KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

52.BÖLÜM *GÜZELİMSİ BİR AKŞAM*

İyi okumalar.✨

Medyada Batu🌸

Ahenk'in Ağzından

"Kızım düzgün sar şu sarmaları."diye bağırdı annem.

"Anne ben ne yapayım? Yapraklar kötü."diye homurdandım sardığım sarmayı tencereye koyarak. Sabahtan beri, Emreler gelecek diye hazırlık yapıyorduk.

"Anneannen köyden gönderdi onları bana. Arayıp söyleyeyim istersen kızım?"dedi annem sırıtarak. Hızlıca kafamı kaldırıp anneme baktım.

"Anneciğim ben şaka yaptım lütfen anneannemi bana musallat etme. Zeynep YILMAZ'ın büyük versiyonu ile hayatta başa çıkamam."dedim korkuyla. Annem memnun bir şekilde gülümsedi.

"Kızım?"dedi sırıtarak. Ben bu sırıtışı biliyorum. Hazır ol Ahenk hiç iyi şeyler olmayacak.

"Anne?"dedim.

"Anneannen bir kaç gün içinde burada olacak."annemin söylediklerini idrak etmeye çalıştım.

"İdrak etmek senin için zor olabilir slk şey."
Kes be.

"İyi şakaydı anne."dedim gülerek. Annem sadece benim bu halime gülüp önündeki böreği sarmaya devam etti. Hayır bu olamaz. Anneannem buraya gelemez. Yapmayın bunu bana ya. Annem neyse anneannem daha fena. Onu çok seviyorum ama kuralları...

Kapının çalması ile hızlıca ayağa kalkıp 'ben bakarım' diyerek musluğun önünde ellerimi yıkadım.

Mutfaktan çıkıp kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açınca karşımda Ece ve Dolunay'ı gördüm.

"Günaydın."dedi ikisi de aynı anda.

"Günaydın, hoşgeldiniz, geçin içeriye."diyerek kapının önünden çekildim. Ellerindeki poşetlerle içeriye girdiler.

"Onlar ne?"dedim anlamayarak.

"Burada giyiniriz diye kıyafetlerimizi getirdik."dedi Dolunay.

"Siz onları benim odama götürün o zaman. Biz mutfaktayız."diyerek mutfağa doğru ilerledim. İçeriye girip sandalyeme oturdum.

"Kim gelmiş kızım?"dedi annem.

"Dolunay ve Ece gelmiş."dedim.

Dolunay ve Ece mutfağa girince annem onlara döndü.

"Hoşgeldiniz kızlar."dedi gülümseyerek.

"Hoşbulduk Zeynep teyze. Yardım etmeye geldik."dedi Ece.

Dolunay benim sarma sardığımı görünce yanıma geldi.

"Ay sarma mı var? En sevdiğim."diyerek tencereden bir tane aldı.

"Yemesene be. Ben sabahtan beri onlarla uğraşıyorum."dedim kaşlarımı çatarak. Tabi ki de ben hiç yemedim.

"Kesin yaşanmıştır."
Seni kimse duyamaz.

"Slk şey."

Beni takmayarak elindeki sarmayı yemeye başladı.

"Zeynep teyze biz ne yapalım?"dedi Ece.

"Ece sen fırına koyduğum yemeği kontrol et kızım. Dolunay sen de, sana zahmet salondaki dolaptan yemek takımını çıkartıp buraya getir, tozunu alalım."dedi annem. Onlar annemin istediklerini yapmaya başlayınca ben de önümdeki sarmalarla ilgilenmeye devam ettim. Ne güzel de sardım ya. Maşallah bana.

"Evde kalmazsın sen."
Tabi kalmam Şükufe. Sevgilim var benim.

"Ece sen sarma sarabilir misin?"dedi annem.