Ο Μήτσος και η Σούλα.

Ο Μήτσος & οι καραμέλες

  Ο Μήτσος κάθε φορά που με έβλεπε, μου έχωνε καραμέλες στην τσέπη.
Επί προσωπικού δεν τρελαίνομαι για τις καραμέλες. Ήταν όμως η αδυναμία του Μήτσου και προτιμούσε να έχει μία χούφτα κουλές καραμέλες παρά ένα σακούλι κοινές του σούπερ μάρκετ. Δεν τον ένοιαζε η ποσότητα, τον ένοιαζε η ποιότητα, έστω και αν σήμαινε πως με μια χούφτα καραμέλες έπρεπε να βγάλει όλο το μήνα.
Με το που με έβλεπε λοιπόν, έβαζε το χέρι στην τσέπη και άδειαζε όλη του τσέπη στην δική μου.
- Ρε Μήτσο, κόψε τις βλακείες. Εσύ τις εκτιμάς περισσότερο από μένα. Εσένα θα σου λείψουν περισσότερο από εμένα. Εμένα δεν μου κάνουν καμία αίσθηση οι ντελικατέσεν καραμέλες. Όλες δικές σου.
- Δεν είναι κρίμα να μην σου αρέσουν αυτές οι καραμέλες; Άκου να σου πω την ιστορία αυτού του είδους της καραμέλας μπλα-μπλα-μπλα
και μάθαινα την ιστορία της καραμέλας, που θα μου ήταν παντελώς αδιάφορη, αν δεν σήμαινε τόσα πολλά για τον Μήτσο.
- Πάρε τώρα μία καραμέλα να την φας γιατί εσένα δεν σου δίνει κανένας άλλος καραμέλες
και ξεδίπλωνε μία καραμέλα για εκείνον και μία για μένα και ήταν η μοναδική καραμέλα, που μπούκωνε, αν είχα σκάσει πάνω που είχε προμηθευτεί τις κουλές του καραμέλες.
Αυτός ήταν ο Μήτσος ο Καραμέλας, που το είχε μεγάλο καημό ότι δεν μου έφερνε κανείς καραμέλες και θεωρούσε ιερή υποχρέωση να αναπληρώσει το κενό, καθώς η ποιοτική καραμέλα αποτελούσε ύψιστη ευχαρίστηση στην οποία θα έπρεπε να έχουν δικαίωμα όλοι οι άνθρωποι για να ευφραίνεται η ψυχή τους.
Κάποια στιγμή, που τον είχε λυπηθεί η ψυχή μου γιατί μπούκωνα εγώ τις καραμέλες, που είχε για την πάρτη του, τον ρωτάω ευθέως εκεί που πίναμε καφέ και εγώ μασουλούσα ακόμα μια κουλή ποικιλία καραμέλας.
- Ρε Μήτσο γιατί οι καραμέλες; Τι παίζει;
- Είσαι πολύ έξυπνη για να είσαι ευτυχισμένη.
Οι άνθρωποι θα σ' απογοητεύουν συνεχώς, για αυτό σου δημιουργώ ένα εξαρτημένο αντανακλαστικό ούτως ώστε ό,τι και αν γίνεται, να έχεις μία γεύση καραμέλας στο στόμα, όταν σκέφτεσαι τους ανθρώπους σαν υπενθύμιση να μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να γίνει μία κυνική μισάνθρωπος κάθε που θα σε γαργαλάει η σκέψη.
Καπνίζω και σήμερα σαν τον αράπη.
και σήμερα το τσιγάρο μου έχει γεύση καραμέλας μελιού, από κάτι περίεργες σπιτικο-οικολογικες-και-γω-δε-θυμάμαι-λεφτομέρειες...