Ο Μήτσος και η Σούλα.

O Μήτσος, η Σούλα και το Διαζύγιο

    Μία φορά και έναν καιρό είχα νεύρα, πολλά νεύρα γιατί είχα ένα τσούρμο πίσω μου, που ήταν άσχετοι, ημιμαθείς και παντελώς ανάγωγοι. Δεν έχω χειρότερο.
Έχω αποφασίσει να κάνω διάλειμμα γιατί το έχω πάρει χαμπάρι πως από τα νεύρα μου, χειρότερα τα κάνω τα πράγματα καθώς πλέον είμαι σε σημείο που "καλημέρα" μου 'λεγε ο άσχετος "αι στο διάολο και εσύ!" απαντούσα.
Και πάω και αράζω στον Μήτσο το Πιπίνι, που όλα αυτά τα έβλεπε το ίδιο γραφικά με το να μου ξεκινήσει κάποιος κουβέντα σχετικά με το φιλοσοφικό ερώτημα αν αναδεικνύει η κανέλα τον κιμά ή απλώς καλύπτει έναν σάπιο κιμά.
Πάω. Έρχομαι. Πάω. Έρχομαι.
Ο Μήτσος με ξέρει καλύτερα από όλους, οπότε περιμένει να βαρεθώ και να παλουκωθώ. Δεν είμαι και ο Μπολτ στην τελική. Ο Μήτσος ζεν. Παφ-πουφ το τσιγάρο. "Θα βαρεθεί" σου λέει "δεν θα βαρεθεί; Ας την στην μούρλα της, μη μου 'ρθει κανα τασάκι στο κεφάλι."
Δεν έχει κανένα υπαρξιακό να μου βρει την λύση. Του είναι αδιάφορο αν πάει η κανέλα στον κιμά ή όχι καθώς και όλα όσα παίζουν σε λούπα στο κεφάλι μου. Επίσης δεν έχει το πατερναλιστικό σε αυτά τα θέματα καθόλου. Όταν δεν ξέρει κάτι, το λέει "δεν σκαμπάζω γρι και ούτε με νοιάζει να μάθω, στα αρχίδια μου." Θέλει να περάσει ένα χαλαρό απόγευμα, με καφεδούμπα, τσιγάρο και μπίρι-μπίρι και εγώ τρώγομαι με τα ρούχα μου γιατί μου έχουν κάνει τα νεύρα σερπαντίνες.
Εγώ το βιολί μου. Πάω. Έρχομαι. Πάω. Έρχομαι. Και βαριαναστενάζω χειρότερα από την Μάρθα Βούρτση και τον Βασιλάκη Γκαίλα λες και έχουν πέσει οι 7 πληγές του Φαραώ στο κεφάλι μου, 12 φυλές εξωγήινων και κάλοι στα ποδάρια.
Αφού είχε κάνει μισό πακέτο, βαρέθηκε ο άνθρωπας.
- Παλουκώσου!
Θα μου πεις εμένα Παλουκώσου!;;; ΕΜΕΝΑ; ΘΑ ΣΦΑΧΤΟΥΜΕ!
Αν δεν είχε όρεξη ο Μήτσος να τσακωθεί, δεν τσακωνότανε με τίποτα. Ήτανε "τσακώσου μόνη σου. Βαριέμαι!"
- Για άκου να σου πω μικρό και ηλίθιο (οκ ο Μήτσος δεν το 'χε με τις εισαγωγές αλλά ήταν στην κατηγορία "πάει η κανέλα στον κιμά;" κοινώς "αδιάφορα θέματα της ύπαρξης"
Όλα αυτά, που έχεις νεύρα που δεν τα ξέρουν οι άλλοι, ήταν υποχρεωμένα να τα ξέρουν;
Split screen ο εγκέφαλός μου, μονομιάς. Ένα κομμάτι θεωρητικές γνώσεις, ένα κομμάτι κανόνες συμπεριφοράς και τσεκάρω, ποια από αυτά ανήκαν στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Όλα τα αυστηρώς θεωρητικά με την μία έφαγαν άκυρο, ως εξειδικευμένες γνώσεις, το κομμάτι της συμπεριφοράς, συνεχίζω να τρέχω νοητά έλεγχο στο background του καθενός προσπαθώντας να αποφασίσω αν ποτέ στο συγκεκριμένο περιβάλλον ο καθένας, παίζει να άκουσε το "μην είσαι μαλάκας αγάπη μου, μπορείς και πρέπει να φέρεσαι καλύτερα".
Πλέον έχω κατεβάσει τα όμορφα, ροζουλί, κουνελίσια αυτιά μου και σέρνονται στο πάτωμα γιατί μου 'χει ξυπνήσει ο Ζαμπούνης από το πουθενά και ο Μήτσος μπορεί μεν να το καταλάβει καθώς ήταν μοσχοαναθρεμμένος στα καλύτερα ιδιωτικά, που πρώτα εξετάζονταν στο savoir vivre και μετά στην γραμματική και τα μαθηματικά αλλά από την άλλη κάνει γκελ από το "ντύθηκα πιγκουίνος και ήρθα στην ξαφνική δεξίωση του πρέσβη" στο "εγώ δεν ξέρω από Ζαμπούνη, εγώ είμαι παιδί του λιμανιού και της πιάτσας" σε δευτερόλεπτα.
Οπότε έχω κατεβάσει αυτιά, μούτρα και με πόνο ψυχής και κάλου ποδιού παραδέχομαι ηττημένη