KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

39.BÖLÜM *SAPIK MISIN?*

İyi okumalar.✨

Medyada Ece🌸

Can'ın Ağzından

Kapımın tıklatılmasıyla uzandığım yerden doğruldum. Annem içeriye gülümseyerek girdi.

"Oğlum misafirin var."dedi.

"Anne kimseyle konuşmak istemiyorum."dedim.

"Saçmalama Can. Toparlan hadi."diyerek odadan çıktı. Kim geldi ki? Ben kimseyle konuşmak istemiyorum. Okulda çıkıp eve geldim. Çünkü eğer okulda kalsaydım Ece'nin kalbini kıracaktım. Akşama kadar salak saçma şeyler düşünüp uyuya kalmışım. Bugün de okula gitmek istemediğim için evde kalmaya karar verdim. Şimdi de yatağımda uzanmış tavanla bakışıyoruz. Daha doğrusu bakışıyorduk.

Derin bir nefes alıp yatağımdan çıktım. Kapım açılınca kimin geldiğine baktım.

"Ece?"dedim şaşkınlıkla.

"Gelebilir miyim?"diye sordu çekingen bir tavırla.

"Tabi."dedim.

Içeriye girip bana doğru geldi. Tam önümde durunca kafasını kaldırıp bana bakmaya başladı. Gülümseyerek onu kendime çekip sıkıca sarıldım. Özledim lan. Ece'de hiç vakit kaybetmeden bana sarıldı. Bir süre sarılmış bir şekilde kaldıktan sonra Ece'den ayrıldım.

"Can...ben konunun aslını bilmiyordum...sen öyle bir anda çocuğa vurunca ben şaşırdım...benim saçımı okşadığını bilseydim ben de bi tane vururdum."dedi son söylediğiyle gülerek.

"Kıvırcık tamam önemli değil olan oldu. Buray'ın istediği de zaten bu. Bizim kavga edip ayrılmamız. Böyle yaparak onu sevindirmiş oluruz."dedim.

"Can ben çok korktum. Rüyam gerçek olacak diye."dedi gözleri dolarken.

"Biliyorum kıvırcık. Özür dilerim seni korkutmak istemezdim. Senin kalbini kırmamak için sınıftan çıktım."dedim.

Bir süre yüzüme gülümseyerek baktıktan sonra söyledikleri kalbimin en derinlerine işledi.

"Sen bu hayatta başıma gelebilecek en güzel şeysin."

"Bu terslikte bir iş var. Bunu benim söylemem gerekirdi."dedim gülerek. O da gülüp kafasını iki yana salladı.

"Tamam konuyu kapatalım. Hadi gel seni annemle tanıştırayım."diyerek elinden tutup onu kapıya doğru peşimden sürükledim. Odadan çıkınca merdivenlere doğru ilerledik. Merdivenlerden inince salona girdik. Annem koltukta oturmuş elindeki dergiyi okuyordu. Bizim geldiğimizi anlayınca kafasını dergiden kaldırıp gülümsedi.

Ece ile birlikte annemin karşısındaki koltuğa oturduk.

"Anne sana bir şey söyleyeceğiz."dedim.

Kaşlarını çatıp kafasını salladı.

"Sizi dinliyorum."

Derin bir nefes alıp Ece'ye baktım. Gülümseyip kafasını salladı. Ece'nin elini tutup anneme baktım. Ece'nin ve benim birleşmiş ellerimize şaşkın bir şekilde bakıyordu.

"Anne biz sevgiliyiz."dedim.

Annem bir anda sevinçle ayağa kalktı.

"Ayy inanamıyorum. Oğlum evde kalmıyorsun."dedi annem. Sevincine gülümsedim ama son söylediğiyle gülümsemem yavaş yavaş yüzümden silindi. Ece'nin gülmemek için kendisini zor tuttuğunu görünce göz devirdim.

"Anne kız arkadaşımın yanında ayıp olmuyor mu?"diye homurdandım. Annem beni takmayarak hızlı adımlarla yanıma gelip beni yerimden kaldırdı. Şaşkın bir şekilde anneme bakmaya başladım. Yerime oturup Ece'ye döndü. Ben de sinirli bir şekilde gidip annemin az önce kalktığı yere oturdum.