KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

82.BÖLÜM *ÖZLEDİM*

Okula giriş yaptıktan sonra telefonumu geri cebimden çıkartıp Ozan'ın yazdığı numaranın üstüne basıp telefonu kulağıma götürdüm. Çok geçmeden telefon açıldı.

"Alo?"

"Merhaba, Yağmur'la mı görüşüyorum?"

"Evet, siz kimsiniz?"

"Ben Ahenk, Emre'nin eski kız arkadaşı."

"A evet, tanıdım. Benden ne istiyorsun?"

"Ben aslında sana teşekkür etmek için aramıştım. Emre'yle ayrıldık, o gönderdiğin fotoğraflar onun gerçek yüzünü görmemi sağladı ve bunu için de sana teşekkür etmek istiyorum, senin için de uygunsa bizim okulun iki sokak ilerisindeki kafeye gelmen mümkün mü?"

Bir süre ses gelmeyince acaba kapattı mı diye düşünüp telefonu kulağımdan çektim ama telefon hala açıktı.

"Orda mısın?"diye sordum.

"Şey evet. Benim için uygun yani buluşabiliriz. Saat kaçta?"

"İşte okul çıkışı saat dörde doğru."

"Peki orada görüşürüz."

"Görüşürüz."diyerek telefonu kapattım.

Telefonun ekranına sırıtarak baktıktan sonra telefonu cebime geri koydum. Yerimde birkaç saniye sevinç dansı yaptıktan sonra birkaç kişinin gözünün bana dönmesiyle durmak zorunda kaldım.

"Sonunda delirdin demek?"

Arkamdan gelen sesle hızla arkama döndüm. Emre'nin bankta oturmuş gülerek bana baktığını görünce ben de gülümsedim ve onun yanına doğru ilerledim. Yanına oturup ona döndüm.

"Kolun daha iyi mi?"dedim koluna bakarak.

"Evet, daha iyiyim, teşekkür ederim. Kızlara yardım etmeyi seviyorum."deyince güldüm. Sen şimdi görürsün.

"Ben de işte yeni sevgilimle konuşuyordum da ondan biraz heyecanlandım."

Kaşları anında çatıldı.

"Ne?"

"Emre ömrümün sonuna kadar senin tribini çekemem, üzgünüm. Bir şekilde hayatıma devam etmem gerek öyle değil mi?"

"Tabi öyle de bu kadar erken birini bulacağını düşünmemiştim."dedi gözlerini kaçırıp mırıldanarak.

'Seni affettim, hadi barışalım ve o çocuğun ağzını burnunu kırmam için bana hemen adresini ver' dese sanki ne olacak?

"Neden öyle düşündün?"

Bakışlarını bana çevirdikten sonra omuz silkti.

"Beni bu kadar çabuk unutacağını bilmiyordum."deyince alayla gülüp ayağa kalktım.

"Seni hiçbir zaman unutmayacağımı bilmeni çok isterdim."dedikten sonra arkama döndüm ve onun yanından uzaklaştım.

Okula girip sınıfımın olduğu kata çıktım ve açık kapıdan içeriye girip sırama doğru ilerledim.

"Günaydın kanka."diye bağıran Can'a aldırış etmeden yerime oturdum.

"Amanın amanın bana trip mi atıyorsun kanka?"diyerek yanıma oturan Can'a baktım.

"Evet trip atıyorum sadece sana değil, Ece ve Dolunay'a da."diyerek Ece ve Dolunay'a baktım. Ece'nin yüzü asılırken Dolunay beni umursamadı bile. Çünkü şu an Anıl'la o kadar dikkatli bir şekilde konuşuyorlardı ki sanırsın atomu parçalamakla alakalı konuşuyorlardı.