Ο Μήτσος και η Σούλα.

ο Μήτσος το αίσθημα

  Πριν ανακαλυφθούν αυτά τα μονδέρνα τα facebook δεν θυμόμανε με τίποτις τα γεννέθλια. Πώς λες υπάρχουν άνθρωποι που τα σημειώνουν και σε θυμούνται στο ξεκούδουνο και παίρνουνε από αυτά τα παλιακά, τα πώς τα λένε.. α ναι τα τηλέφωνα... και λένε
- Χρόνια πολλά βρε! Ό,τι επιθυμείς μπροστά σου να το βρεις;
Εγώ; Ποτέ.
Άλλα όπως είπε ο καλλιτέχνης "ένα χαλασμένο ρολόι 2 φορές την ημέρα δείχνει την ώρα σωστά" αποφασίζω να κάνω έκπληξη στον Μήτσο το Αίσθημα και εμφανίζομαι μπροστά του φάντης μπαστούνης από το πουθενά και απροειδοποίητα.
Τέτοια χαρά ούτε εγώ να μου φέρνανε πιπίνι με κορδέλα
- Αγάπη μου! Συγκλονίζομαι! Έκανες την υπέρβαση! Πέτυχες το αδύνατο.
Και εκεί αρχίζω να απισθοχωρώ με ελαφρά πηδηματάκια γιατί το ψυλλιάζομαι ότι έχω κάνει μαλακία και δεν το 'χω πάρει χαμπάρι.
- ΘΥΜΗΘΗΚΕΣ ΤΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΜΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και ήρθες να μου φέρεις η ίδια το δώρο μου!!! Είμαι τόσο συγκινημένος!
Εμένα έχει στραβώσει το σαγόνι, έχω και μια μικρή σιελόρροια και ένα μεγάλο αληθώρισμα γιατί πιστή στην παράδοσή μου, φυσικά και έχω ξεχάσει τα γενέθλια για ακόμα μια φορά.
Με κόβει ο Μήτσο που έχω βάλει μία διακριτική όπισθεν και κατεβάζει προβοσκίδα σαν τον Ντάμπο το ελεφαντάκι
- Και φέτος τα ξέχασες, έτσι δεν είναι;
Σειρά μου να ρίξω προβοσκίδα στο πάτωμα και να κάνω το Ντάμπο το Ελεφαντάκι όσο ακούω τον εξάψαλμο, τύπου "οκ, θα κάνω ότι δεν θα το ξανακάνω αλλά και του χρόνου θα τα ξεχάσω πάλι γιατί τι είναι μερικά γενέθλια μπροστά στην αιωνιότητα;"
Και μετά ήρθανε τα facebook, με τις ειδοποιήσεις και ξέρω πότε έχει ο καθένας γενέθλια εγκαίρως.

Αλλά με τον Μήτσο δεν είμαστε φίλοι στο facebook πχια. Γκαντεμιά!