မနက္စာကိုေတာင္ ဆက္မစားေတာ့ပဲ ထမင္းစားပြဲေပၚ
လက္ေထာက္လ်က္ ျပံဳးျပံဳးေနကာ နားေထာင္ေနသည့္
Sehunေၾကာင့္ Luhan က မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕လာပါသည္။
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ?"
"ဟမ္ !! အာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
ေခ်ာင္းတခ်က္ဟန္႔လိုက္ျပီးေနာက္ Sehunက မနက္စာ
ကိုလက္စသတ္သည္။ Luhanစားျပီးသားပန္းကန္ကို
လည္း ဆြဲယူလိုက္ျပီး ေဘစင္မွာေဆးေနသည့္အခ်ိန္
Luhanက အနားသို႔ေရာက္လာပါသည္။
"အတန္းဘယ္အခ်ိန္ျပီးမွာလဲ "
"သုံးနာရီခြဲ ျပီးမွာ "
"အလုပ္ေတြရွိေသးလား ?"
"အင္း ဒီေန႔ေတာ့မရွိဘူး"
"ေကာင္းတယ္ ငါလာခ့ဲမယ္"
"ဗ်ာ !"
Sehun အ့ံၾသလြန္းၾကီးစြာျဖင့္ ပန္းကန္ေဆးေနသည္ပင္
ရပ္သြားရျပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ Luhanက
အတည္ေျပာေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္သည့္
ေနာက္မွာ Sehunမ်က္ႏွာျပံဳးလာခ့ဲပါသည္။ အျပံဳးတို႔
မရပ္ေတာ့ဘူးရွိသည္ကို Luhanကစိုက္ၾကည့္ျပီးေနာက္
ငတုံးေလး ဟုခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ကာမွတ္ခ်က္ခ်ျပီး အနား
ကထြက္သြားခ့ဲသည္။
Sehun၏ တေန႔တာသည္ ထိုအခ်ိန္မွစ သာယာခ့ဲတာ
ျဖစ္ပါသည္။
တမနက္ခင္းလုံးႏွင့္တေန႕လည္ခင္းလုံး အခ်ိန္ေတြက
ကုန္တာျမန္လြန္းခ့ဲသည္။ Sehun စိတ္ေစာေနလို႔လဲ
ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ မ်က္ႏွာကျပံဳးေနမိ၍ ပါေမာကၡေတြ
မ်က္စိက်ျပီး စာလဲခဏခဏအေမးခံရသည္။ Sehun
ကျပံဳးေနတုန္းပင္။ သမဂၢရုံးခန္းသို႔ပင္ဝင္လိုက္ျပီး
စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာလိုက္ေသးသည္။ လူတိုင္းက
တအ့ံတၾသျဖင့္ Sehunကို ေပ်ာ္စရာရွိေနပုံရတယ္ဟု
ဆိုခ့ဲၾကသည္။
ေန႔လည္ဘက္အတန္းခ်ိန္ျပီးသည့္ေနာက္မွာလည္း ထူး
ထူးျခားျခားဗိုက္မဆာေပမ့ဲ Sehun ကန္တင္းသို႔ေလွ်ာက္
သြားခ့ဲသည္။
"အတန္းဆင္းရင္လာမယ္ဆိုေတာ့ dateဖို႔မ်ားလား ?
ပန္းခ်ီပစၥည္းေတြသြားဝယ္ခ်င္လို႔ထင္တယ္ အ့ဲဒါဆို
သူ႔ေနာက္လိုက္ရမွာ ငါဗိုက္ဆာေနလို႔မျဖစ္ဘူး"
YOU ARE READING
The years I have loved him
Fanfictionကိုယ္ သူ႕ကိုခ်စ္ခ့ဲတ့ဲႏွစ္ေတြမနည္းလွဘူး။ ကိုယ် သူ့ကိုချစ်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေမနည်းလှဘူး။ Cover Artist - @Kao
Act Forty-two
Start from the beginning
