"Ya Defne, senin benim kafamla alıp veremediğin ne? Bir gün ortadan ikiye ayıracaksın diye korkuyorum."
Defne, kucağında yatan Ömer'in şişlik veya başka bir şey var mı diye başını kontrol ederken, koluna hafifçe vurdu.
"Ama ne yapayım Ömer? Gecenin bir vakti çıkmışsın pencereme! Hırsız sandım."
"Zaten senin şu hırsız sanmaların yüzünden eşek cennetine gideceğim, az kaldı."
"Hiç söylenme aşkım, hadi ilki benim yüzümden olabilir de bu senin yüzünden. Niye kapı varken, pencereden geliyorsun ki? Hem nasıl çıktın oraya kadar?"
Ömer gözlerini kaldırıp Defne'ye baktı, yüzünde gülümseme oluşurken saçını okşayan sevgilisinin diğer elini alıp karnının üzerinde tuttu.
"Evde uyku tutmadı, balkondan bakınca ışıklarının yandığını gördüm. Eee kimse görmesin diye kapı yerine pencereyi kullandım. Duvarın çıkıntısı işime yaradı, artık oradan gelirim. Hem."
Deyip sustu ve doğrularak Defne'ye döndüğünde prensesi sorgulayan gözleri ile kendisine bakıyordu.
"Hem bir öpücük olayımızda vardı. Dedim ki gideyim artık bir engel çıkmaz. "
Defne öpücük olayını hatırlaması ile kalbi daha da hızlı atmaya başladı. Yanakları ise her zamanki gibi al al olmuştu çoktan.
"Hıı, şey.... Sen şey yapmasaydın aşkım. Hani gece gece?"
Ömer muzip bir şekilde gülümserken aynı zamanda yatakta hafif kayarak Defne'ye daha da yaklaştı. Yaklaşması ile de aralarında ki elektrik yine zirvedeydi. Yavaşça elini Defne'nin yanağına koyup okşarken sesini delirtecek bir tona ayarlayıp, konuştu.
"Bence şey yapalım. Çoktan zamanı geldi. Bir olmadı, iki olmadı, üçte olmadı. Ama artık dört olsun. Değil mi Defnem?"
"Hıhı."
Defne aralarındaki bu yakınlıktan dolayı tavan olan heyecanının konuşmasını engellediğini bildiği için sadece başını sallamak ile yetindi.
Onayı alan Ömer, başını hafif sağa doğru eğip daha da yaklaşırken; Defne de usul usul yaklaşıyordu. Gözleri kapalı, dudakları tam birbirine değecek iken birden zilin çalınması ile ikisi de kalakaldılar. Defne hayal kırıklığına uğramasıyla yavaşça gözlerini açarken yüz yüze kaldıkları sevgilisine baktı. Ömer yine hüsrana uğraması ile oldukça sinirlenmiş ve sinirinden de dudağını ısırmaya başlamıştı.
Zilin yeniden çalınması ile Defnr kendini geri çekerken hâlâ gözleri kapalı duran Ömer'e dudağını bükerek baktı.
"Iıı aşkım! Şey ben bir şaapayım. Hemen geliyorum. Sen şey yap."
Cümle kuramadığının farkına varınca hızlı bir şekilde ayağa kalkarak kapıya yöneldi ve aşağı indi. Ömer ise sımsıkı kapattığı gözlerini açarak aralık kalan kapıya baktı.
"Yok arkadaş, tüm dünya bize karşı! Offff offff şansıma tüküreyim!"
Yüzünü buruşturarak kendini yatağa atıp, şansına söverek tavana bakmaya başladı.
~
"Off ya off! Tam da zamanıydı!"
Defne hiç istemeyerek de olsa, ayaklarını yere sertçe vurarak kapıya doğru ilerledi. Kapıda ki gözden baktığında annesini görmesi ile şaşırdı. Bu saatte ne işi vardı ki annesinin burada? Vakit kaybetmeden uzanıp açtığında Elif gülümseyerek kızına baktı.
