?"
Eğilip kızının minicik burnuna öpücük bırakırken, Asel pembe eldivenli ellerini havaya kaldırmış rastgele sallayarak yumuk gözlerini aralamaya çalışıyordu. Defne kızının bu tatlı hâline dayanamayıp yumuşacık yanağına öpücük bıraktı. Ne sevmeye doyabiliyordu, ne de öpmeye... Dişlerini sıka sıka kendine engel olmaya çalışıyordu.
"Ohh! Bal yanaklı mı olmuş benim kızım hı? Anne seni öpmelere doyamıyor kuzucuğum. Ne yapağız böyle?"
Asel, minik başını yana çevirip annesine karşılık vererek mıkırdanmıştı. Defne kızının böyle onunla konuşuyormuş gibi tepki almasına kocaman gülümserken minik ayaklarını avuçları içine alıp öptü.
"Hmm bir süre böyle devam diyorsun yani? Ee ne yapalım artık büyüyünce acısını çıkaracağım. Böyle bu pamuk yanaklarını ısıra ısıra seveceğim bekle sen."
Asel belli belirsiz gülümseyip ayaklarını kendine çekerek mıkırdanırken, Defne bir elini çenesine koymuş minik mucizesine bakıyordu.
"Çok güzelsin canım kızım... Gerçek olmayacak kadar güzel."
"Ee güzel olacak tabi, ikimizin ortak çalışması. Aksi düşünülemez."
Defne, kocasının sesini duyunca başını çevirirken kapıyı aralamış sırıtan Ömer'le göz göze geldi. Yavaşça doğrulurken bir yandan da gülümsedi.
"Ömer ya. İyice edepsiz oldun bak sen!"
"Ne var canım gerçekleri söylüyorum ben."
Kapıyı kapatıp karısının yanına yaklaştığında ilk alnını sonra da yanağını öptü. Aşık olduğu kızıl saçları okşarken bir yandan da yatakta kendi kendine mıkırdanan kızlarına bakıp devam etti.
"Baksana, sanat eseri gibi. Ten senden, saçlar benden. Geri kalanda ortaya karışık."
Eğilip kızının alnına burnunu dayandığında gözlerini kapatıp melek kokusunu içine çekti. Defne kocasının sözlerine kocaman gülerken bir yandan da hayatındaki iki önemli insana baktı. Baba-kız şimdiden çok iyi bir takımdı.
"Evet... Bizim eserimiz... Ama eserimize bakmaya evimizde devam edersek daha iyi olacak. Sıkıldım buradan, gidiyoruz değil mi?"
Diyerek başını yana eğdiğinde, Ömer gülerek geri çekildi. Uzanıp karısının pembeleşmiş yanaklarını okşarken bir yandan da göz kırptı.
"Az önce doğum belgesini almaya giderken Suzan Hanımla karşılaştım birtanem. Testleri incelemiş hepsi temizmiş. Evimize gitmemizde engel yok."
"Ohh çok şükür! Vallahi bir gün daha kalamazdım basıyor burası....... Kızım, aşkım. Evimize gidiyoruz birtanem. Orada herkes seni bekliyor kuzum."
Defne eğilmiş kızlarıyla tatlı tatlı konuşurken, Ömer yüzünde hayran gülümsemesi ile karısıyla kızını izliyordu.
"Annesinin ballı lokması, hadi açta o minnak gözlerini biraz daha göreyim........ Açmayacak mısın bebeğim? Uykucu şirin mi olacaksın sen hı?"
