"Oyy bebeğim. Bakma öyle tatlı tatlı, daha iki aylıksın kuzum yiyemezsin ki?"
Defne, kahvaltısını yapmayı bırakıp yanlarında ki sandalyede puseti ile duran kızlarına döndü. Elif, iş gereğinden yurtdışına çıkmıştı. Işıl-Cantuğ son olaydan sonra kafa dağıtmak için İstanbul'a annelerinin yanına gitmişlerdi. Oktay-Beliz ve Nalan ise Antalya'ya tatile gitmişlerdi. Minik İplikçi ailesi ise Asel küçük olduğundan pek bir yere gitmeyi düşünmeyerek plan yapmamışlardı ve hava güzel olduğundan bugün kahvaltıyı bahçede yapmaya karar vermişlerdi.
"İğh!"
Asel, mızmızlanarak başını yana çevirdiğinde Ömer kızının bu tatlı hâline gülerek uzandı ve minik ayağını avuç içine alarak okşadı.
"Prensesim benim, ek gıdaya erken daha. Bak sen büyü biz her şeyden yedireceğiz sana. Değil mi annesi?"
"Tabiii, her şeyden yiyecek benim kızım. Ama şimdilik sadece süt."
Diyerek Ömer'e baktığında göz göze gelmeleri ile gülümsediler. Kızlarının henüz bir şey anlama aşamasında olmadığını biliyorlardı ama onunla konuşmak çok hoşlarına gidiyordu.
"Eğhh!"
Asel ağlamaklı ses çıkarınca yeniden ona dönüp baktılar. Asel dudağını büzmüş minik kollarını havaya kaldırmış sallıyordu.
"Bak kızdı, haklı da benim kızım. Geçmiş karşısına sucuklu yumurta yiyoruz. Çok ayıp."
Dediğinde Ömer, Defne gür bir kahkaha atarak uzandı ve kocasının omzuna hafif vurdu.
"Yiyorsun hayatım. Bak en çok sen yedin ben sadece fesleğenli omlet yiyorum."
Defne fesleğenli omletinden bir parça daha aldığında, Ömer yüzünü buruşturarak ekmeğin köşesini koparıp sucuğa bandı.
"Fesleğenli omlet mi olurmuş. Bak burada mis gibi sucuklu yumurta var... Oh be."
Ömer ekmeği ağzına atmış yerken, Defne gülümseyerek nispet yapan kocasına baktı. Öyle tatlı görünüyordu ki yanaklarını sıkarak sevmek istiyordu.
"Doğum kilolarımdan kurtulmam için yememe dikkat etmem gerek kocacığım. Çok kilo almadım diye saldım kendimi, bir baktım almaya devam ediyorum. Eee bir dur demem lazım."
"Defnem, senin kilo vermene gerek yok ki. 46 kiloyla hamile kalıp, 55 kilo ile doğum yaptın ve şuan 58 kilosun. Gayet normal."
Defne Ömer'in hepsini sayması hoşuna giderken omuzlarını kaldırıp masaya dirseklerini yasladı.
"Gayet normal değil Ömer. Baksana ya oturduğumda göbeğim çıkıyor."
Ömer, geriye yaslanmış oluşan ufacık çıkıntıyı sıkan karısını görünce gülerek çayını içmeyi bıraktı. Güzel karısı ilk doğum yaptığı zamanlar kafasına takmıyordu ama o minik göbeği görür görmez sıkı diyete başlamıştı.
"Allah aşkına göbek mi o Defne? Hem ben gayet seviyorum bu hâlini. Ele avuca güzel geliyorsun falan. Böyle sıka sıka s-----"
"Şşttt! Arsız mısın sen?! Sussana, Asel burada."
Defne uzanıp elini kocasının dudağına bastırdığında başını çevirip etraflarında dolaşan Sonja ve Zilli'yi izleyen kızını görünce yeniden Ömer'e döndü.
"Ne var ya, sanki bir şey dedim."
"Hıhı, ağzını kapatmasam diyordun ama. Pis!"
Ömer gülerek muzip bakışlarla bakmaya devam ettiğinde, Defne de dayanamayıp kocasının bu hâline güldü. Muzip falandı ama çok seviyordu.
