Annelerinin gözleri üzerlerindeyken Defne, neden gizli evlilik yaptıklarını zorlansa da anlatmıştı. İkisi de açıklamayı planlıyorlardı fakat bu sabah Hande yüzünden ani itiraf olunca kendileri de ne yapacağını şaşırmış vaziyette koltukta yan yana oturmuş annelerinden gelecek tepkiyi bekliyorlardı.
Elif üzerindeki şokun bir kısmını atmış şekilde etrafta gözlerini gezdirdi. Defne ve Ömer kedi gibi koltuğa sinmiş bir tepki beklerken; Cantuğ, Beliz ve Işıl ise kimisi başını eğmiş kimisi tırnaklarını yiyordu.
"Kızım, tamam birbirinizi seviyorsunuz. Onu net şekilde anladık. Önünüze engellerde çıkmış, tamam. Ama böyle gizli evlilik hiç hoşuma gitmedi. Gizli evlilik yerine başka bir çözümü yok muydu? Gelip bana anlatsaydınız mesela. Ben yardımcı olurdum anneciğim. Böyle daha mi iyi oldu? Kalbimize inecekti neredeyse."
Diyerek yan gözle Nalan'a baktığında onunda kendisi gibi şaşkın şekilde baktığını gördü. Defne dudağını ısırarak sessizce konuştu.
"Yoktu anne... Çözüm falan yoktu. Biz ne zaman bir çözüm üretmeye çalışsak karşımıza yepyeni bir engel çıktı. Evet gizli olması içinize sinmedi ama biz zaten size söyleyecektik. Sadece şu hastane olayları yüzünden ertelemek zorunda kaldık. Ta ki o kıvırtığa kadar! Onun yüzünden böyle ani oldu, pislik!"
Defne'nin sinirle söylediği son cümle hepsinin yüzünde gülümseme oluştururken, Ömer karısının daha da devam ederse yeniden Hande'ye yükseleceğini düşünerek kendisi bu sefer devam etti.
"Şuan şaşkınsınız, anlıyoruz. Ama lütfen siz de bizi anlayın. Biz birbirimizi gerçekten çok seviyoruz. Ve bunca zaman tüm engellere de göğüs gerdik, germeye çalıştık. Evlilik zaten olacak bir şeydi. Biraz erkene almış olduk. Özür dileriz. Gizli tuttuk, sizi çoğu şeyden mahrum ettik. Ama telafi edeceğiz. En iyi şekilde hemde. Kına olsun, düğün olsun. Hepsini en iyi şekilde yapacağız zaten. Biz bu zamana kadar çok zorlandık. Önümüze engeller çıktı, hep eksiklik yaşadık. Şimdi sizden tek ricamız var. Lütfen bu konuyu büyütmeyelim. Biz evlendik, mutluyuz da. Siz şuan şaşkın olsanız da, kızgın olsanız da eminim sizde çok mutlu oldunuz. Anne... Elif Hanım, lütfen bizi anlayın. Karşımızda değil, yanımızda olun. Çünkü inanın, bizim buna çok ihtiyacımız var."
Ömer sustuktan sonra Elif ve Nalan birbirlerine baktılar. Onlar için gerçekten çok zordu. Çocuklarının birbirlerini sevdiklerini biliyorlardı evet ama bu gizli evliliği hiç tahmin etmiyorlardı.
Defne, gözlerini kocasından çekip elini yanağına koydu. Başını eğip yere bakarken annelerinden gelecek tepkiyi bekliyordu. Bu #GerginOrtam tüm vücudunu kasmıştı. Çok korkuyordu bir sorun çıkmasından.
Ama öyle olmamıştı. Nalan ve Elif birbirlerine bakarak onay aldıktan sonra Nalan başını geçip oğlu ve Defne'ye baktı. Ardından arkasına yaslanarak konuştu.
"Ne zamandır evlisiniz bakalım siz?"
"2 ay oldu."
Diyerek annesini yanıtladı Ömer. Nalan başını salladı ve bu sefer imalı bir ses tonu takındı.
"Hıh... Demek sen o yüzden 2 aydır her gece belli bir saatte Defne'ye gidiyordun, sabahta erkenden geliyordun.... Hiç bakma öyle oğlum. Ben her şeyin farkındaydım, yani sizin ayrı olmadığınızın ama evlilik gram aklımdan geçmemişti ne yalan söyleyeyim."
Ömer, annesinin her gece Defne'ye gittiğinin farkında olmasına utanırken başını eğip parmakları ile oynamaya başladı. Defne yan gözle utanan kocasına baktığında kulaklarının çoktan kızardığını gördü. Bu küçük çocuk hâli oldukça hoşuna giderken yanaklarını sıka sıka sevmek geçiyordu içinden.
