KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

39.BÖLÜM *SAPIK MISIN?*

"Kızım daha önce hiç kaza geçirmedin dimi?"dedi annem.

"Hayır neden ki?"dedi Ece anlamayarak.

"Hani oğlumla çıkıyorsun ya ben biraz şaşırdım."dedi annem.

"Anne acaba benim sevgilimin olması seni neden bu kadar şaşırttı?"dedim kaşlarımı çatarak.

"Oğlum sen normal bir çocuk değilsin ki. Ondan şaşırdım."dedi annem yüzüme bile bakmadan.

"Anne üstüme bir de toprak at tam olsun."dedim. Annem beni hiç umursamayarak Ece ile sohbet etmeye devam etti.

Ece ile anlaşması tabi ki de çok güzel bir şey ama beni de bu kadar gömmesi hiç de hoj değil yani. Gözlerimi kısarak onları izlemeye devam ettim. Ece'nin anneme gülerek bir şeyler anlattığını görünce sinirim geçti ve yüzümdeki tebessümle onları izledim.

Batu'nun Ağzından

Evin içinde yankılanan çığlıkla yattığım yerden doğruldum. Ne oluyor lan? Koltuktan kalkıp etrafa baktım. Mavili'nin sinirli bir şekilde bana doğru geldiğini görünce kaşlarımı çattım.

"Benim ne işim var lan senin yatağında?"diye bağırıp tam önümde durdu.

"Sen dün koltukta uyuyakalmıştın ben de bir yerin tutulmasın diye yatağıma götürdüm seni."dedim kaşlarımı çatarak.

"Bu durumda beni kucağına aldın?"diye sordu tek kaşını havaya kaldırarak.

"Yok sürükleyerek götürdüm."dedim sırıtarak.

"Bak bi de dalga geçiyor. Sen sapık mısın? Uyandırsana beni, ne kucağına alıp yatağına götürüyorsun?"dedi sinirli bir şekilde.

"Seslendim ama uyanmadın."dedim koltuğa oturarak. Mavili bana çemkirmeye devam edince arkama yaslanıp onu dinliyormuş gibi yapmaya başladım. Şu an sadece dudaklarının hareket ettiğini görüyorum sesi gelmiyor ve ben bu durumu sırıtarak seyrediyorum. Bir anda Mavili koluma vurunca kaşlarımı çatıp ona döndüm.

"Dinlemiyor musun lan beni?"dedi.

"Dinlemiyorum."dedim rahat bir tavırla.

"İnsan bir..."sözünü kesen telefonunun çalmasıydı. Mavili sehpanın üstünden telefonunu alıp açtı.

"Efendim Mert...Bir arkadaşımdayım...Kim olduğu seni ilgilendirir mi?...Sormam hata. Evet ilgilendirmez...Kapatıyorum."diyerek telefonu kapattı. Mavili yanıma oturup ayaklarını sehpaya uzattı.

"Hey çek ayaklarını oradan."diyerek ayaklarını ayaklarımla ittim.

"Aman al yedik sanki masanı."diye homurdandı Mavili. Dün akşamdan beri merak ettiğim soruyu sormaya karar verdim.

"Mavili?"

"Efendim?"diyerek bana döndü.

"Sen dün bana teşekkür etmek için geldin, neden burada uyuyakaldın? O kadar seslenmeme rağmen uyanmadın. Bir sorun yok değil mi?"dedim.

"Şey..."diyerek gözleni kaçırdı.

"Ney?"dedim kaşlarımı çatarak.

"Tamam anlatacağım ama gülmek yok."dedi. Kafamı sallayarak onayladım.

"Ben seni evine bıraktıktan sonra biraz işim vardı onları halletmek için şehrin çıkışında bir depo var oraya gittim. Sabaha karşı işlerim bitince evime gittim. Bi de ne göreyim? Benim ev sahibi benim eşyaları dışarı çıkartmış. Dedim 'sen ne yapıyorsun?' Bana dedi ki 'sen ne kiramı veriyorsun ne de eve vaktinde geliyorsun, git kendine başka bir ev bul.' Ben de 'evine çok meraklıydım sanki' diyerek motoruma bindim ve Mert'in yanına gittim. Eşyalar zaten benim için pek önemli değildi. Bir kaç kıyafetim vardı onları da aldım yanıma. Sonra Mert'in yanına gittiğimde bana birden bağırmaya başladı. Senin hakında bir şeyler dedi ben de ona sinirlenip yarış yaptığımız yere gittim. Akşama kadar orada oyalandım. Sonra gidecek yerim de yok, cüzdanımı da Mert'in evinde unutmuşum otele de gidemedim, geri de dönemedim. En son çare sen kaldın ben de buraya geldim."dedi.