-Ömer'siz 8.Ay-
Sevdim seni bir kere, başkasını sevemem.
Deli diyorlar bana, desinler değişemem.
Desinler değişemem.
Desinler değişemem.
Daha yolun başındasın değişirsin diyorlar.
Oysa sana çıkıyor bildiğim bütün yollar.
Sevgi anlaşmak değildir nedensiz de sevilir.
Bazen küçük bir an için ömür bile verilir.
Sevgi anlaşmak değildir nedensiz de sevilir.
Bazen küçük bir an için ömür bile verilir.
Sözler yerini acı müziğe bırakınca kapattığı gözlerini açıp gökyüzüne baktı. Bugün Ömer'siz tam 8 ay oluyordu... Onsuz 1 saat bile geçiremeyen kadın; tam 8 ay ayrı kalmıştı sevdiğinden.
"Bu radyo.... Ona doğum gününde almıştık. Hatırlıyorsun değil mi oğlum?"
Buruk bir tebessümle yanında sessiz sedasız oturan Sonja'ya baktı. Sonja başını, yanağına doğru sürttüğünde derin bir nefes alarak sarıldı.
"Beliz'e sorduğum da Nejat babamla çok dinlediklerini söyledi. Ben de en anlamlı hediye olacağını düşündüm. Aldım. Çok mutlu olmuştu, o gözlerinde minnetliği görmüştüm ben... Daha sonra Barkod'da otururken anlatmıştı. Ayvalık'a gittikleri zaman balık tutarlarken, maç dinlerlermiş... Bende hepsini tek tek gerçekleştiririz dedim... Eşlik ederim dedim... Öyle de yapacaktık biliyor musun oğlum? Her zaman ki pansiyon da yer ayırttırmıştık. Düğünümüzün ertesi günü hemen basıp gidecektik. Evliliğimizin tadını doya doya çıkaracaktık."
Gözlerinden akan yaşlar, Sonja'nın tüylerinin üzerine teker teker düşerken Sonja sanki destek vermek istercesine annesinin elini yalamıştı.
"Ama olmadı oğlum... Bizim yolumuzun hiçbir zaman düz olmadığı gibi, istediklerimizi doya doya yaşayamadığımız gibi bu da olmadı... Ne ağız tadıyla sevgililiğimizi yaşadık, ne evliliğimizi... Tamam artık herkes öğrendi, rahatız dedik, özgürüz dedik... Ama olmadı. Özgürleşmeyi beklerken, Ömer'i bekler hâle geldim. Ne zaman geleceğini bilmeden."
Gözyaşlarından artık buğulu görmeye başlayınca titreyen nefesini bırakıp gözlerini kırpışırarak başını çevirdi. Sonja annesine destek vermek istercesine bacağına patisini koyduğunda Defne dudağını dişleyerek patisini okşadı.
Hiç aklında olmayan, yıllarca düşünse aklına gelmeyecek şey olmuştu. Kalbi cayır cayır yanıyordu. Sevdiğine ne olduğunu bilmeden yaşamak öylesine yakıyordu canını, nefes alamayacak raddeye geliyordu. Kimi zaman ağlıyordu, kimi zaman ise kızıyordu ama işte #AşkBu... Çok kızsa da, çok üzülse de asla nefret etmiyordu, edemiyordu. Kıyamıyordu işte.
"8 ay oldu be oğlum... 8 koca ay... Başına ne geldi, isteyerek mi gitti hiçbir şey bilmeden bu zamana geldim. İsteyerek gitmiş olamaz... İnanmıyorum çünkü bu ihtimale. Ömer sonuçta, onun sevgisini ben babamdan bile ufacık görmedim... Ama."
Elinin tersi ile gözyaşlarını silerken bir yandan da Sonja'nın başına öpücük bıraktı. Yine krize girmemek adına titreyen nefesini kontrol altına alınca devam etti sessizce.
"Neden? Aylardır aklımı kemiren şey bu! İsteyerek olamaz, ama neden kayboldu ortadan. Hem de hiçbir şey yok iken. Hadi başına bir şey geldi desek, ama güvenlik kameralarında yok bir şey, polisler arıyor onlarda da yok... Hani derler ya yer yarıldı içine girdi diye, o tabir tam bize göre. 5 dakika ya! Sadece 5 dakika içinde olan oldu. Öptü beni, güzel güzel konuştu, kızlar gelince çıkmak zorunda kaldı.... Ah ben bilsem izin verir miydim odadan çıkmasına.... Ah ben bilsem yanından bir dakika ayrılır mıydım..."
