"အာ ဒီမွာကို"

Luhanသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚေျခဆင္းကာ စာအုပ္စင္ကို
ေက်ာမွီထားျပီး စာအုပ္ပါးေလးတစ္အုပ္ကိုဖတ္ေနသည္။
ေထာင့္က်သည့္ေနရာျဖစ္ျပီး ထိုစာအုပ္စင္ႏွင့္နံရံၾကား
တြင္လည္း Luhanတေယာက္တည္းသာရွိခ့ဲသည္။

Sehunေျခသံလုံလုံျဖင့္ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေပမ့ဲ
အနားသို႔ေရာက္ခါနီးအခ်ိန္မွာေတာ့ Luhanကေမာ့ၾကည့္
လာခ့ဲသည္။ Sehunမွန္းသိသြားသည့္အခ်ိန္မွာ ႏႈတ္ခမ္း
တြန္႔ရုံျပံဳးျပလာျပီး ေခါင္းျပန္ငုံ႕သြားသည္။ Sehunကျဖင့္
ေလတခ်က္အဝရွဴရိႈက္လို႔ Luhan့ေဘးႏွင့္မလွမ္းမကမ္း
မွာ ေျခဆင္းထိုင္ခ်ပစ္လိုက္သည္။

စာကိိုသာငုံ႕ဖတ္ေနသည့္ Luhanသည္ Sehunကို
အဖက္မလုပ္လာေသးပါ။ Sehunသည္သာ ေစာင္း
ငဲ႕ၾကည့္ျပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက အကြာအေဝးေလး
၏အလည္တည့္တည့္မွာ အေအးမျပယ္ေသးသည့္
အေအးဘူးမ်ားကိုခ်ေပးလိုက္ရသည္။ ၾကမ္းျပင္ကို
လက္ညိွးျဖင့္ေတာက္လိုက္ကာမွ ျပန္ေမာ့ၾကည့္လာ
သည္။

အေအးဘူးေတြကိုျမင္ေတာ့ မင္းကေတာ့ေလ ဆို
သည့္ပုံျဖင့္ Sehunကို အသံတိတ္အျပစ္တင္သည္။
သို႔ေပသိ လိေမၼာ္ရည္ဘူးႏွင့္ပန္းသီးဘူးကိုအစုန္အဆန္
ၾကည့္ျပီး ပန္းသီးဘူးကိုဆြဲယူလိုက္သည္။

"ငါကလိုင္ခ်ီးပိုၾကိဳက္တာ"

"အင္း ကိုယ္သိျပီ"

ေဘးကိုနည္းနည္း Sehun တိုးၾကည့္လိုက္သည့္ေနာက္
Luhanဖတ္ေနသည္မွာ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္မွန္း
သိရသည္။ ရယ္သံတိုးတုိးျဖင့္Luhanက testတစ္ခု
အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ေအာင္ဖတ္ေနတာဟုဆို
ျပန္သည္။

Sehunေပါင္ေပၚမွာလဲ ဖြင့္ထားသည့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ရွိ
ေနသည္။ Sehunရဲ႕စိတ္ေတြ အၾကည့္ေတြကေတာ့
စာအုပ္ေပၚမွာရွိမေနခ့ဲေပမ့ဲ Luhan ပန္းသီးေဖ်ာ္ရည္
ေသာက္ဖို႕လက္ပင့္လိုက္သည့္အခ်ိန္ Sehunသည္
လည္း လိေမၼာ္ရည္ဘူးကို ႏႈတ္ခမ္းနားေတ့ထားသည့္
အခ်ိန္ႏွင့္တိုက္ေနေလ့ရွိသည္။

ေရြးထိုင္ေနမိၾကသည့္ေနရာသည္ လူသိပ္မရွိသျဖင့္
တိတ္ဆိတ္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ နံရံရွိေနသည့္
အတြက္ အုတ္သား၏ေအးစိမ့္မႈကလည္း ေနလို႔ထိုင္လို႔
ေကာင္းေစသည္။ လိုက္ကာတပ္ထားေပမ့ဲ ေလတုိုက္လာ
သည့္အခါ ေလႏွင့္အတူ ေရာပါလာသည့္ေနေရာင္က
လည္း ခပ္ေႏြးေႏြးအဆင့္မွာသာရွိေနသည္။

The years I have loved him Where stories live. Discover now