Ο Μήτσος και η Σούλα.

Μήτσος ο ΟΥΚας

  Μία φορά και έναν καιρό ήμουν καλεσμένη σε χαλαρό ντινέ του νόου ας μπέτα από εργοστασιάρχη.
Γαμάτο σπίτι, από αυτά που λες, δεν το σκέφτηκαν και πολύ οι άνθρωποι, σήκωσαν ολόκληρη την έκθεση επίπλου με το που μπήκαν. Όλο σε Bo Concept τότε που ήτο της μοδός.
Καθόμαστε στο χαλαρό ντινέ, που ευτυχώς μόλις είχαν μετακομίσει και δεν έστρωσαν όλο το Costa Boda και κουταλοπίρανα και κρύσταλλα και αρχίζουμε την κουβέντα τι κάνουμε στην ζωή μας και αυτά, τα γνωστά, ως πόσο πληκτικό είναι να σε ποθούν για τα λεφτά σου και δίχως να νιώθει κανείς πόσο άγχος έχει το να βγάζεις μερικά εκατομμύρια την ημέρα.
Και αρχίζει να μου αναλύει ο οικοδεσπότης τα λευκά είδη.
Μην σου τύχει. Ένας δίμετρος, κούκλος και να σου λέει πώς να ξεχωρίζεις την σωστή πετσέτα, το πχοιοτικό σεντόνι και γενικά τα είδη προικός και ξενοδοχείων.
Αν δεν συζητήσω εγώ για την σωστή πχοιοτητα της πετσέτας μπάνιου με τον παραγωγό, τότε πχοια;
Με αντιλαμβάνεται ο συνοδός μου ότι έκοβα νοητά κάθε φλέβα και αρτηρία που θυμόμουν από την ανατομία για να μην παρουσιάζω κλίμακα Γλασκώβης 3 και γυρίζει και λέει στον οικοδεσπότη
- Ωραία και καλά όλα αυτά. Δεν μας λες για την εκπαίδευση τότε στα ΟΥΚ, τα καψώνια που σας κάνανε;
Και σηκώνω φρύδι σκεφτόμενη "Ο μπούλης ο δίμετρος είναι πρώην ΟΥΚας; Πες το μου και αυτό, που μόνο δειγματισμό δεν μας έχει κάνει σαν την θείτσα με την tupperware"
- Δεν είναι κόσμιο να συζητάμε τέτοια θέματα με τις κυρίες στο τραπέζι
Αυθόρμητα γυρίζω να κοιτάξω με προφανή την απορία στα μούτρα μου "Ποιες είναι οι Κυρίες;" και καρφώνεται το βλεμμα μου στην δίμετρη θεά, που στεκόταν απέναντί μου, έτοιμη για μια ξαφνική φωτογράφηση εξωφύλλου στην Vogue. "Α, αυτήν την κιουρία εννοεί, είπα και εγώ"
Του κάνει νεύμα, ότι μπορεί να αρχίσει την συζήτηση και αφήνει με την μία την συζήτηση για τις μπουρνουζοπετσέτες και αρχίζει να αναλύει βήμα - βήμα την εκπαίδευση στα ΟΥΚ μετά δόξης και τιμής που ήταν πρώην βατράχι
Κάποια στιγμή που ακόμα και εγώ έχω απορήσει στο πώς ο φλούφλης άντεξε τέτοια καψώνια, τον ρωτάω ευθέως
- Είσαι σοβαρός; Γιατί δεν τα παράτησες, να αράξεις σε ένα γραφείο, να είσαι άρχοντας; (Όντως είχε κάτσει και φάει όλα τα καψώνια full extra, μέχρι να γίνει ένδοξο μέλος της ομάδας)
- Εγώ το είχα ήδη έτοιμο το γραφείο να με περιμένει για την υπόλοιπη ζωή μου με το που θα σηκωνόμουν να φύγω από εκεί πέρα. Ήταν η μοναδική μου ευκαιρία να πάω κατασκήνωση και φυσικά ήθελα όλο το πακέτο πριν με σκίσει το κουστούμι και τα τιμολόγια.

Και φυσικά ήταν άψογα κουστουμαρισμένος πλέον και με την συλλογή των πούρων, την δίμετρη Θεά δίπλα του και είχε ήδη περάσει όλες τις παιδικές ασθένειες στην ώρα τους.