"İŞTE BU BEEEE!"
Ömer ve Defne, birbirlerine sımsıkı sarılmış uykularının en tatlı yerinde iken kulaklarına gelen 'İşte bu be' bağrışı ile sıçrayıp uyandılar. İkisi de şaşkınca birbirine bakarken Ömer konuştu.
"Ne oluyor lan!"
Ömer gözlerini kırpıştırarak dışarıdan gelen çığlık seslerini anlamaya çalışırken, Defne sertçe yutkunup korkuyla kocasına daha da yaklaşarak sarıldı.
"Ö-Ömer! Kim bu çığlık atan? Ayyyy birini mi kesiyorlar acaba?"
Diyerek daha da kocasına sarıldığında, Ömer kaşlarını çatarak komidinin üzerindeki saate baktı. Saat daha sabahın sekiziydi. Kim neden böyle avaz avaz bağırabilirdi ki?
"Defnem, ayılamadın galiba? Birini kesseler 'işte bu be' diye niye bağırsın?"
Defne, gözlerini kocasının gözlerine sabitlediğinde birkaç dakika durup düşündü. Mantıklıydı, birini kesipte işte bu be diye bağırmak oldukça saçmaydı.
"O zaman hırsız mı?"
Ömer Defne'nin bu sorusuna karşılık gür bir kahkaha atarken, Defne gözlerini kocaman açarak omzuna hafifçe vurdu.
"Yaaa sessiz olsana uyandıracaksın Asel'i!"
Derken bir yandan da yanlarında ki beşikte kımıldanan kızına baktı. Ömer kaşlarını havaya kaldırırken bir yandan da yavaşça yataktan kalktı.
"Kızım o bağrışa kalmadı da benim gülmeme mi kalkacak? Ayrıca ne hırsızı sevgilim. Adam çalınca hasılat güzel diye işte bu be diyerek kendini mi yakalatmaya çalışıyor?"
"Üffff, ne bileyim Ömer ya! Sabah sabah beynim açılmadı. Ancak bu kadar oluyor."
Diyerek mızmızlanan karısına yaklaştı Ömer. Yüzünü avuçlayıp dudaklarına minik öpücük bırakırken yavaşça doğruldu.
"Yerim o beynini...... Sen dur burada, ben bir bakayım ne oluyor."
Ömer geri çekilip oda kapısına yönelecek iken, Defne yatakta dizlerinin üzerinde kalkarak kocasının kolunu tuttu.
"Ya olmaz. Merak ederim, bende geleceğim."
"Defnem dur hem Asel burada. Yalnız kalmasın."
"Yavrumu da kucağıma alırım ben. Bir şey olmaz, zaten uyanma saati."
Ömer'in her cümlesine Defne de jet hızıyla yanıt vermişti. Ömer artık karısıyla baş edemeyeceğini anlayınca başını sallayarak kapıya doğru yürüdü.
"Tamam tamam, gelin arkamdan."
Defne yataktan hızlıca kalkıp üzerine bakarken, dün gece üşendiğinden ayıcıklı pijamalarını giydiği için gülümsedi. Yoksa şimdi kıyafet giymekle bile uğraşamazdı. Ayağına terliklerini giyerken kapıyı açan yarı çıplak kocasını görünce kocaman bir kahkaha attı.
"Ne oldu?"
Ömer anlamsız bakışlarını karısına gönderince, Defne gözleriyle üzerini işaret etti.
"Bu hâlde mi çıkacaksın kocacığım? Hayır baştan söyleyeyim çok dehşet derecede yakışıklı görünüyorsun ama ben teşhirci olmaktan yana değilim."
Defne'nin gülen yüzüne anlam veremeyince başını eğip kendisine baktı. Bakar bakmaz da gözleri kocaman açılmıştı. Çünkü üzerinde sadece boxer vardı.
"Offf, sabah sabah akıl mı kaldı sanki?"
"Her ne olursa olsun dikkat edeceksiniz beyefendi, kıskanç bir kadınım ben. Öyle kocamın mahremiyetini göz önüne serdirtmem."
